Και να που ήρθε η ώρα για έναν τηλεοπτικό απολογισμό για την ψυχαγωγία, αν και έτσι όπως σκέφτομαι τη σεζόν πιο πολύ με επικήδειο μου μοιάζει…
Μάλιστα, όλα δείχνουν πως και την επόμενη λίγοι είναι εκείνοι που θα επενδύσουν στην χαρά. Οι περισσότεροι τηλεοπτικοί σταθμοί θέλουν το λεγόμενο infotainment κοινώς «αίμα και σπέρμα» στην τηλεοπτική οθόνη, τον μεγεθυντικό καθρέφτη μιας κοινωνίας που θρηνεί τον εαυτό της.
Η τηλεόραση μοιάζει να έχει πάρει τον ρόλο δικαστή, δεν ψυχαγωγεί αλλά ούτε ενημερώνει αμερόληπτα δυστυχώς.
Η ψυχαγωγία προσπαθεί να χωρέσει στα στενά παπούτσια ενός πένθιμου μοιρολογιού και όποιος αντέξει!
Στο μεταξύ χάνουμε όλο και περισσότερα χαμόγελα πατώντας το κουμπί.
Εξαιρέσεις θα είναι οι παρουσιαστές που θα τους επιτραπεί την επόμενη σεζόν να ψυχαγωγήσουν, αφού πάντα θα παραφυλάει η σκληρή επικαιρότητα -που μοιάζει να ενδιαφέρει το κοινό- να κλέψει το χαμόγελο της καλής είδησης.
Τον ενδιαφέρει όντως;
Ο κόσμος έχει ανάγκη από χαρά. Το δείχνουν τα νούμερα τηλεθέασης που οδηγούν λάθος την κούρσα της τηλεοπτικής κατρακύλας αφού ο καθένας τα διαβάζει όπως θέλει. Ή καλύτερα, δεν τα διαβάζει σωστά.
Η τηλεόραση έχει ανάγκη την ψυχαγωγία. Πρέπει να υπάρχει, πρέπει ο κόσμος να χαμογελά, να διασκεδάζει και δεν μπορεί να δείχνει μόνο το μαύρο της ζωής…
