Μιχάλης Μητρούσης: «Το θεωρώ απατεωνιά να πειραματιστεί κανείς με τους αρχαίους κλασικούς»
TV Gossip

Μιχάλης Μητρούσης: «Το θεωρώ απατεωνιά να πειραματιστεί κανείς με τους αρχαίους κλασικούς»

Μιχάλης Μητρούσης: «Το θεωρώ απατεωνιά να πειραματιστεί κανείς με τους αρχαίους κλασικούς»

«Άδειασε» τη Λένα Κιτσοπούλου

Στο ένθετο ENJOY της Κυριακάτικης Δημοκρατίας και τη δημοσιογράφο Μαρία Ανδρέου παραχώρησε ο Μιχάλης Μητρούσης και αναφέρθηκε στη Λένα Κιτσοπούλου και το Φεστιβάλ Επιδαύρου.

«Το θεωρώ απατεωνιά να πειραματιστεί κανείς με τους αρχαίους κλασικούς αλλά και τον Σαίξπηρ. Ο Σοφοκλής, ο Αριστοφάνης, όταν έγραφαν ένα έργο, ήξεραν τι ήθελαν να επικοινωνήσουν. Εν αρχή είναι ο λόγος και ο λόγος ανήκει στον Ευρυπίδη, στον Αισχύλο.

Το να μου βάλεις μία μπασκέτα στην ορχήστρα της Επιδαύρου δεν μου λέει κάτι πέρα από τον εντυπωσιασμό. Από ‘κει και πέρα, πάλι θα σε νικήσει ο λόγος του Αριστοφάνη, γιατί το Θέατρο είναι ο λόγος. Δεν μου λέει κάτι σκηνοθετικά το να δω δηλαδή έναν γορίλα στην Επίδαυρο. Απλώς προκαλεί το μάτι».

«Για μένα είναι μεγαλύτερο σφάλμα βέβαια το να αποδομήσεις τα λόγια του συγγραφέα. Ατοπήματα πολλά γίνονται με τους πειραματισμούς στην Επίδαυρο και χρειάζεται προσοχή.

Από την άλλη μεριά, στην τηλεόραση γίνονται σοβαρές δουλειές, ναι, βιώνουμε την άνθηση της ελληνικής μυθοπλασίας και αυτό είναι πολύ αισιόδοξο και ευχάριστο. Το επίπεδο είναι πολύ καλό.

Στο Θέατρο βλέπουμε να στήνουν θιάσους με βάση των αριθμό των θαυμαστών που έχει κάποιος στο Instagram. Απίθανα πράγματα. Δηλαδή, πού πάνε το ταλέντο, η μάθηση, η τεχνική, οι σπουδές; Το αποτέλεσμα. Δηλαδή αν ζούσε ο Κώστας Βουτσάς και δεν είχε Instagram, δεν θα είχε followers στο θέατρο; Ο Ρίτσος στην ποίηση θα ήθελε followers;

Αυτά είναι – και χίλια συγγνώμη που το λέω έτσι – σαχλαμάρες και αηδίες για μαθητές του Γυμνασίου. Αλλά θα μου πείτε, εδώ εξίσωσαν τις σπουδές και τα πτυχία μου με αυτές του Λυκείου».

Διαβάστε επίσης

Μιχάλης Μητρούσης: «Έχει πολλά σίριαλ στην Ελλάδα, μερικά είναι μέτρια και άλλα κακά. Αν κλείσουμε τα μάτια κάποια είναι σαν τις “Οικογενειακές ιστορίες”»