Και να λοιπόν, κυρία μου, σήμερα που είναι η μέρα σου, θα σου αποκαλύψω γιατί σε όλα τα κείμενά μου απευθύνομαι σε σένα.
Καταρχάς είναι ένα κατάλοιπο τηλεοπτικό. Είναι γνωστό ότι την τηλεθέαση στην τηλεόραση σε όλες της ζώνες πλην της late night την καθορίζουν εν πολλοίς οι γυναίκες.
Εσείς έχετε τη δύναμη, εσείς έχετε το τηλεκοντρόλ και μόνο σε κάνα αθλητικό γεγονός μας αφήνετε να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.
Επίσης, εσείς είστε κυρίως αυτές που αποφασίζετε για το τι θα αγοράσετε για το σπίτι και όχι μόνο, άρα κυρίως σε σας απευθύνεται η διαφήμιση.
Δεύτερη φύση, λοιπόν, κυρία μου, και συνήθεια χρόνων η αναζήτηση θεμάτων που αφορούν κυρίως τα περιβόητα γυναικεία κοινά.
Αυτό είναι το ένα. Το άλλο και το πιο σημαντικό για μένα, είναι αυτό που αφουγκράζομαι από τον κόσμο που μου μιλάει στο δρόμο -και ευτυχώς είναι πολύς. Οι άντρες μένουν στο επιφανειακό, όπως μάλλον και η φύση μας (μπράβο, ρε μεγάλε, είσαι ο μόνος που τα λες με τ’ όνομά τους). Από την άλλη, οι γυναίκες είναι πιο προσεκτικές, πιο διεισδυτικές και αντιλαμβάνονται πολύ περισσότερα πράγματα, τόσο στο καλό όσο και στην παρατήρηση. Δεν μένουν στη επιφάνεια, μπαίνουν πιο βαθιά στην ουσία και κοιτάνε τη δεύτερη ανάγνωση των μηνυμάτων και των πραγμάτων.
Γι’ αυτό λοιπόν, κυρία μου, απευθύνομαι μέσα από αυτή τη στήλη κυρίως σε σένα. Γιατί αισθάνομαι ότι με ξέρεις και με καταλαβαίνεις καλύτερα. Ή έτσι θα ‘θελα να συμβαίνει τουλάχιστον, γιατί με ενδιαφέρεις περισσότερο.
Τώρα και με το δίκιο σου, θα με ρωτήσεις και εύλογα για το αντίθετο. Δηλαδή για το κατά πόσο καταλαβαίνω εγώ εσένα.
Μεγάλη κουβέντα μου άνοιξες. Το προφανές που θα σου πει ένας άντρας, είναι πως κανένας μας δεν μπορεί να καταλάβει τον τρόπο σκέψης σου και το πώς λειτουργείς. Και η αλήθεια αυτή είναι.
Σε θεωρώ, κυρία μου, πιο ψαγμένο ον. Ως εκ τούτου ακόμα και ο τρόπος σκέψης σου είναι πιο σύνθετος, πιο δαιδαλώδης, θες να αναλύεις τα πάντα και να δεις που σε οδηγεί ο κάθε δρόμος. Αυτό πολλές φορές σε μας μπορεί να φαίνεται κουραστικό, να μας κάνει να πιστεύουμε ότι αλλάζετε συνέχεια απόψεις και ότι λίγο ως πολύ το κάνετε για να μας σπάσετε και τα νεύρα.
Αν το δούμε ψύχραιμα, ωστόσο, θα καταλάβουμε πως νοητικά υπερτερείτε και αυτό που μας εκνευρίζει είναι μάλλον ο αγώνας που κάνουμε για να σας φτάσουμε και να σας αντιληφθούμε.
Και γιατί πρέπει να γιορτάζουμε τη μέρα της γυναίκας, θα πει ο άλλος; Μα διότι πρέπει να θυμίζουμε όλους τους αγώνες γυναικών για την ισότητα, αλλά κυρίως -και αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς- διότι θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι η ισότητα αυτή δεν έχει επιτευχθεί ακόμα.
Και μπορεί μεταξύ σοβαρού κι αστείου να λέμε ότι σε κάθε σπίτι κάνει κουμάντο η γυναίκα, και να μην το πιστεύουμε, η αλήθεια είναι πως αλίμονο αν στο σπίτι δε κάνατε κουμάντο εσείς. Πλίνθοι και κέραμοι….
Είναι όμως τα πράγματα έτσι στη ζωή;
Η αριθμοί αλλά και η ουσία το διαψεύδουν. Στον προηγμένο δυτικό κόσμο, μόνο 1 στους 4 εκλεγμένους αντιπροσώπους του λαού είναι γυναίκα. Για να μην πιάσουμε το θέμα στελεχών, επικεφαλής επιχειρήσεων, κομβικών θέσεων και χρηματικών απολαβών.
Όπως και να ‘χει και ό,τι και να λέμε, η αλήθεια είναι πως ακόμα και στα πιο προηγμένα κράτη, ο άντρας ακόμα έχει ένα πρόκριμα παντού.
Για να μην ανοίξω τώρα το άλλο κεφάλαιο γα τη σεξουαλική παρενόχληση που τα τελευταία χρόνια έχει έρθει στο προσκήνιο -και ορθώς- πιο έντονα από ποτέ.
Μπορεί να έχει πάει το θέμα στο άλλο άκρο και να ακούγονται υπερβολές, η ουσία πάντως είναι -και το ξέρουμε όλοι μας- ότι ο μάτσο άντρας προϊστάμενος τις περισσότερες φορές καλόβλεπε την πιθανότητα να εκβιάσει για να πάρει. Τόσο απλά. Τόσο αληθινά. Τόσο χυδαία.
Και δε μιλάω για την ενδοοικογενειακή βια, γιατί εκεί πια το πράγμα αγριεύει ακόμα περισσότερο και αγγίζει τη σφαίρα των πιο άγριων ανθρώπινων ενστίκτων κυριαρχίας και υποταγής, πού μόνο διεστραμμένοι εγκέφαλοι μπορούν να σκεφθούν..
Η αλήθεια είναι, κυρία μου, ότι ο δυτικός κόσμος έχει αρχίσει να κάνει βήματα. Καλά μην τρελαθούμε κιόλας, δεν τρέχει και κάνα κατοστάρι, αλλά πολλά πράγματα τουλάχιστον ως συνείδηση στα νέα παιδιά -και αυτό είναι το σημαντικότερο- έχουν πια περάσει και αυτό θα φανεί στις επόμενες γενιές, που θα ‘ναι πολύ μα πολύ καλύτερες από τις δικές μας.
Για τις γυναίκες άλλων θρησκειών, για την καταπίεσή τους και για το τουμπεκί του δυτικού κόσμου μπροστά στα λεφτά από τα πετρέλαια, καλύτερα να μην το συζητήσουμε. Έτσι κι αλλιώς βαφτίζουμε την άνιση συμπεριφορά “θρησκευτική παράδοση” και “καθαρίζουμε”, αλλά κάποια στιγμή μετά από χρόνια θα ανοίξει και αυτό το κεφάλαιο.
Είστε σπουδαίες, κυρία μου, και σήμερα που γιορτάζετε οφείλω να στο πω. Είστε ολόκληρες ενώ εμείς μισοί. Σας θαυμάζω όπως θα πρεπε να σας θαυμάζει κάθε άντρας. Μας φέρατε στη ζωή, μας δώσατε ζωή, μας δημιουργείτε τα πιο έντονα συναισθήματα, θετικά κι αρνητικά, δεν έχει σημασία και είναι προφανές ότι χωρίς εσάς δεν θα τα καταφέρναμε.
Είστε ανώτερες από εμάς και όσο μας πιέζει να το παραδεχθούμε, βαθιά μέσα μας όλοι οι άντρες να ξέρετε πως το γνωρίζουμε. Ειδικά εμείς που έχουμε βιώσει από κοντά το θαύμα της ζωής. Το μεγαλείο της στιγμής που ένας άνθρωπος φέρνει στη ζωή έναν άλλον άνθρωπο.
Ίσως επειδή λοιπόν το κάνετε εσείς και όχι εμείς να εξηγείται το κόμπλεξ και οι λάθος συμπεριφορές απέναντί σας και γι’ αυτό να μας συμπαθάτε.
Χρόνια σου πολλά, λοιπόν, κυρία μου, και ένα μεγάλο ευχαριστώ από εμάς τους άντρες σού αξίζει.
Α, και σκέφτομαι αυτό το κείμενο να το τυπώσω και να το ‘χω σε εμφανές σημείο, την επόμενη φορά που μια γυναίκα σαν εσένα θα μου δώσει τα μυαλά στα χέρια, κάτι που σίγουρα θα γίνει, να διαβάσω τον εαυτό μου για να μας καταλάβω και να δικαιολογήσω και τους δυο….
