«Να ζούμε τη ζωή τη δική μας, αυτή που θέλουμε με ότι ευχαριστεί εμάς. Όχι τη ζωή κάποιου άλλου». Αυτό είναι το δόγμα της Έλλης Στάη, που αυτή τη φορά σε μια μη αμιγώς πολιτική συζήτηση, μιλάει στο Znews, για τη ζωή και το θάνατο, τη σάτιρα που λατρεύει, τους ψεύτες πολιτικούς, τα δικά της λάθη στην τηλεόραση, τις επικίνδυνες τηλεοπτικές εκπομπές με το ωραίο περιτύλιγμα, που σε αποχαυνώνουν, για το bullying ‘καλά αυτή τι θέλει ακόμα και δουλεύει’» και φυσικά για τη μεγάλη χαρά που θα πάρει σαν μάθει ότι θα γίνει γιαγιά.
Βρισκόμαστε με την Έλλη, στο σπίτι της στο κέντρο της Αθήνας, την επαύριον του θανάτου του Θέμου. Μου λέει πως ήταν ένας άνθρωπος που είχε πολύ ευαίσθητες πλευρές που δεν τις γνώριζαν πολλοί. «Ήταν ένας άνθρωπος με πολλά δημιουργικά ταλέντα πάνω στη δουλειά. Και εδώ ξεκινάει αυτό που λέμε φιλοσοφία για τη ζωή και τον θάνατο. Προσπαθώ χρόνια να το φιλοσοφήσω αλλά μη νομίζεις ότι είναι και εύκολο, μας λείπει και η γνώση του τι μπορεί να υπάρχει μετά. Αλλά ο προβληματισμός και η ανταλλαγή των απόψεων, για αυτό το μετά, έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον».
Toν φοβάσαι τον θάνατο;
Μιλώντας τώρα σκέφτομαι ότι δεν τον φοβάμαι. Φοβάμαι τον θάνατο των άλλων, πιο πολύ κυρίως των αγαπημένων ανθρώπων και νομίζω ότι ο θάνατος μας κάνει ανήμπορους μπροστά σε οποιοδήποτε προβληματισμό. Ασφαλώς είναι κάτι που πρέπει να το αντιμετωπίζουμε… Για αυτό έχω ένα δόγμα. Πρέπει να ζούμε τη ζωή και να είμαστε χαρούμενοι πετυχαίνοντας ό,τι μας ευχαριστεί. Δεν πρέπει να αφήνουμε τη ζωή στην άκρη και κυρίως να ζούμε τη δικιά μας τη ζωή και όχι αυτή που θα ήθελαν οι άλλοι. Όχι τη ζωή κάποιου άλλου που θέλει η κοινωνία, η το περιβάλλον. Να ακολουθούμε αυτά που αισθανόμαστε ότι θέλουμε εμείς. Να αναμετριόμαστε με τα δικά μας θέλω. Έτσι θα φτάσουμε σε μια εποχή που θα μπορούμε να πούμε ότι ζήσαμε μια γεμάτη ζωή…
Εσύ είσαι πια γεμάτη από τη ζωή σου; Χορτασμένη από όσα έκανες και είδες;
Ναι φυσικά. Το να είσαι γεμάτη σε θωρακίζει απέναντι σε πολλά πράγματα. Σε όλα. Έκανα αυτά που ήθελα η τουλάχιστον προσπάθησα για αυτά που ήθελα. Αυτή είναι η ζωή τελικά. Να παλεύεις για αυτά που κάνεις.
Κάθε φορά που βγαίνει στην τηλεόραση και τώρα ειδικά με το OPEN εισπράττει ένα μικρό bullying, είτε έχει να κάνει με την ηλικία, με την εμφάνιση. Μου λέει ότι το ξέρει καλά αυτό το παιχνίδι, το ακούει, αλλά δεν δίνει σημασία. Δεν ψάχνει να βρει γιατί γίνεται. Στο κάτω κάτω αυτή η ένταση έχει ένα καλό ότι δεν περνάς αδιάφορος και ένα κακό του στυλ ‘ τι θες εσύ ακόμα και ζεις ‘ που είναι ρατσιστικό, γιατί για άνδρες ας πούμε στη δική της ηλικία δεν ακούς ‘ γιατί δουλεύει αυτός ακόμα;… «Εγώ τα έχω ακούσει όλα», μου λέει. «Αλλά και στα 20 με βλέπανε μια όμορφη χαζή, σαν ένα όμορφο αντικείμενο». Σύμφωνα με την ίδια, ως κοινωνία δεν έχουμε ξεπεράσει πολλά θέματα και ό,τι αποδεχόμαστε γίνεται με μια συμβατικότητα.
Από τη μεταπολίτευση και μετά θεωρείς ότι ζούμε μια από τις χειρότερες πολιτικές κρίσεις στην Ελλάδα;
Ζούμε μια πολύ έντονη περίοδο, δεν υπάρχει θέμα, αλλά τη ζούμε σταθερά 10 χρόνια τώρα, με παραλλαγές πολλών ειδών. Τώρα αυτές οι μέρες είναι ιδιαίτερες γιατί βρισκόμαστε μπροστά σε μια συμφωνία που έχει διχάσει τον κόσμο. Πάντως δεν είναι χειρότερη, έχουμε ζήσει πάρα πολλά. Απλά η μνήμη μας παίζει παιχνίδια… Είχαμε πτώση, συμμαχίες, διπλές εκλογές…
Ναι αλλά, να μου επιτρέψεις,είχαμε και κάποιον που τώρα μας κυβερνά, ο οποίος μας είπε πάρα πολλά ψέματα. Δεν είδα στη πρόσφατη συνέντευξή του να το τονίσεις αυτό.
Θα ήθελες να του πω τη λέξη ψέματα; Τότε πρέπει να τη λέω σε κάθε πολιτικό, γιατί οι πιο πολλοί υποκρίνονται, όχι τώρα αλλά διαχρονικά.
Είναι ένας καλός πρωθυπουργός για τη χώρα του;
Δεν θα πω τη γνώμη μου, γιατί κάθε φορά που εγώ κάνω μια δουλειά όπως αυτή τώρα, πρέπει να είμαι ουδέτερη πολιτικά, γιατί έτσι πρέπει. Δεν θα σου πω για κανέναν. Ούτε για τον Τσίπρα, ούτε για τον Μητσοτάκη. Νομίζω ότι θα είναι ένα μεγάλο λάθος και δεν το κάνω. Όταν θα έχω πολιτική άποψη δεν θα είμαι εν ενεργεία δημοσιογράφος και κυρίως δεν θα λέω ειδήσεις. Δεν θέλω να την εκφράσω, είναι ασύμβατο. Διαφωνώ με το να παίρνουμε θέση. Άλλο να κάνουμε ερωτήσεις και να βγάζει ο καθένας τις απόψεις του. Μια φορά έκανα πολιτικό σχολιασμό, τότε στο δημοψήφισμα, αλλά εκεί το έκανα με πλήρη συνείδηση. Ήξερα ότι θα ενοχλούσα κόσμο, αλλά υπήρχε και ο φόβος να βγούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση… Έχω πλήρη άποψη, αλλά δεν θα πάρω θέση για το ψέμα ή την υποκρισία ή την απόκρυψη. Η απόκρυψη κυρίως είναι πρακτική. Τώρα ποιος έχει πει τα περισσότερα, ποιος τα λέει καλύτερα, ίσως να το κάνω στο βιβλίο που τόσα χρόνια σκέφτομαι να γράψω.
Έχουμε την Ελλάδα της πολιτικής, αλλά ευτυχώς υπάρχει και εκείνη του πολιτισμού και του αθλητισμού, που μας δίνουν χαρές.
Αυτή είναι μια τεράστια χαρά όντως, γιατί η επιτυχία δείχνει την προσπάθεια που έχει γίνει. Είναι πολύ χαρούμενο και συνάμα λυπηρό να ξέρεις ότι όλα αυτά γίνονται εκτός. Πρέπει η Ελλάδα να μπορεί να κρατάει τα παιδιά της. Να μη φεύγουν έξω, έχουμε πάρα πολλούς νέους Έλληνες που διαπρέπουν. Είναι μια χαρά τεράστια. Προχθές παίξαμε πρώτα θέματα τον Λάνθιμο και τον Τσιτσιπά. Ήταν μεγαλύτερα θέματα αυτά από τις καταγγελίες του ενός και του άλλου στη Βουλή. Από τη φύση τους είχαν μεγαλύτερη αξία. Δημοσιογραφικά…
Φέτος η ιδιωτική τηλεόραση κλείνει 30 χρόνια. Μεγαλώσαμε μέσα σε αυτή. Τι μαθαίνει κανείς μεγαλώνοντας;
Εγώ παραμεγάλωσα (γέλια). Αλλά εγώ τώρα ασχολούμαι και με τα σάιτ. Αυτή την τεράστια δύναμη της τηλεόρασης που είχαμε, την βλέπω πλέον αποδυναμωμένη μπροστά στην τεράστια δύναμη του internet. Τα fake news έχουν πολλαπλασιαστεί ακριβώς επειδή και τα μέσα έχουν εκτιναχθεί. Σε αυτή την πληροφόρηση ή παραπληροφόρηση δεν συμμετέχουν μόνο επαγγελματίες, δημοσιογράφοι είναι οι πάντες. Είμαι πολύ προβληματισμένη και σκεπτική μπροστά σε ένα καινούργιο φαινόμενο, που ζούμε. Επί των δικών μας ημερών οι πολιτικοί περίμεναν τα μέσα και εμάς, ως δίαυλο. Τώρα με ένα tweet πάει έφυγε η είδηση.
Πέρασε σχεδόν από όλα τα κανάλια με λιγότερη συμμετοχή στο MEGA όπου θεωρεί ότι δεν τη σήκωνε το περιβάλλον. Δεν την ήθελαν. Κύριοι σταθμοί με αθέλητα ή ηθελημένα λάθη ο ΑΝΤ1 την περίοδο του Ευαγγελάτου, όπου λέει ότι εκβιάστηκε για να κάνει μια δουλειά που δεν ήθελε. Έπειτα η συνεργασία της με τη Μάρα Ζαχαρέα στον ALPHA. “Εκεί και οι δύο πλευρές κάναμε λάθος”, υποστηρίζει. “Η Μάρα ήθελε ένα άλλοθι δίπλα της επειδή ήταν γυναίκα του κυβερνητικού εκπροσώπου. Εγώ της το έδωσα, αλλά όχι όπως ήθελαν γι’ αυτό χωρίσαμε γρήγορα. Θα μπορούσα να είχα προβλέψει τη σύγκρουση. Oύτε εγώ κάθομαι φρόνιμα, ούτε η Μάρα χρειαζόταν εμένα…”
Πριν από λίγο καιρό ειπώθηκαν διάφορα πράγματα για το αν ένας καλλιτέχνης, όπως ο Μάρκος Σεφερλής, μπορεί να παίξει στο Παλλάς. Σε βρίσκει σύμφωνη αυτό;
Δεν μου αρέσει καθόλου το bullying στους ανθρώπους. Άλλο η κριτική, άλλο τα ρατσιστικά ‘ποιος είσαι εσύ, ποιος είμαι εγώ’. Κανείς μας στο απυρόβλητο και πάντα έχει σημασία ο τρόπος που λες κάτι ώστε να μην βάζεις ανθρώπους στο περιθώριο…
Τι βλέπεις τώρα στην τηλεόραση;
Κάθομαι και παρατηρώ αυτά τα reality, το Power of Love και το My Style Rocks. Αυτά είναι πολύ επικίνδυνα προγράμματα επειδή ακριβώς έχουν ένα ωραίο περιτύλιγμα και σε αποχαυνώνουν. Υπάρχουν αυτοί οι νέοι άνθρωποι ανάμεσα μας, που κλείνονται σε ένα σπίτι για να ερωτευτούν; Κυκλοφορούν στα αλήθεια ή τους φτιάχνουν; Είναι ότι πιο εκχυδαϊσμένο προϊόν υπάρχει. Ντύνονται έτσι οι νέοι άνθρωποι πλην της Αποκριάς; Εγώ τρομάζω πολύ στη σκέψη ότι αυτή μπορεί να είναι η νεολαία μας…
Να ρωτήσω και για το Open…
Ααααα, αυτό και αν δέχτηκε bullying το καημένο! Άκουσα χθες έναν πανελίστα σε άλλο κανάλι να λέει “να και αυτό το OPEN” απαξιωτικά. Γιατί, τι γίνεται; Άνοιξε ένα νέο κανάλι και είναι πολύ θετικό στοιχείο. Ήρθαμε να πούμε “εδώ είμαστε”. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου για όλο αυτόν τον χαμό… με την καλημέρα δεν κάνεις νούμερα, σημασία έχει πρώτα η παρουσία.
Ναι άλλα αν είστε ένα ανοιχτό σε όλους ενημερωτικό κανάλι την Κυριακή θα έπρεπε να δείχνατε το συλλαλητήριο. Ή όχι;
Ειλικρινά δεν ξέρω, δεν το παρακολούθησα, ήμουν εκτός Αθηνών. Πάντως στις μακριές non stop μεταδόσεις είμαι αντίθετη. Αλλά δεν έχω άποψη, ήμουν εκτός, δεν ξέρω να σου πω.
Δεν θα έπρεπε να έχουν γίνει εκπομπές για τη Συμφωνία των Πρεσπών, συζητήσεις να μάθει και ο κόσμος περισσότερα για αυτό το θέμα; Εσύ είσαι υπέρ της Συμφωνίας;
Δεν έχω διαβάσει το κείμενο της Συμφωνίας, για να σου πω. Αλλά θεωρώ ότι το 1992 ήταν λάθος που έπεσε η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ίσως τότε να είχαμε μια καλύτερη λύση. Ασφαλώς εδώ υπάρχει κάποιο φάουλ. Και σύσκεψη πολιτικών αρχηγών υπό τον πρόεδρο της Δημοκρατίας έπρεπε να είχε γίνει και εκπομπές και debate.
Ξαναγυρίζουμε στην τηλεόραση και μου λέει ότι αγαπάει τη σάτιρα, καλοδέχεται τον Λάκη στο κανάλι, λατρεύει τον Μουτσινά και τους Ράδιο αρβύλα.
Έλλη θα ήθελες να γίνεις γιαγιά;
Αν θα ήθελα λέει! Μόλις μου ανακοινώσουν κάτι τέτοιο θα πάρω τη μεγαλύτερη χαρά….
