Στο περιοδικό Gala και την Έρση Μηλιαράκη μίλησε ο Ιάκωβος Γκόγκουα και περιέγραψε τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης στη Γεωργία.
Ως έφηβος το 1997, αναγκάστηκες να ζήσεις δύο χρόνια στην Γεωργία. από όπου έλκεις την μισή καταγωγή σου, σε μια μαύρη περίοδο για την χώρα.
Ναι, η Γεωργία τότε μόλις έβγαινε από έναν τρομακτικό εμφύλιο. Κυριαρχούσαν η φτώχεια, η δυστυχία, ο φόβος, η απόγνωση. Είχαμε ρεύμα το πολύ 3 ώρες τη μέρα και νερό κάθε 3 μέρες. Δεν είχαμε τίποτα.
Πώς σε επηρέασε αυτή η σκοτεινή περίοδος;
Σίγουρα ο άνθρωπος που είμαι σήμερα έχει να κάνει με όσα πέρασα χθες. Κι ένα κομβικό σημείο ήταν κι εκείνη η περίοδος. Δεν ξέρω αν θα ήμουν καλύτερα ή χειρότερα με αυτό το βίωμα, μερικές φορές όμως σκέφτομαι ότι θα ήταν καλύτερα να μην το είχα ζήσει.
Ξέρεις, όταν έχεις ένα τραύμα και κάποια στιγμή βιώσεις μια αρνητική κατάσταση -π.χ. απόρριψη, εγκατάλειψη- σε μικρότερο βαθμό, αυτό σε ξαναπάει πίσω. Έχει χρειαστεί πολλές φορές να μιλήσω σε εκείνο το παιδί που τα βίωσε όλα αυτά, έχει τύχει πολλές φορές να μου χτυπήσει το καμπανάκι και να μου πει «είμαι κι εγώ εδώ». Πλέον δεν πιστεύω ότι πρέπει απαραίτητα να βυθιστείς στον βούρκο για να δεις το φως βγαίνοντας στην επιφάνεια. Πίστευα πως ό,τι έζησα εκεί με δυνάμωσε, τελευταία όμως το αναιρώ, σκέφτομαι πως αν δεν ήμουν εκ φύσεως ανθεκτικός, ίσως και να μην επιβίωνα καν από αυτήν την φάση.
