Νίκος Αλιάγας: «Το να περάσω πίσω από τον φακό ήταν και ένα είδος ανάγκης, να απελευθερωθώ, να χτίσω γέφυρες»
Τηλεόραση

Νίκος Αλιάγας: «Το να περάσω πίσω από τον φακό ήταν και ένα είδος ανάγκης, να απελευθερωθώ, να χτίσω γέφυρες»

Νίκος Αλιάγας: «Το να περάσω πίσω από τον φακό ήταν και ένα είδος ανάγκης, να απελευθερωθώ, να χτίσω γέφυρες»

Όσα είπε για την τελετή αφής της Ολυμπιακής Φλόγας

Στη Μαρία Μπακοδήμου και την εκπομπή, Γειά σου, παραχώρησε συνέντευξη ο Νίκος Αλιάγας με αφορμή την τελετή αφής της Ολυμπιακής Φλόγας αλλά και τη φωτογραφία που έγινε viral από εκείνη την ημέρα.

«Ένιωσα μεγάλη συγκίνηση διότι συνυπήρχαν οι δύο χώρες, οι δύο πολιτισμοί. Έχει περάσει η ανθρωπότητα, έχουν ζήσει πράγματα που μας ξεπερνούν πριν από χιλιάδες χρόνια. Δημιούργησαν έναν κόσμο πνευματικό και όχι μόνο. Πήγαν και αναζήτησαν κάτι και το βρήκαν, σταμάτησαν τους πολέμους. Οι άνθρωποι είχαν τη σοφία να πουν “στοπ” και έλα να τα βρούμε. Αν σκεφτείς ότι κέρδιζαν ένα στεφάνι από αγριελιά. Έδωσαν τα πάντα όντας συνδεδεμένοι με το ευ αγωνίζεσθαι, χωρίς να σκεφτούν πονηρά. Όλοι με συγκίνησαν πραγματικά!

Εκείνη τη στιγμή δεν είσαι ηθοποιός, είσαι συνδεδεμένος με κάτι παραπάνω. Όλη η δουλειά που έχει γίνει εδώ και δεκαετίες, στην ουσία κρατάει το νόημα της παρουσίας μας εκεί. Η δουλειά που έγινε από την Άρτεμις Ιγνατίου ως προς την χορογραφία ήταν σημαντική. Είχε μέσα μηνύματα και κινησιολογία. Εξηγούσα στους Γάλλους ότι στην Ελλάδα μέχρι και η σιωπή κάτι σημαίνει. Μέχρι και ο αντίλαλος, η ηχώ. Όλα αυτά κάτι σημαίνουν.

Αυτή η διπλή υπόσταση, δεν είμαι ο μόνος. Όταν με κάλεσε ο Σπύρος Καπράνος να συμμετάσχω σε αυτό το γεγονός του είπα εννοείται. Αρχικά είμαι εθελοντής και ο καθένας βάζει το λιθαράκι του. Στις πρόβες είχα τη φωτογραφική μηχανή και ήθελα να κάνω πολλές φωτογραφίες. Δεν μου βγήκε γιατί δεν είχα χρόνο. Έκανα κάποιες φωτογραφίες στις πρόβες γιατί στο live δεν μου βγήκε.

Αισθάνομαι την ανάγκη να συνδεθώ, να ξεπεράσεις αυτό το φαίνεσθαι και να καταλάβεις το γίγνεσθαι των ανθρώπων. Το να περάσω πίσω από τον φακό ήταν και ένα είδος ανάγκης, να απελευθερωθώ, να χτίσω γέφυρες. Φωτογραφίζω εδώ και πολλά χρόνια και συνεχίζω με μοναδικό σκοπό τη σύνδεση με τους άλλους. Με ενδιαφέρει να ακούσω μια γιαγιά στο Μεσολόγγι και να συνδεθώ μαζί του και να καταλάβω την αλήθεια του. Αυτή η ήσυχη ελληνική υπόσταση των ανθρώπων, η πιο σοφή. Αυτοί που κάνουν το μερίδιό τους και δεν αποσκοπούν σε τίποτα άλλο από το να κάνουν το κομμάτι τους με σεβασμό, με ταπεινή ανάγκη. Αυτό με συγκινεί ιδιαίτερα και θέλω να τους δώσω ένα φως, να τους προβάλλω!».