Η αεροσυνοδός της Ολυμπιακής Αεροπορίας, Γιοχάνα Καλαφούτη, βρέθηκε καλεσμένη στο Στούντιο 4 και μοιράστηκε ιστορίες από τις δικές της πτήσεις και την εξέλιξη των κανόνων που ορίστηκαν.
«Πήγα στην Ολυμπιακή το 1972, αρχές αρχές. Η Ολυμπιακή αγοράστηκε από τον Ωνάση το 1957 και μετά άρχισε να το ανοίγει πάρα πολύ. Είχε χρήματα και ήθελε να είναι η πρώτη εταιρεία σε όλα. Για τους εργαζόμενους ήταν μια φανταστική ποιότητα ζωής σε όλα τα πράγματα. Όπου και αν δούλευε κανείς, από την ώρα που ανέπνεε το αεροπλάνο, από αυτά που προσέφερε ο Ωνάσης. Όταν μπήκα εδώ δεν έδινε μεγάλους μισθούς αλλά ήταν άλλο πράγμα το να πετάς και άλλο να δουλεύεις κάπου αλλού. Ήθελα να γίνω καλλιτέχνης, μου άρεσε η δημοσιογραφία. Είδα αγγελία που έψαχναν εμφανίσιμες κοπέλες με ξένες γλώσσες και λέω “για μένα είναι αυτό”. Πήγα και μου είπαν “θα ξεκινήσουμε σχολή αεροσυνοδών”. Και εγώ δεν το είχα σκεφτεί σαν επάγγελμα. Φορούσα γυαλιά, είχα μυωπία και τότε απαγορευόταν. Μετά φορέσαμε φακούς! Αν γινόταν κάτι και χτυπούσες μπορεί να έσπαγαν τα γυαλιά. Ήταν πρακτικοί λόγοι γιατί η δουλειά μας είναι να σώζουμε τον κόσμο αν συμβεί κάτι. Εκπαιδευόμαστε για αυτά! Τα στάνταρ ομορφιάς ήταν συγκεκριμένα. Ο πρώτος ρόλος είναι να σώζουμε τον κόσμο, το δεύτερο είναι οι δημόσιες σχέσεις. Η εικόνα προς τα έξω πρέπει να είναι αξιοπρεπής και ωραία.
Υπήρχαν άντρας και υπήρχαν τα ίδια στάνταρ. Εκτός από έναν σπουδαστή μου που ήταν πολύ ψηλός. Γιατί δεν παίρνουμε κοντούς ανθρώπους; Γιατί εκεί που βάζεις τις βαλίτσες πρέπει να φτάνουν τα χέρια σου. Έχει γεννηθεί παιδάκι σε πτήση και παίρνει την υπηκοότητα πάνω από τη χώρα που είναι, είναι υποχρεωμένοι. Ο κυβερνήτης είναι ο νονός. Μας έχει τύχει στο αεροπλάνο να γίνει και γάμος. Και στη θάλασσα και στον αέρα παίρνουν και άλλους όρους, νομικούς. Εμφανίστηκε ένα ζευγάρι στον κ. Κατσιλέρο και του είπε “θέλω να παντρευτούμε εδώ και τώρα”. Βρήκε κάτι σαν λουλούδια στο αεροπλάνο και τους πάντρεψε μια χαρά.
Έχω κινδυνέψει αλλά όχι φοβερά. Έπαθα μια φοβία από τις μεγάλες αναταράξεις. Από ένα δρομολόγιο που σηκώθηκε με καταιγίδα και έσκασαν τρεις κεραυνούς. Και λέει ο κυβερνήτης “Δεν θα ενοχλήσετε το πλήρωμα καθόλου, δεν θα κουνηθεί κανείς γιατί δεν μπορώ να γυρίσω πίσω”. Όταν φτάσαμε εκεί είχε τρεις τρύπες το σώμα του αεροπλάνου. Και λέω στον κυβερνήτη “Καλά δεν σκεφτήκατε τα τέσσερα παιδιά σας;”. Του είπαν να μην φύγει, έκανε βλακεία».
«Ένας ιπτάμενος για να πάρει άδεια πρέπει να εκπαιδευτεί. Η μία καινοτομία ήταν ότι μπήκαν οι οδηγίες το πώς θα φεύγει ο κόσμος. Τη ζώνη πρέπει να την προσέξεις πώς ανοίγει και κλείνει, πώς θα πέσει η μάσκα. Το επάγγελμα αυτό είναι από μόνο του μια καινοτομία. Δεν θα ήταν ποτέ επάγγελμα αν δεν είχε βγει η οδηγία ότι πάνω από 19 καθίσματα πρέπει να υπάρχει εκπαιδευμένος κόσμος. Στην αρχή ήταν μόνο νοσοκόμες για θέματα υγείας. Η Ολυμπιακή είχε από τα καλύτερα σέρβις που ανανεωνόταν συνεχώς, με τα χρυσά μαχαιροπίρουνα. Εάν εσύ έκανες πρώτη θέση, εσύ (σσ ο υπάλληλος) τα χρεωνόσουν τα χρυσά μαχαιροπίρουνα. Είχαμε κρυστάλλινα, είχαμε πορσελάνες. Έχουν παρθεί όλα! Τραπεζομάντηλα σε όλους, στον καθένα σερβίραμε διαφορετικά. Κάτι που γίνεται πλέον μόνο στις VIP».
