Με λόγια γεμάτα ευγνωμοσύνη και τρυφερότητα, ο Άγγελος Παπαδημητρίου μίλησε στην εκπομπή «Στούντιο 4» για τον καλό του φίλο Διονύση Σαββόπουλο, περιγράφοντας τη βαθιά σχέση τους και τη μοναδική εμπειρία της παρουσίας του στην κηδεία του σπουδαίου τραγουδοποιού.
«Αισθάνομαι κι εγώ της οικογένειας, τώρα που βλέπω αυτά καταλαβαίνω… Δεν κατάλαβα ότι πήγα σε κηδεία, ήταν τέτοιο το κέφι που χόρεψα χωρίς να σκέφτομαι τίποτα. Ήταν ένα πράγμα εκτός θανάτου, μόνο ζωή και κέφι. Αυτό ήταν ο Διονύσης. Δεν χωράει η λέξη “θάνατος”. Τίποτα δυσάρεστο απ’ όλη αυτή την ιστορία», ανέφερε αρχικά ο Άγγελος Παπαδημητρίου.
«Ο θάνατος δεν τον αγγίζει – Είναι τόσο παρών»
Η εικόνα που μετέφερε ο καλλιτέχνης ήταν γεμάτη συναισθηματική ένταση, αλλά και μια απρόσμενη αίσθηση χαράς. «Βλέποντας την Άσπα και τα παιδιά ήταν σαν μια κανονική μέρα, σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα. Ο Διονύσης είναι τόσο παρών, που ο θάνατος δεν αγγίζει τους φίλους του καν, πόσο μάλλον τον ίδιο. Θα μου λείψουν η αγάπη του και η εμπιστοσύνη του, το δώρο να έχεις την αγάπη του Σαββόπουλου», είπε με δάκρυα στα μάτια.
«Τον πολεμούσα μέχρι τα 40 μου»
Ο ηθοποιός δεν έκρυψε πως στην αρχή δεν εκτιμούσε τον Διονύση Σαββόπουλο. «Τον πολεμούσα μέχρι τα 40 μου. Ήταν εχθρός μου, καθώς μεγάλωνα συνειδητοποίησα το μεγαλείο του. Η Μελίνα Τανάγρη με έβαλε στον κόσμο του. Με δέχτηκε, αν και δύσκολος άνθρωπος. Έλεγα στους φίλους μου “ή εμένα ή τον Σαββόπουλο” και μετά γίναμε κολλητοί», αποκάλυψε.
Η απρόσμενη φιλία και οι τελευταίες στιγμές
Για τη γνωριμία τους, ο Παπαδημητρίου θυμήθηκε: «Ήμασταν εμφανισιακά αντίπαλοι. Εγώ στην όπερα και τα ελαφρά, κι εκείνος με αμπέχωνα και μαλλιά. Μου φαινόταν παραφωνία. Όταν όμως άκουσα τους στίχους του, είπα “Θεέ μου, τι έχανα τόσο καιρό”».
Ο καλλιτέχνης στάθηκε και στις τελευταίες στιγμές του φίλου του: «Ήταν ένα φως και έφυγε ξαφνικά, σαν κάποιος να το έσβησε. Ήμουν κοντά του στο νοσοκομείο. Δεν ήταν ποτέ μόνος. Ήταν πάντα δίπλα του η Άσπα, οι δύο ήταν ένα».
«Ήταν γεννημένος για αγάπη»
Κλείνοντας, ο Άγγελος Παπαδημητρίου μίλησε για τον άνθρωπο πίσω από τον μύθο:
«Στα τελευταία του δεν έλεγε κακό λόγο για κανέναν. Είχε χορτάσει αγάπη και παραδοχή. Ποτέ δεν παραπονιόταν. Ήταν γεννημένος την ίδια μέρα με τη Μαρία Κάλλας, ήταν το ριζικό τους να δέχονται πόλεμο. Αλλά στο τέλος, μέσα του δεν έμεινε τίποτα από την αμφισβήτηση, επειδή ήταν τόση η αγάπη που πήρε».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Πέτρος Κωστόπουλος για την κηδεία Σαββόπουλου: «Ξεφτίλα οι άδειες καρέκλες»
