Καλεσμένος στην εκπομπή, Ενώπιος Ενωπίω, βρέθηκε ο Δημήτρης Λάλος και αναφέρθηκε τόσο στη σειρά, Σασμός, όσο και στην καλλιτεχνική αλλά και προσωπική πορεία της ζωής του.
Ο τηλεοπτικός Μαθιός μιλά για να την αγάπη του κόσμου, απαντά για το εάν θα υπάρξει 4η σεζόν και ο ίδιος θα ήθελε να συνεχίσει στην επιτυχημένη σειρά του Alpha.
«Ο Μιχάλης Αεράκης είναι ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο, κάνουμε πολύ πλάκα ειδικά τώρα που έκανε μια αμερικάνικη ταινία. Πολλές φορές ο κόσμος μου μιλάει σαν να με ξέρει πάρα πολύ καλά. Ίσως επειδή είμαι κάθε βράδυ σπίτι του. Ο κόσμος είναι ευγενικός μαζί μου, διακριτικός και όλοι μου μιλάνε για την υποκριτική. Για το πώς προσεγγίζω τον ρόλο και παίρνω ηθική ικανοποίηση. Ασχολούνται με την τέχνη μου και αυτό είναι το κέρδος μου.
Η διαφορά είναι πολύ μικρή αλλά είναι τεράστια. Όταν το καταλάβει αυτό ο ηθοποιός μεταφέρεται από θεατρικός σε κινηματογραφικός. Κάνω διάφορες δουλειές μέχρι να παίξω και όταν σήκωσα σε μια κινηματογραφική ταινία να σηκώσω κάποια καλώδια, μου είπαν “όχι μην το κάνεις, υπάρχει ηλεκτρολόγος”. Η βιομηχανία, ο τρόπος που έχει κάθε μέρος του επαγγέλματος έχει μοιραστεί στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο, είναι διαφορετικός από το θέατρο.
Το περιεχόμενο είναι ο χαρακτήρας σου, το παρελθόν του χαρακτήρα σου, όλα αυτά που πρέπει να δείξεις στον κόσμο. Αυτό είναι το σπουδαίο στην τηλεόραση ότι τα λες μια φορά και καταγράφεται για πάντα. Στο θέατρο είναι μια ζωγραφιά στον αέρα και έφυγε. Είναι πιο ανοιχτό το θέατρο. Στο σινεμά κατεβαίνει ο ήλιος, πρέπει να το πεις τώρα και θα γραφτεί για πάντα. Αυτό το για πάντα ανεβάζει τον πήχη της δυσκολίας και πρέπει να το κάνεις. Πρέπει να κλάψεις, δεν είναι σήμερα δεν το βρήκες, αύριο θα το βρεις. Αυτό το σήμα του κινδύνου που δίνει η τηλεόραση και το σινεμά εμένα ενεργοποιεί».
«Όταν ήρθα στην Ελλάδα, δεν ένιωθα τίποτα»
«Έφυγα 8 χρονών στη Γερμανία. Πριν από αυτό, τα πρώτα μου γενέθλια τα έκανα στις Βρυξέλλες. Και η μητέρα μου μεγάλωσε στο Βέλγιο, εκεί γνωρίστηκε με τον πατέρα μου. Η οικογένειά μου κινείται στο εξωτερικό. Έχω τις ρίζες μου προς τα έξω και ταυτόχρονα με έχει κάνει να αγαπήσω την πατρίδα μου. Τα χρόνια που ήμουν έξω, δεν υπήρχε ένα μέρος. Όταν πήγαινα σχολείο, όλα τα παιδιά ήταν από όλη την Ελλάδα. Ήταν από Κέρκυρα, Θράκη, Κρήτη. Παιδιά μεταναστών από παντού. Είναι σαν να έκανα παρέα με ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της Ελλάδας. Εγώ όταν ζούσα στο εξωτερικό ένιωθα Έλληνας και όταν ήρθα εδώ δεν ένιωθα τίποτα, ένιωθα άνθρωπος.
Δεν ήξερα ότι θα ασχοληθώ με το θέατρο και με την υποκριτική. Ήθελα κάτι δημιουργικό και ταυτόχρονα καλλιτεχνικό. Η αρχιτεκτονική εκεί κολλούσε. Ότι θα δημιουργήσω κάτι μέσα από ένα σχέδιο. Αλλά η ζωή τα πήγε αλλού τα πράγματα. Από τύχη βρέθηκα στον χώρο του θεάτρου. Έτυχε να βρίσκομαι στην Αθήνα σπουδάζοντας ηλεκτρονικός ηλεκτρονικών συστημάτων στον Πειραιά. Εγώ βρέθηκα εκεί ενώ δεν ήταν η κλίση μου. Δεν ήξερα τι να κάνω στη ζωή μου. Και κάπως και για τα παιδιά που είναι νέα και δεν ξέρουν τι να κάνουν, δεν πειράζει. Δεν ήξερα τι να κάνω μέχρι που βρέθηκα καταλάθος σε μια παράσταση και μόλις το είδα είπα “αυτό θέλω να κάνω” και το έδειξα. Και από τότε το δάχτυλό μου έμεινε εκεί. Δεν χρωστάω σε κανέναν σαν θεατρικός επιχειρηματίας».
«Πριν μιλήσω, σκέφτομαι»
«Μερικές φορές όταν δέχεσαι αγάπη από τον κόσμο, το νιώθεις αυτό. Είμαι πολύ τυχερός που ό,τι συνέβη, συνέβη σε αυτή την ηλικία. Είμαι 45 χρονών, αλλάζουν κάποια πράγματα αλλά δεν το έπαθα στα 20. Αν το πάθαινα στα 20, θα είχα μεγάλο πρόβλημα. Ο Σασμός είναι ένα τρένο, δεν ξέρω αν θα συνεχιστεί και του χρόνου. Δεν μπορώ να βγάλω τον εαυτό μου από την εξίσωση Σασμός. Αν θέλουν να το κάνουν, νιώθω μέρος αυτού του πράγματος. Δεν είμαι άνθρωπος που θα πω “κάντε το μόνοι σας”.
Είμαι Κρητικός θέλω δεν θέλω. Όλοι με νομίζουν για Κρητικό. Είμαι από ένα χωριό που βρίσκεται σε χωριό και ίσως για αυτό με μπερδεύουν και νομίζουν ότι είμαι από τα Σφακιά ενώ είμαι ορεινός Θεσσαλός. Η γυναίκα μου έχει συνηθίσει το μούσι μου, δεν είναι η πρώτη φορά. Αυτό είναι ο Μαθιός, όμως. Είναι ένα κομμάτι μου, έχει βγει από μέσα μου. Το νιώθω οικείο, δεν νιώθω ότι είναι ξένο πάνω μου. Είναι κάτι που βγαίνει από μέσα μου, το νιώθω.
Για τον εαυτό μου θεωρώ ότι είμαι χαλαρός και ανοιχτός. Η αντικειμενική με την υποκειμενική αλήθεια μπορεί να έχουν απόσταση. Είμαι ανοιχτός γιατί πριν μιλήσω, σκέφτομαι. Έχω μια αρχή κι αυτή είναι να μην προσβάλω και να μην πληγώνω. Οποιαδήποτε οδηγία δίνω στον ηθοποιό σαν σκηνοθέτης, έχω στον νου μου να μην προσβάλω. Η αλήθεια δεν προσβάλει, μπορεί να πονάει αλλά δεν προσβάλει ποτέ. Ως ηθοποιοί το κάνουμε γιατί έχουμε έναν απώτερο σκοπό, να πούμε μια ιστορία στον κόσμο».
