Από Χριστίνα Μουσούλη
Η σειρά Adolescence του Νetflix έχει γίνει το πιο hot θέμα συζήτησης τις τελευταίες ημέρες στηv χώρα μας, αφού εξελίσσεται σε ένα παγκόσμιο φαινόμενο.
Η βία και η εγκληματικότητα στα σχολεία και στους εφήβους είναι μάστιγα που προβληματίζει όλους τους γονείς και τις κοινωνίες.
Το θέμα της σειράς γροθιά στο στομάχι. Όποιος την παρακολουθήσει, θα δει έναν 13χρονο που σκοτώνει μια συνομήλικη συμμαθήτριά του με 7 μαχαιριές.
Είναι σοκαριστικό το πως συμπεριφέρονται οι έφηβοι. Το πόσο bullying υπάρχει μεταξύ των μαθητών στον χώρο του σχολείου. Το πώς συμπεριφέρονται στους καθηγητές τους και, πώς εκείνοι τους αντιμετωπίζουν, είναι επίσης αδιανόητο.
Δεν ξέρω και ελπίζω να μην είναι και η ελληνική πραγματικότητα των σχολείων έτσι, γιατί πραγματικά χρειαζόμαστε άμεσες παρεμβάσεις. Είναι θέμα χρόνου να συμβεί κάτι ανάλογο στο σχολείο της γειτονιάς μας.
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που καθημερινά βλέπουμε πια ξυλοδαρμούς μεταξύ εφήβων στα σχολεία. Η βία, πλέον, φαίνεται να έχει γίνει δεύτερη φύση.
Και πώς αλλιώς, αφού η βία είναι παντού. Τα παιδιά διασκεδάζουν με βιντεοπαιχνίδια γεμάτα βία και φονικά. Σπάνια θα δεις ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι που να μην έχει όπλα και σπαθιά και να ενδιαφέρει τους νέους.
Και δεν είναι το μόνο. Θεωρώ ότι πια δεν παίρνουμε ούτε από τις σειρές θετικά μηνύματα. Ακόμη και οι πιο ανάλαφρες, ελληνικές, κωμικές σειρές – που έτσι κι αλλιώς σπανίζουν – δεν έχουν κάτι θετικό να δώσουν.
Τα παιδιά που πρωταγωνιστούν, το μόνο που κάνουν είναι να βασανίζουν τους γονείς τους. Δείχνουν να έχουν το πάνω χέρι σε όλα και να κάνουν, ουσιαστικά, κουμάντο στο σπίτι τους.
Οι γονείς, διακοσμητικοί και μονίμως σε απόγνωση, ψάχνουν να βρουν τρόπους για να αντιμετωπίσουν τα παιδιά τους και να καταφέρουν η καθημερινότητά τους να γίνει πιο ομαλή και φυσιολογική.
Και μπορεί κάποια πράγματα, ίσως λόγω μυθοπλασίας, να παρουσιάζονται στην υπερβολή τους, αλλά θεωρώ ότι πολλοί γονείς αυτή την καθημερινότητα αντιμετωπίζουν στη σημερινή ελληνική κοινωνία.
Φυσικά, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι οι σειρές είναι αυτές που διαμορφώνουν χαρακτήρες, αλλά κάτι δείχνουν. Η μικρή οθόνη είναι ένα δείγμα, μια μικρογραφία της κοινωνίας μας.
Την εξαίρεση, εξετάζοντας την ελληνική τηλεόραση σήμερα, θα έλεγα πως τη βρήκα στη νέα σειρά της ΕΡΤ, «Μαμά στα Κρυφά».
Είναι μία σύγχρονη κωμωδία με παιδιά – έφηβα αλλά και μικρότερα – που έχουν θετικό πρόσημο. Λογικές ανησυχίες και προβληματισμοί, αλλά με υποστηρικτική στάση απέναντι στη μαμά τους, με ωραίες σχέσεις μεταξύ τους και σωστά μηνύματα.
Είναι κι αυτό μια αρχή, ένα μικρό λιθαράκι. Λείπουν τα θετικά μηνύματα γενικά στην καθημερινότητά μας. Η τηλεόραση μπορεί όχι μόνο να προβληματίσει, αλλά και να βοηθήσει να περαστούν τα σωστά πρότυπα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Adolescence: Αυτή η σειρά θα σου ρημάξει την ψυχή! Αν είσαι γονιός… την ξεκινάς απόψε!
