Καλεσμένος στην εκπομπή Στούντιο 4 βρέθηκε ο Γρηγόρης Βαλτινός και προχώρησε σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη ιδίως στο κομμάτι του θεάτρου.
«Λειτουργείς με την ανάμνηση του συναισθήματος του ρόλου και βάζεις τον αυτόματο πιλότο. Ματώνεις μέσα σου παράλληλα. Είσαι δύο άτομα όταν παίζεις. Είσαι και εσύ που ελέγχεις τον ρόλο.
Όποιος πει ότι ταυτίζεται ή κάνει λάθος ή είναι υπερευαίσθητος.
Πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί με το θέατρο. Πρέπει να έχουμε μια συλλογική ευθύνη. Μια παράσταση μπορεί να προσηλυτίσει κόσμο ή να διώξει κόσμο. Έχω δει παραστάσεις νεανικές και να βγαίνουν νέα παιδιά και να λένε “δεν θα ξαναπάω στο θέατρο, δεν μου αρέσει”.
Όταν παραδίδουμε το καλλιτεχνικό μας προϊόν πρέπει να έχουμε συλλογική ευθύνη. Είναι δύσκολος ο δρόμος του μοντέρνου και της αποδόμησης.
Όταν θέλουμε να αποδομίσουμε πρέπει να έχουμε υπόψιν μας τι έχει παραδοθεί από την παράδοση και να προτείνουμε κάτι άλλο. Εκείνο που πρέπει να προσέχουμε είναι να προτείνουμε κάτι, να μην προτείνουμε τίποτα. Είναι επικίνδυνος ο δρόμος του μοντέρνου. Κινδυνεύουμε να προκαλέσουμε για την πρόκληση.
Φοβάμαι μήπως στο τέλος οι παραστάσεις διαγωνίζονται για το ποιος θα κάνει το καλύτερο σκάνδαλο. Φοβάμαι μήπως γίνει η κάθε παράσταση ένα διαγώνισμα, ένα ριάλιτι, ποια έχει το καλύτερο χαβαλέ, το καλύτερο σκάνδαλο, που ακούγονται περισσότερες βωμολοχίες».
«Έχω υπάρξει σε παραστάσεις που δεν πήγαινε. Άλλες φορές ήταν το έργο, άλλες η σκηνοθεσία, άλλες φορές είναι οι ηθοποιοί. Κάτι γίνεται και δεν παίζουν καλά, δεν παίζουν οργανικά.
Για να πάρω απόφαση για ένα έργο μου παίρνει πολλά χρόνια. Έχω έργα στο συρτάρι μου δεκαετίες πριν και κάποια περιμένω να μεγαλώσω για να τα παίξω.
Τα σκέφτομαι πολλά χρόνια και περιμένω την κατάλληλη στιγμή, την κατάλληλη ατμόσφαιρα. Είτε από κάποια γεγονότα που το έργο θα τους μιλήσει, θα επικοινωνήσει με τον κόσμο.
Δεν μπορεί να καυχηθεί κανένας ότι “κάνω μόνο επιτυχίες”. Είναι ντροπή! Θέλω πριν παραδώσω το έργο να έχω κάνει τα πάντα. Να έχω σκεφτεί, να έχω δουλέψει, να έχω βρει τον καλύτερο σκηνοθέτη. Αν δεν πετύχει, i’m sorry.
Θέλω πολύ να παίξω ένα απόβρασμα!».
«Αρέσω, είναι θέμα ομορφιάς. Θα ήθελα να με διαλέγουν για τους ρόλους μου και όχι για την ομορφιά μου. Θα καταλάβει ο κόσμος ότι κάνω χιούμορ γιατί κανείς δεν με διαλέγει για την ομορφιά μου.
Υπήρχαν πιο όμορφοι ηθοποιοί. Δεν με απασχόλησε ποτέ αυτό το πράγμα. Η γοητεία με απασχόλησε, αλλά κυρίως η πνευματική. Η εξωτερική ομορφιά όχι γιατί δεν πίστεψα ότι ήμουν ιδιαίτερα όμορφος απλώς περνούσα.
Εκείνο που με απασχολούσε πάντα ήταν η διάρκεια. Αγαπούσα τόσο το θέατρο που ήθελα να μείνω για πάντα. Πάντα κοιτούσα να κάνω ρόλους διαχρονικούς και καμιά φορά μεγαλύτερους από την ηλικία μου».
«Από ένα σημείο και μετά, γίνεσαι αυτό που πρέπει να είσαι. Το λέει και ο Ελύτης σε ένα σημείο.
Εμένα το θέατρο με μόρφωσε και με διαμόρφωσε. Με μόρφωσε ποιοτικά. Απέκτησα πράγματα που με άλλη δουλειά μπορεί να μην τα είχα αποκτήσει.
Κατά κάποιο τρόπο έγινα αυτό που ήθελα να γίνω μέσα από το θέατρο. Η εικόνα σου είναι αυτό που έχεις μέσα σου. Το τι είμαι τώρα είναι αυτό που βλέπετε.
Πρέπει να εξομολογηθώ και να ορκιστώ ότι στις συνεντεύξεις είμαι απόλυτα ειλικρινής. Δεν ωραιοποιώ κάτι!
Απλώς είμαι καμιά φορά προσεκτικός για λόγους πολιτισμού, αισθητικής και αυτολογοκρισίας. Κάποια πράγματα είναι λίγο επικίνδυνα να ειπωθούν δημόσια γιατί μπορεί να παρεξηγηθούν.
Θες πολύ χρόνο για να πεις κάτι επικίνδυνο. Καμιά φορά δεν συγκρατούμαι και έχει συμβεί στο παρελθόν να ξανοιχτώ περισσότερο πολιτικά.
Κατάλαβα ότι αυτό μπορεί να είναι λάθος. Γιατί αυτό που θες να μεταδώσεις ή η επιρροή που θες να έχεις στον κόσμο, καλό είναι να γίνεται μέσα από την τέχνη σου και όχι από την προσωπική σου παρουσία.
Αυτόματα όταν κάνεις κάποιες επιλογές αισθητικές, πολιτικές ή οτιδήποτε άλλο, αυτούς που κυρίως θες να επηρεάσεις είναι αυτοί που διαφωνούν.
Όταν σταθείς απέναντί τους τούς έχεις χάσει από την ουσία της δουλειάς μας. Το θέατρο είναι μια πολιτική πράξη και πρέπει να έχει ένα ιδεολογικό περιεχόμενο που πρέπει να το περάσεις εκεί που δεν περνάει.
Μερικές φορές το έχω μετανιώσει γιατί ένιωσα ότι τους έβαλα για πάντα απέναντί μου. Ότι τους έχασα, όχι από εισιτήρια αλλά από την επιρροή μου».
Διαβάστε επίσης
