Μεγάλη απώλεια για τον Ανδρέα Γεωργίου: «Με έμαθε να παλεύω, να επιβιώνω. Ήταν το φιλαράκι μου, ο άνθρωπός μου»
Ελλάδα

Μεγάλη απώλεια για τον Ανδρέα Γεωργίου: «Με έμαθε να παλεύω, να επιβιώνω. Ήταν το φιλαράκι μου, ο άνθρωπός μου»

Μεγάλη απώλεια για τον Ανδρέα Γεωργίου: «Με έμαθε να παλεύω, να επιβιώνω. Ήταν το φιλαράκι μου, ο άνθρωπός μου»

Η πολυαγαπημένη του γιαγιά έφυγε για τη γειτονιά των αγγέλων

Τον άνθρωπο που στάθηκε δίπλα του στις πιο δύσκολες μάχες, στα εύκολα και τα δύσκολα, «έχασε» ο Ανδρέας Γεωργίου και το πλήγμα είναι μεγάλο για εκείνον.

Η γιαγιά του γνωστού ηθοποιού και σκηνοθέτη έφυγε από τη ζωή βυθίζοντάς τον σε βαρύ πένθος.

Όταν πέθανε η μητέρα του, ήταν η γιαγιά του εκείνη που του έμαθε να παλεύει, να επιβιώνει, να σέβεται και να ζει με αξιοπρέπεια. Ήταν εκείνη που στάθηκε βράχος δίπλα στην βαριά ασθένεια της κόρης της που έδινε μάχη με το AIDS αλλά και στα εγγόνια της κόντρα στον ρατσισμό που βίωναν.

Με μία συγκινητική ανάρτηση ο Ανδρέας Γεωργίου αποχαιρέτησε τη γιαγιά του προκαλώντας συγκίνηση.

«Ήταν η πρώτη λέξη που είπα “γιαγιά”…  Ήταν η γυναίκα που με έμαθε να παλεύω, να επιβιώνω, να είμαι δυνατός… ένας άνθρωπος που ήταν ΠΑΝΤΑ εκεί, βράχος.. όλες οι σημαντικές στιγμές της ζωής μου από μωρό παιδί συνοδεύονται από αυτή τη φιγούρα, την φιγούρα που μου έμαθε να σέβομαι και να έχω αξιοπρέπεια! Ήταν το φιλαράκι μου, ο άνθρωπος μου. Ο άνθρωπος που φρόντιζε την κόρη της, την μάνα μου στην βαριά αρρώστια του AIDS, και την ίδια ωρα που της έκλεισε τα μάτια στο νεκροκρέβατο, κρατούσε στην αγκαλιά της και τους τέσσερις μας, εμένα και τα τρία μου αδέλφια, και έλεγε μας έλεγε, έτσι θα μείνουμε, ενωμένοι! Και το κατάφερε. Στάθηκε δυνατή απέναντι στον ρατσισμό και μας δίδαξε να κοιτάμε τους ανθρώπους στα μάτια να τους συγχωρούμε και να τους καταλαβαίνουμε.. «στην θέση τους μπορεί να κάναμε το ίδιο» έλεγε.. Την θαύμαζα, την λάτρευα και δεν μπορούσα να φανταστώ ποτέ ότι θα ερχόταν αυτή η ώρα… «θα έρθει η ώρα που εγώ θα φύγω» μου έλεγε και δεν την άφηνα να συνεχίσει αυτή την κουβέντα, δεν το δεχόμουν, δεν το φανταζόμουν.. «μα εν τζαι Εννα ζιώ με τα βουνά» μου έλεγε γελώντας. Μπράβο σου βασίλισσα μου! Μπράβο σου για όλα.. τα καταφέραμε όλα… θα είσαι πάντα ο αρχηγός μας ».