H Bίκυ Καγιά φωτογραφήθηκε μαζί με τη μαμά της, Αλεξάνδρα σε μια τρυφερή συζήτηση μητέρας κόρης με την Κάλλια Καστάνη στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με τα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο».
«Τη Βίκυ τη γέννησα πολύ μικρή, πριν κλείσω τα 18. Μεγαλώσαμε μαζί. Εγώ δούλευα κιόλας από νωρίς –στην αρχή σε μια εταιρεία που είχε ο μπαμπάς της, μετά σε άλλες εταιρείες, στα λογιστικά– μέχρι και πριν από πέντε-έξι χρόνια. Όπως όλες οι μητέρες, προσπαθούσα να συνδυάσω δουλειά και οικογένεια» λέει η Αλεξάνδρα Καγιά δικαιολογώντας την ομοιότητά τους αλλά και το πόσο νέα είναι και η ίδια.
Η μαμά Καγιά περιγράφει την κόρη της ως εύκολο παιδί. «Ήταν συγκροτημένη, τυπική, υπεύθυνη, άριστη σε όλα, μαθήτρια του 19. Πολύ μελετηρή, με καλές επιδόσεις και στα σπορ. Αλλά κι ένα παιδί που όλη την ώρα γελούσε, που δεν παραπονιόταν ποτέ, που ξυπνούσε και κοιμόταν με γέλιο – σε αντίθεση με τον αδελφό της, που ήταν πιο δύσκολος».
«Εύκολο παιδί ήμουν, αλλά και ζωηρό. Δραστήριο. Έκανα ό,τι μπορείς να φανταστείς. Πήδαγα από δέντρα, έτρεχα, έφτιαχνα σπιτάκια σε οικοδομές, τριγυρνούσα με τα ποδήλατα με τους φίλους μου έως τη νύχτα κ.λπ. Ήμουν, όμως, σίγουρη για τον εαυτό μου. Είχα εμπιστοσύνη σε μένα, ήξερα πως δεν θα πάθω κάτι» συμπλήρωσε η Βίκυ.
Εκεί που η μητέρα της όμως διαφώνησε ήταν όταν σε ηλικία 14 ετών η Βίκυ της είπε ότι θα ασχοληθεί με το μόντελινγκ.
«Η αλήθεια είναι ότι εγώ ήμουν η κακιά της υπόθεσης. Δεν ήθελα, δεν την άφηνα να πάει. Ο μπαμπάς της επέμενε: «Άσ’ την, δεν πειράζει. Αφού είναι τόσο καλή στο σχολείο, ας της κάνουμε το χατίρι». Η Βίκυ έλεγε πως ήμουν λίγο σκληρή. Εγώ θεωρώ πως ήμουν μια κανονική μαμά. Ίσως λίγο παλαιάς σχολής, αλλά τι να γίνει; Έτσι είχα μεγαλώσει. Ήθελα το παιδί μου να ακολουθήσει ακαδημαϊκές σπουδές. Αλλά εκείνη επέμενε. Και στο τέλος πέρασε το δικό της (…) Ανησυχούσα πολύ, γι’ αυτό και μέχρι να κλείσει τα 18 πήγαινα μαζί της στα κάστινγκ, στις φωτογραφίσεις, σε όλες τις δουλειές της. Και στο εξωτερικό ακόμα – τουλάχιστον στην αρχή. Ύστερα πια ήξερα πως ήταν ώριμη και έτοιμη να ακολουθήσει τον δρόμο της. Μου είχε αποδείξει πως μπορώ να την εμπιστεύομαι».
Το κοινό τους χαρακτηριστικό
«Νομίζω πως έχουμε και οι δύο έντονα το στοιχείο της ηθικής. Και της υπερηφάνειας – το τελευταίο ειδικά το είχα πάντα σε βαθμό υπερβολής. Ήμουν περήφανος άνθρωπος. Πρόσεχα πάρα πολύ, ήμουν πάντα «τύπος και υπογραμμός», άψογη στις υποχρεώσεις μου. Δεν ήθελα ποτέ να πει κανείς για μένα το παραμικρό (…) Ίσως να μη χρειαζόταν ούτε όλη αυτή η περηφάνια ούτε όλο αυτό το άγχος. Αν γυρνούσα πίσω, είναι το μόνο που θα άλλαζα» λέει η Βίκυ.
«Δεν είχα ποτέ πρόβλημα με το διαζύγιο των γονιών μου. Ίσα ίσα που κι εγώ και ο αδελφός μου είχαμε ανακουφιστεί όταν χώρισαν οι γονείς μας, γιατί δεν ταίριαζαν. Το μόνο που με ενοχλούσε είναι ότι ένιωθα πως η μαμά μου είχε μεγαλύτερη αδυναμία στον αδελφό μου. Μόνο για αυτό της κάκιωνα στην εφηβεία μου. Μετά μου πέρασε» συμπλήρωσε.
Η Βίκυ Καγιά ως μαμά
«Είναι καταπληκτική μαμά. Μαμά σαν τη Βίκυ δεν υπάρχει! Ακόμη και πέντε λεπτά ελεύθερο χρόνο να έχει, θα τον αφιερώσει στα παιδιά της, όχι σε εκείνη» δηλώνει η Αλεξάνδρα Καγιά.
«Μεγαλώνοντας κατάλαβα τη μαμά μου σε πάρα πολλά πράγματα. Το άγχος του γονέα είναι αξεπέραστο, η αγωνία που έχεις να είναι το παιδί σου καλά, να είναι υγιές και ασφαλές, δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα. Είναι πολύ δύσκολη «δουλειά» και είναι ισόβια» λέει η Βίκυ.
«Εγώ δεν είχα τόσο πολύ άγχος με τα παιδιά μου. Μάλλον λόγω ηλικίας είχα άγνοια κινδύνου. Σκέψου πως έπαιζα κι εγώ με τις κούκλες της Βίκυς. Καθόμασταν στο πάτωμα, τις χτενίζαμε, τις κουρεύαμε…» λέει η μαμά της.
«Πεθαίνω για την Μπιάνκα και τον Κάρολο, είμαι ξετρελαμένη μαζί τους – αλήθεια σας λέω, νομίζω πως δεν έχω αγαπήσει στη ζωή μου τίποτα περισσότερο από τα εγγόνια μου. Το λέω και στη Βίκυ αυτό. Της λέω «Βίκυ, συγχώρεσέ με, αλλά νομίζω πως τα παιδιά σου τα αγαπάω πιο πολύ κι από σένα». Το ξέρει, αλλά δεν την πειράζει. Oύτε που τα κακομαθαίνω την πειράζει» συμπληρώνει χωρίς να κρύψει την αδυναμία στα εγγόνια της.
Οι διαφωνίες μαμάς και κόρης
«Δεν διαφωνώ με την κόρη μου σε τίποτα. Πιστεύω πως κανείς δεν πρέπει να έχει λόγο στο πώς μεγαλώνει ένας άνθρωπος τα παιδιά του. Εγώ μεγάλωσα μόνη μου τη Βίκυ και τον Σταύρο και θυμάμαι πως όταν επενέβαινε η μητέρα μου θύμωνα. Δεν ήθελα να συμβεί το ίδιο και με το παιδί μου. Γι’ αυτό ακόμη και αν πει κάτι που δεν με βρίσκει σύμφωνη ή αν τα μαλώσει μπροστά μου, δεν παίρνω ποτέ θέση» λέει η Αλεξάνδρα Καγιά.
Η μόνη τους διαφωνία όμως ήταν επαγγελματική, όταν συνεργάζονταν στη σχολή της Βίκυς γι’ αυτό και δεν προχώρησε η συνεργασία.
«Δεν τσακωθήκαμε, αν αυτό εννοείς, ήμασταν απλώς σε άλλη φάση ζωής. Η Βίκυ αγωνιούσε να τα καταφέρει, ήθελε να τα κάνει όλα τέλεια, πιο επαγγελματικά. Εγώ λειτουργούσα διαφορετικά, πιο μαμαδίστικα» λέει η Αλεξάνδρα.
«Η μαμά είχε δει τη σχολή ως μαμά, εγώ την έβλεπα ως επιχειρηματίας και ως άνθρωπος της μόδας που ήξερε πώς έπρεπε να είναι οι φοιτητές και πόσο έπρεπε να δουλέψουν για να προχωρήσουν. Για παράδειγμα, θύμωνα με όσους δεν ήταν συνεπείς στις υποχρεώσεις τους. Η μαμά έλεγε «Α, τα καημένα». Και όλη την ώρα σκοτωνόμασταν. Ευτυχώς που σταματήσαμε τη συνεργασία και τα ξαναβρήκαμε!» λέει η Βίκυ.
«Είναι ο άνθρωπός μου»
Η τελευταία ατάκα της συνέντευξης αφορούσε τον Ηλία Κρασσά, τον άνδρα της Βίκυς Καγιάς και πατέρα των παιδιών της.
«Τα έπαιρνα όλα επάνω μου, μέχρι που γνώρισα τον άντρα μου. Έχω πολλή βοήθεια, αγάπη και στήριξη από τον Ηλία σε όλα: στο σπίτι, στα παιδιά, στη δουλειά – ακόμα και τώρα με την
«Great», ήταν συνέχεια στο πλευρό μου. Είναι ο άνθρωπός μου. Ο πιο αυστηρός κριτής μου. Και ο καλύτερος μπαμπάς του κόσμου».
