Άλλη μια περίεργη εβδομάδα, αδέλφια μου κι εμείς εδώ, μέσω των Fake News να συναντιόμαστε πιο σταθερά κι απ’ ό,τι οι παίχτες του Σορβάιβο νοσηλεύονται. Μόνο που, μετά τη συγκεκριμένη εβδομάδα, δε χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον μόνο για να «τα πούμε», αλλά και για να κοιταχτούμε μην πιστεύοντας όσα ζούμε…
Ο Τριαντάφυλλος να μας δείχνει το μεσαίο αγκάθι του, ο βουλευτής και παρουσιαστής μετεωρολογικών δελτίων, Γιάννης Καλλιάνος, να προτείνει η κακοκαιρία που επίκειται να πλήξει με χιόνια ακόμη και την Αθήνα να πάρει το όνομά του και τα πρωινά να έχουν βγάλει τα «αξιοπιστόμετρα» σε ό,τι έχει να κάνει με τα spoiler του Σορβάιβο.
«Ανεβαίνει» η Σίσσυ σε νούμερα, «πέφτει» η Δούκισσα κι εγώ νιώθω πιο στάσιμος κι απ’ τις απόψεις της Κοραλίας Καράντη για τους μετανάστες. Δύο είναι οι επιλογές μου, αδέλφια μου: Ή κάνω υπομονή και περιμένω να ξαναβγεί Πα.Σο.Κ. στα τηλεοπτικά, ή τα παρατάω και παντρεύομαι.
Και έτσι, η ζωή στο μικρό Γαλατικό χωριό της Σόουπιτς, συνεχίζεται, μέχρι την προηγούμενη Τετάρτη και τον «σεισμό» που δικαιωματικά ονομάστηκε, «Δημήτρης Μοθωναίος».
Ο διπλανός μου, ο Δημήτρης
Είναι μια από τις στιγμές που δε θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου, όταν τελειώνει το βίντεο με τα αναφιλητά του Δημήτρη στην αγκαλιά της Φαίης και κανείς μας δε μπορεί να μιλήσει απ’ τα δάκρυα. «Πηγαίνουμε» σε διαφημιστικό διάλειμμα και κανείς δε μιλά, ακόμη, για ώρα… Μπορέσαμε να αρθρώσουμε λόγο μόνο, όταν «επιστρέψαμε» κοντά σας, τηλεοπτικά.
Αδελφέ μου, όπως σου είπα και στα μηνύματά μας, δεν ξέρω καν αν με συγκαταλέγεις στους φίλους σου. Είσαι, άλλωστε, τόσο πολύτιμος μέσα και έξω σου που δεν είχες ποτέ πρόβλημα στο να έχεις ανθρώπους να σ’ αγαπούν – από εκείνους σε γνώρισα κι εγώ, πριν συστηθούμε καν. Η κατάθεση ψυχής σου, δείχνει τον δρόμο καθαρά σε πείσμα όσων πήγαν να θολώσουν το μήνυμα του θάρρους να βγεις και να φωνάξεις την αλήθεια κόντρα στους εφιάλτες σου.
Να είσαι ήρεμος τώρα, αγαπημένε μου, γιατί αυτό που είπες πως επαναλαμβάνεις στον εαυτό σου κάθε πρωί, ότι δηλαδή έχεις δικαίωμα στην ευτυχία και στην ομορφιά το κατάφερες με το παραπάνω. Και δεν είναι εδώ και καιρό δικαίωμα, αλλά κατοχυρωμένο μερίδιο μέσα απ’ το φωτεινό παράδειγμά σου. Να είσαι καλά «συνάδελφέ» μου. Μακάρι κάθε φορά που θα παίρνω τον λόγο στο πάνελ να νιώθω ότι είσαι δίπλα μου – στη θέση σου. Έτσι, θα ξέρω πως αυτό που είπα ήταν το σωστό.
Ας αφιερώσουμε στον Δημήτρη το τραγούδι της εβδομάδας, από τα Κίτρινα Ποδήλατα λοιπόν, γιατί «Η Ζωή Σου Φωνάζει: Εδώ Σε Θέλω» και ας ξεκινήσουμε τα Fake News μας, αδέλφια μου.
Ο υπέροχος κος Τσαφούλιας
Καθηλωτικός την Παρασκευή ο σκηνοθέτης Σωτήρης Τσαφούλιας στο «Το Πρωινό» και νομίζω δε χρειάζεται να αναφερθώ στους λόγους… Αρκεί να δείτε την παρέμβασή του -όσοι δεν το έχετε κάνει ήδη- για να καταλάβετε γιατί κάθε «κιχ» από εμάς θα ήταν, απλά, θόρυβος. Μια «βόλτα» στον διάλογο που προκάλεσε στην κοινωνία, στα social media, στη δημόσια σφαίρα και στην κάθε παρέα και οικογένεια ξεχωριστά θα σας πείσει για το χειροκρότημα από όλους τους εργαζομένους στο στούντιο που προέκυψε ως η μόνη αβίαστη και φυσιολογική αντίδραση μας, στα λόγια του.
Δεν είναι, όμως, μόνο ο δομημένος λόγος με αρχή, μέση και τέλος, χωρίς υπερβολές και περιττά καλολογικά στοιχεία σε σωστά ελληνικά και χρησιμοποιώντας οικείες αναφορές σε αυτούς που θέλουμε να αξίζουμε να αποκαλούμε προγόνους μας που μας έκανε να φωνάξουμε: «Πες τα». Δεν ήταν η πικρή παραδοχή του πόσο σημαντικό – μάλλον το μόνο σημαντικό – είναι να έχεις παιδεία σε τέτοιες ιστορικές συγκυρίες που όσοι πιστεύαμε «γκρεμίζονται» και όσα σεβόμασταν κλονίζονται για να ξαναγεννηθεί καθαρό ό,τι αξίζει. Ήταν που ο Σωτήρης Τσαφούλιας δεν παρασύρθηκε απ’ την ανταπόκρισή μας στο άκουσμα του λόγου του.
Πιστέψτε με, είναι πολύ σύνηθες να μεθάς απ’ τον τρόπο που καθηλώνεις τον ακροατή σου νιώθοντας πως σου έχει παραδοθεί απόλυτα. Η αίσθηση αυτής της ιδιότυπης «εξουσίας» οδηγεί σε έπαρση την ίδια ώρα που «τοποθετείσαι» με αποτέλεσμα να μη σταματάς όταν πρέπει, ή να κορυφώνεις τα νοήματα ανεβάζοντας ακόμη και τους τόνους σα να είσαι θαυμαστής του ίδιου σου του εαυτού. Με λίγα λόγια, η «μαγκιά» του Σωτήρη Τσαφούλια φάνηκε ως και στο μέτρο που κράτησε κατά τη διάρκεια του λόγου του, όταν κατάλαβε πως «είχε» τα αυτιά και τις καρδιές μας. Θέλει αυτογνωσία, ισορροπία και αντίληψη ενεργή – ακόμη και την ώρα που μιλάς – για να μην «ψωνίζεσαι» με τον εαυτό σου και να σε νοιάζει πραγματικά να βοηθήσεις…
Αν δεν είναι αυτοί οι άνθρωποι στις θέσεις που καθορίζουν το μέλλον του Θεάτρου, ή -γιατί όχι- και του τόπου μας, τότε ποιος; Είστε τιμή μας κ. Τσαφούλια, σας ευχαριστούμε.
Και μια που αναφέρθηκα στις δομικές αλλαγές που «ζυμώνονται» αυτήν την περίοδο σε όλους τους επαγγελματικούς χώρους, αλλά και στο σύνολο της κοινωνίας μας… Ακριβώς επειδή τέτοιες περιστάσεις αποτελούν ιστορικές ευκαιρίες θα το πω όσο πιο ευγενικά μπορώ: Φροντίστε, μαλάκες, να τσακωθούμε μεταξύ μας και να τη γλιτώσουν οι εγκληματίες. Όχι τίποτα, να ξέρετε, ότι θα επιστρέψουν και θα «βγουν κι από πάνω».
ΣΕΗ: Ολική Επαναφορά
Ποιος να του τo ‘λεγε του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών ότι αυτή την εβδομάδα θα είχαν πιο πολύ πέραση κι απ’ το ημίχρονο του Super Bowl, αδέλφια μου. Οφείλω να παραδεχτώ πως με επικεφαλής τον Σπύρο Μπιμπίλα είχε ξημερώσει μια νέα εποχή εξωστρέφειας για το ΣΕΗ με ενεργή παρουσία σε όποια δημόσια συζήτηση εμπλέκει το σύνολο του κλάδου, ή και μεμονωμένες περιπτώσεις ηθοποιών, όπως η περίπτωση Καρκά. Ο Σπύρος μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του Σωματείου έχουν άποψη, την εκφράζουν, στηρίζουν έμπρακτα τους ηθοποιούς και προτρέπουν και άλλους να το κάνουν.
Ταυτόχρονα, μοιάζει η συγκεκριμένη σύνθεση του ΣΕΗ να χαίρει της εκτίμησης και της εμπιστοσύνης της πλειοψηφίας του κλάδου, μια που όλοι παραδέχονται ότι, επιτέλους, απαλλάχτηκε από τις κομματικές αγκυλώσεις του παρελθόντος. Πόσο έτοιμοι ήταν όμως οι εκπρόσωποι του ΣΕΗ για το τσουνάμι που «χτύπησε» το θέατρο συθέμελα τις τελευταίες 3 εβδομάδες;
Δεν είναι μόνο που εν μία νυκτί το Σωματείο κλήθηκε να ξεπεράσει την, ομολογουμένως ήδη καλύτερη εκδοχή του τα τελευταία χρόνια και από φορέας ενεργούς στήριξης και συμπαράστασης στους ηθοποιούς να τους εκπροσωπήσει, αλλά και να τους προστατεύσει απέναντι στην κοινή γνώμη που βλέπει θεατρικές «σταθερές» να καταρρέουν. Δεν είναι που χρειάστηκε να συγκροτήσει σε σώμα το Πειθαρχικό του, Συμβούλιο υπό τον Πασχάλη Τσαρούχα μετά από χρόνια (η τελευταία φορά που συνεκλήθη το όργανο ήταν λίγο μετά την Απελευθέρωση του 1944 και αφορούσε τη διαγραφή της Ελένης Παπαδάκη. Η ποινή δεν εφαρμόστηκε ποτέ). Είναι που αυτήν την ιστορική για το ελληνικό θέατρο στιγμή κάθαρσης, άντρες και γυναίκες ηθοποιοί με μικρότερες, ή μεγαλύτερες πορείες στον χώρο επέλεξαν το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών ως την «αρμόδια αρχή» που χρειάζονται για να καταγγείλουν καταρχήν, ηθοποιούς πρώτης γραμμής που στοίχειωναν για χρόνια τα όνειρά τους. Αν αυτό δε συνιστά την πιο απότομη επιστροφή στην ενηλικίωση για το ΣΕΗ, τότε τι;
Αυτό που μένει είναι τα μέλη του συνδικαλιστικού οργάνου των Ελλήνων ηθοποιών να συνεχίζουν να στέκονται στο ύψος των περιστάσεων, όπως μας έχουν συνηθίσει. Η κατάσταση απαιτεί ψυχραιμία και απουσία εκρήξεων που εκπορεύονται απ’ το θυμικό, ή το αίσθημα δικαίου των εκπροσώπων του ΣΕΗ. Πολύ σωστά, για παράδειγμα, δεν έδωσαν στο φως της δημοσιότητας το όνομα του καταγγελλόμενου απ’ τις Δροσάκη-Παπαχαραλάμπους-Αναστασοπούλου (όπως κι εκείνες, άλλωστε, αν ήθελαν να δημοσιοποιηθεί το όνομα δεν έπρεπε να μεταθέσουν την ευθύνη στο ΣΕΗ, αλλά να πάνε στις Αρχές, ανεξαρτήτως νομικής δικαίωσης).
Δεδομένων των πολυάριθμων καταγγελιών που λαμβάνει καθημερινά το ΣΕΗ πρέπει να ακολουθηθεί για όλους η διαδικασία που ορίζει το καταστατικό. Γιατί να δημοσιευθεί το όνομα αυτού και όχι του άλλου, τον οποίο καταγγέλει μια ηθοποιός που δεν απολαμβάνει της ίδιας δημοσιότητας των τριών κοριτσιών; Επειδή το ζητάμε, οι δημοσιογράφοι, στην «Αρένα του Αποκλειστικού»; Οι πράξεις που καταγγέλλονται είναι το ίδιο απεχθείς όποιοι κι αν είναι οι θύτες και τα θύματα. Οι ψυχές των ανθρώπων δεν μπαίνουν σε μαρκίζα.
Από την άλλη, είναι απολύτως κατανοητές, όσο όμως και περιττές οι αντιδράσεις αγανάκτησης απ’ τον πρόεδρο του ΣΕΗ, Σπύρο Μπιμπίλα όταν οι δημοσιογράφοι δεν τον αφήνουν να πάει για απονεύρωση με την ησυχία του, ή δεν τηρούν τους χρόνους των συνεντεύξεων μέσω Skype με αποτέλεσμα ο Πρόεδρος να ακούει τις ερωτήσεις του OPEN, αλλά να απαντά στον ΑΝΤ1.
Και φυσικά, η ανάρτηση του προέδρου του Πειθαρχικού Συμβουλίου του ΣΕΗ, Πασχάλη Τσαρούχα στο Facebook περί ψυχής και ψ****ς, όσο κι αν εκφράζει αυτό που θέλουν να βροντοφωνάξουν οι συνάδελφοί του, δεν αρμόζει στον επικεφαλής του πειθαρχικού οργάνου που θα κληθεί να ακούσει τις πλευρές και να πάρει αποφάσεις.
Ψυχραιμία λοιπόν, σε όλους μας. Ειδικά, όμως για το ΣΕΗ, ο ρόλος που καλείται να υπηρετήσει μετά από καιρό είναι ιερός, γιατί έχει να κάνει όχι μόνο με το κύρος του θεάτρου, αλλά και με την αρχή της εξυγίανσης μιας ολόκληρης κοινωνίας που ήρθε η ώρα να αλλάξει με σημαιοφόρους τους πιο φωτεινούς της – τους υγιείς.
Νίκος αεράτος και Live News
Είναι πολύ δυνατός, αδέλφια μου, ο Νικόλας ο Ευαγγελάτος στο καθημερινό Live News. Για την ακρίβεια, μαζί με το «Σπίτι με το Mega» είναι οι μόνες εκπομπές που κάνουν νούμερα στο νεοσύστατο κανάλι με το αγαπημένο όνομα.
Με την υπογραφή του Σταμάτη Μαλέλη και τη χημεία συνεργασίας με τον Νίκο Ευαγγελάτο δεδομένη από εποχής ΣΚΑΪ, τα θέματα αφορούν ό,τι απασχολεί την επικαιρότητα εκείνη τη στιγμή, με μια προσθήκη πάντα στο ρεπορτάζ και ροή πιο γρήγορη κι απ’ τα tweet Τσιτσιπά, όταν τσαντίζεται.
Όρθιος ο Ευαγγελάτος γίνεται «αεράτος» και το αποτέλεσμα θυμίζει εξωτερικό. Σε έναν κόσμο με ρεπορτάζ όπως αυτό του δελτίου Ειδήσεων του Star για τον Δημήτρη Λιγνάδη, να είσαι ο Ευαγγελάτος ή ο Χατζηνικολάου ή ο Σρόιτερ – βασικά να είσαι οποιοσδήποτε άλλος…
Κουιζάρα
Και τώρα, ταρατατζούμ, η Κουιζάρα αυτής της εβδομάδας:
Ποια αγαπητή παντρεμένη παρουσιάστρια, δυστυχώς, χώρισε πρόσφατα, χωρίς να το γνωρίζει κανείς;
Αυτά για σήμερα, αδέλφια μου. Να προσέχετε την υγεία σας, αλλά και των διπλανών σας. Καλή αντάμωση…
