Δυο εντελώς διαφορετικές εκδηλώσεις ενθουσίασαν τους κλεισμένους στο σπίτι τηλεθεατές. Την Παρασκευή το βράδυ ο Αντώνης Ρέμος με τους πάρα πολλούς θαυμαστές έκανε ένα απλό αλλά μια χαρά ψυχαγωγικό πρόγραμμα στο Mega που σήκωσε όλη την μπάνκα. Αγαπημένα τραγούδια δικά του αλλά και μεγάλων ερμηνευτών, συνδέσεις μαζί τους κατάφεραν να κάνουν την καραντίνα ένα ωραίο βράδυ ψυχαγωγίας…..
Από τα μηνύματα κατάλαβα και γω πως οι απανταχού Έλληνες στην Αμερική στον Καναδά και εδώ στην πατρίδα έδιωξαν το φόβο, έβαλαν τις καλές τους τις πιζάμες και έκατσαν μπροστά στην τηλεόραση τραγουδώντας και χορεύοντας. Μεγάλο πράγμα να διώχνεις για λίγο τον φόβο και σε αυτό το θέμα λέμε”μπράβο Mega”, “μπράβο Αντώνη, κάντε κι άλλα”.
Νιώσαμε λίγο ελεύθεροι. Οι πολιορκημένοι του κορονοϊού ξεσπάθωσαν με τις πενιές του Νικολόπουλου, με τα υπέροχα τραγούδια του Πάριου, με τον Αντώνη τους που δυο φεγγάρια γέμισε η ψυχή τους….
Το επόμενο βράδυ το Σάββατο ήταν λίγο πιο σοφιστικέ να το πω έτσι, αν και η “Κάρμεν” η όπερα του Μπιζέ είναι από τις πιο γνωστές Comique όπερες. Η ΕΡΤ σε συνεργασία με την Εθνική Λυρική Σκηνή παρουσίασε από το Ηρώδειο την παράσταση του 18 που είχε κλέψει καρδιές για την καινοτομία της και τη μεταφορά της ιστορίας στη σημερινή εποχή. Μπορεί να έλειπε ο φλογερός ταυρομάχος που είχε αντικατασταθεί από έναν φλογερό επαναστάτη και η Κάρμεν να μην ήταν η τσιγγάνα της Ανδαλουσίας, αλλά ήταν πάντα η γυναίκα που διαφεντεύει τον εαυτό της. Που η τσιγγάνική της καρδιά της λέει ότι ο έρωτας είναι παιδί του δρόμου και νόμο δεν εγνώρισε ποτέ…..
Έχει τύχει να δω την “Κάρμεν” αρκετές φορές και μάλιστα μια με την Αγνή Μπάλτσα που ίσως μετά τη Μαρία Κάλλας να είναι η καλύτερη παράσταση. Αυτή η παράσταση ήταν κάτι το διαφορετικό που μπορεί να ξένισε αλλά σε συνεπήρε και δίκαια καταχειροκροτήθηκε……
Χθες μιλούσα με ένα πρόσωπο της τηλεόρασης που ξέρει πολλά και μου έλεγε πως εκεί στο Star καταριούνται την ώρα της απόκτησης και του Alpha. Και η τηλεόραση δεν θα ξανά είναι ποτέ αυτό που ξέρουμε….σαν ο,τιδήποτε άλλο…..
Η Αλεξάνδρα Τσόλκα ήταν το αγαπημένο μας πρόσωπο που έχασε την μητέρα της, Μαρία. Σήμερα αναγκάστηκε να τη “συνοδέψει” από τόσο μακρυά. Ένας ολόκληρος ωκεανός χώριζε τα δάκρυα της. Μίλησα μαζί της και πρέπει να σας εξομολογηθώ οτι ούτε εγώ κατάφερα να κρατήσω τα δάκρυα μου. Ίσως αυτό το πράγμα που δεν θα συγχωρήσουμε σε αυτόν τον ιό είναι πως οι άνθρωποι πεθαίνουν μόνοι και οι αγαπημένοι τους δεν μπορούν να έρθουν για τον τελευταίο ασπασμό…..Το πιο σκληρό πράγμα…..
Δεν βάζουμε όμως και μυαλό. Χθες οι πλατείες, οι παραλιακοί δρόμοι ήταν γεμάτοι από ξεμανίκωτους που βγήκαν να πιάσουν -τι να πω τώρα και να μη παρεξηγηθώ; Κόσμος και ντουνιάς. Και δεν καταλαβαίνω δηλαδή και τον ρεπόρτερ του ΑΝΤ1 που έλεγε “πίσω μου βλέπετε μια κανονική ροή”. Πίσω του, δε, γινόταν ο χαμός στο ίσιωμα….
Δεν ξέρω, δεν ακούμε, δε μας νοιάζει, δε θέλουμε, μας αρέσει να κάνουμε του κεφαλιού μας. Τα κρούσματα αυξάνονται και οι νεκροί επίσης αλλά εμείς μαζεύουμε παπαρούνες στους αγρούς….
Ο δε γείτονας το απόγευμα δοκίμαζε τη σούβλα για τη Κυριακή. Και είναι και η ώρα που τα έφερε έτσι η μοίρα που δεν μπορείς να πας και πουθενά. Πριν έλεγες θα φύγω από αυτόν το τόπο, τώρα για πού να το βάλεις;
Φέτος καθώς άνοιξε η Μ. Εβδομάδα είναι φανερό, Πάσχα δεν θα έχουμε. Άλλωστε το μετέθεσε η Ιερά Σύνοδος για τος 26 Μαΐου. Τότε θα ψαλλεί το Χριστός Ανέστη. Δε καταλαβαίνω γιατί πρέπει να βγούμε στα μπαλκόνια να ψάλλουμε το Σάββατο το βράδυ…..
Πολλά δεν καταλαβαίνω αλλά και ποιον νοιάζει. Δεν καταλαβαίνω δηλαδή τον παπά που μετάλαβε από την πίσω πόρτα τους πιστούς, αλλά και τους πιστούς που πήγαν με τα παιδιά τους! Αδιανόητο.
Δεν καταλαβαίνω πώς η ο ιός δεν εισχωρεί στην εκκλησία αλλά ο Αρχιεπίσκοπος της Σερβικής Εκκλησίας έφυγε από τον ιό ο καημένος, δεν καταλαβαίνω τις εμμονές ορισμένων ιατρών που ζουν στη Αμερική να υποτιμούν τον ιό και να μη παραδέχονται τα λάθη τους. Επειδή έχουν εκνευριστεί με την αποδοχή του κ.Τσιόδρα. Ε, ας μιλήσει κάποτε και η ιατρική κοινότητα……
Και από αυτή την εβδομάδα, ξέρετε εσείς. Ο Ιησούς από την Ναζαρέτ. Ο… δικός μας άνθρωπος…..
