Ήταν στην αγκαλιά της μάνας της, όταν ανέβηκε στους πρόποδες του Ψηλορείτη, στο χωριό του πατέρα της. Εκεί, νήπιο ακόμα, θα γινόταν η αφορμή ώστε η μητέρα της να υπομείνει προσβλητικά σχόλια από γυναίκες συγγενείς του συζύγου της. Την κατηγορούσαν καθώς, η Εύα (η Εύα Νάθενα) ήταν το δεύτερο κορίτσι που έφερνε στον κόσμο.
Χρειάστηκε να περάσουν χρόνια, ώστε η μητέρα της, Μαρία, να εκμυστηρευτεί στην έφηβη πια κόρη της, εκείνο το αποτρόπαιο συμβάν. Και να της μεταφέρει άθελα της – όπως εκείνη το ονομάζει σήμερα – το διαγενεακό τραύμα.
Όμως, το 2023 η Εύα Νάθενα αναμετριέται μ’ αυτήν την κυοφορία, το δικό της τραύμα, μέσα από την «Φόνισσα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Την, ήδη, πολυβραβευμένη ταινία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, που μόλις βγήκε στις αίθουσες, μεταφορά της κλασικής ιστορίας της Φραγκογιαννούς: Της γυναίκας που δολοφονεί κορίτσια πριν βηματίσουν σ’ αυτόν τον κόσμο για να ‘λυτρωθούν’ από την ακραία φτώχεια και την κακοποίηση.
Πολύχρονη έρευνα
Όπως και να χαρακτηρίσει κανείς τη συνάντηση της Εύας Νάθενα με την «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη θα πρέπει να συμπεριλάβει την αίσθηση του μοιραίου. Το 2009 ξεκίνησε να δουλεύει μόνη της στο υλικό του Σκιαθίτη συγγραφέα – σ’ αυτήν την ομιλούσα λαϊκή και συνάμα λόγια γλώσσα του – να ανατρέχει σε μελέτες και διατριβές πάνω στο έργο του, σε αρχεία, σημειώσεις και καταγραφές.
Η πιθανότητα της κινηματογραφικής μεταφοράς του την βασάνιζε. Τόσο ώστε, συναντώντας αργότερα (το 2013) τον Ελληνοαμερικανό οσκαρικό σκηνοθέτη Αλεξάντερ Πέιν, θα τον προέτρεπε να το σκηνοθετήσει.
«Πίστευα ακράδαντα στην τρέλα της ταινίας» παραδέχεται· μια πίστη που εκδηλώθηκε ακόμα πιο δυναμικά στα χρόνια του εγκλεισμού και διαδόθηκε για να βρει κι άλλους πιστούς.
Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, στον ομώνυμο ρόλο της Παπαδιαμαντικής ηρωίδας, ήταν η πρώτη και αμετανόητη – όπως και η Μαρία Πρωτόπαππα που δέχθηκε να συμμετέχει πριν καν της κοινοποιηθεί ο ρόλος της.
Έχοντας εμπλακεί σε όλα τα στάδια προετοιμασίας αυτού του εγχειρήματος (ως creative producer και creative designer), η Εύα Νάθενα κερδίζει την εμπιστοσύνη ενός ακόμα: Του κινηματογραφικού παραγωγού Διονύση Σαμιώτη που, χωρίς δισταγμό, της προτείνει ν’ αναλάβει και την σκηνοθεσία της ταινίας. «Μπήκα στην σκηνοθεσία γιατί περισσότερο μιλούσε το πάθος μου γι’ αυτήν την ιστορία κι όχι εγώ.
Δεν είχα καμιά φιλοδοξία πέραν από το να αναδειχθούν όλα όσα είχα καταλάβει για το έργο του Παπαδιαμάντη. Και όταν οι καταγεγραμμένες απόψεις των ακαδημαϊκών έρχονταν να επιβεβαιώσουν τη σκέψη μου με ανατριχιαστική ακρίβεια, τόσο ενισχυόταν αυτή η επιθυμία» εξηγεί.
Διαβάστε περισσότερα στο monopoli.gr
Διαβάστε ακόμα
Η Φόνισσα – Πηνελόπη Τσιλίκα: «Φορούσα μια βαριά κοιλιά στο σπίτι επί ώρες…»
