Στο περιοδικό ΟΚ! και τον Πάνο Τσουκαρά μίλησε η Βάσια Παναγοπούλου, που φέτος την απολαμβάνουμε στη «Γη της ελιάς» του Mega στον ρόλο της Ασπασίας.
Θα αποκαλυφθούν τα μυστικά του συζύγου της στη σειρά και τι θα συμβεί;
«Δεν είμαι σίγουρη ότι θα αποκαλυφθούν εύκολα. Η Ασπασία στην πορεία θα μπει σε μια διαδικασία να αναθεωρήσει πολλά πράγματα που ήταν δεδομένα για εκείνη. Θα αποκαλυφθεί γιατί ήταν τόσο υποχωρητική, ανεκτική και γιατί επέτρεψε να χαθεί η προσωπικότητά της μέσα σε αυτό τον γάμο. Θα μετρήσει και αυτή ξανά τα δεδομένα στη ζωή της» αναφέρει.
«Ποτέ δεν ήταν ζητούμενό μου να είναι συνεχής και αδιάλειπτη η παρουσία μου στην τηλεόραση. Είναι ένα μέσο εξαιρετικά δυνατό και για αυτό μπορεί να γίνει και πολύ επικίνδυνο από πλευράς
ανάλωσης των ανθρώπων. Τα πράγματα που έχω κάνει ήταν πάντοτε λίγα αλλά πολύ επιτυχημένα» αναφέρει για την παρουσία της στην τηλεόραση.
Στη δεκαετία του ’80 έκανες τα πρώτα σου βήματα στον χώρο. Είσαι συμφιλιωμένη με τον χρόνο που περνάει;
Όταν μια γυναίκα ακολουθεί τη φυσική πορεία της ζωής, που είναι να γίνει μητέρα, χαίρεται να βλέπει τα παιδιά της να μεγαλώνουν και παράλληλα συμβιβάζεται με το γεγονός πως μεγαλώνει και η ίδια. Προσωπικά αισθάνομαι πολύ ευχαριστημένη από τον τρόπο που μεγάλωσα και μεγαλώνω. Δεν ζω με τη νεύρωση πώς θα μπορούσα να συνεχίσω να δείχνω όπως όταν ήμουν 25 ετών. Μέλημά μου είναι να είμαι σωστή μητέρα και ένας χρήσιμος άνθρωπος για την κοινωνία. Όλα τα υπόλοιπα είναι ματαιοδοξίες που δεν με απασχολούν.
Σε όλη την πορεία σου κράτησες τα παιδιά σου μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Δεν θέλω ούτε ονομαστικά να αναφέρομαι στα παιδιά μου δημόσια. Προσπαθώ να προστατεύω αυτό το κομμάτι της ζωής μου γιατί σέβομαι τα ίδαι αλλά και τον εαυτό μου. Η Ελλάδα είναι μια πολύ μικρή χώρα και είναι σαν να κυκλοφορούμε όλοι σε ένα χωριό, όπου ο καθένας βλέπει τον άλλο και είναι συνεχώς εκτεθειμένη η προσωπική του ζωή, κάτι που κανονικά δεν θα έπρεπε να συμβαίνει. Δεν επιζήτησα ποτέ τέτοιου είδους προβολή και δεν με αφορά κιόλας.
Το πτυχίο των ηθοποιών, οι κινητοποιήσεις και τα ανοιχτά θέατρα
«Κατά τη γνώμη μου ο δρόμος της υποκριτικής, ειδικά στην Ελλάδα, είναι εξαιρετικά επίπονος και αγχώδης και δεν τον εύχομαι σε κανέναν. Αντίθετα, πολλές φορές έχω αποθαρρύνει νέα παιδιά όταν με ρωτάνε. “Αν είστε έτοιμοι να ψάχνετε δυο με τρεις φορές τον χρόνο δουλειά, αν είστε έτοιμοι, όποιο όνομα και αν έχετε κάνει, τη μια στιγμή να έχετε δουλειά και την άλλη όχι, τότε ακολουθήστε τον, αν είστε τόσο μαζοχιστές”, τους λέω. Εγώ δεν το συνιστώ γιατί εμπεριέχει τεράστια ανασφάλεια. Εγώ, ας πούμε, ενώ είμαι ηθοποιός, τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι και με άλλα πράγματα» λέει χαρακτηριστικά.
Από τη θέση της γραμματέως της Πανελλήνιας Ένωσης Θεάτρων είπε σχετικά με τις κινητοποιήσεις των ηθοποιών και τα κλειστά θέατρα:
«Όταν προέκυψε το ζήτημα της υποβάθμισης των πτυχίων των ηθοποιών, αισθάνθηκα πολύ άσχημα. Από τη μία είμαι ηθοποιός, αλλά από την άλλη είμαι επιχειρηματίας και μπορώ να
συναισθανθώ απόλυτα την πίκρα και την απογοήτευση των επαγγελματιών, αλλά και όσων ονειρεύονται να γίνουν ηθοποιοί μέσα σε αντίξοες συνθήκες.Όταν βλέπεις έναν νέο άνθρωπο να ποθεί για γνώση και ακολουθεί τον δρόμο των σπουδών που είναι ο σωστός, ενώ παράλληλα χρειάζεται να κάνει και άλλες δουλειές για να μπορέσει να τα βγάλει πέρα, πρέπει όλοι να σταθούμε προσοχή και να το σεβαστούμε. Από την άλλη, αντιμετωπίσαμε και ως παραγωγοί το θέμα των απεργιακών κινητοποιήσεων που μοιραία οδηγούσαν και οδηγούν στο κλειστό θέατρο. Η υποβάθμιση αυτή ή η αναβάθμιση των τίτλων σπουδών δεν εξαρτάται από εμάς, τους παραγωγούς. Είναι δουλειά του κράτους. Βεβαίως ένα θέατρο κλειστό είναι λιγότερο επικίνδυνο για μια εξουσία σε σχέση με ένα ανοιχτό, που είναι τόπος συνάντησης ιδεών. Τα θέατρα δεν έκλεισαν ούτε στον πόλεμο ούτε στην Κατοχή ούτε στη δικτατορία και πρέπει να είναι ανοιχτά. Αυτή είναι η δική μας θέση και συντάσσομαι απόλυτα».
Είσαι υπέρ της επαναφοράς της άδειας ασκήσεως επαγγέλματος στους ηθοποιούς;
Είμαι αναφανδόν υπέρ. Όταν κάποιος αποφασίζει σοβαρά να ασχοληθεί με οποιοδήποτε επάγγελμα, οφείλει να σπουδάσει πρώτα. Δεν καταλαβαίνω γιατί αφήσαμε και επιτρέψαμε να γίνει το επάγγελμά μας ένα ξέφραγο αμπέλι.
