Η Μαργατίτα Μπίκου μίλησε στην εκπομπή, Επί τόπου, για το τραγικό δυστύχημα της Ολυμπιακής τον Οκτώβρη του 1972.
Η ίδια περιγράφει τις τραγικές στιγμές που βίωσε, ενώ δήλωσε πως σώθηκε από μια χρυσή αλυσίδα που της είχε κάνει δώρο η μητέρα της.
«21 Οκτωβρίου, του Αγίου Γερασίμου. Ήταν βράδυ και πηγαίναμε στην Κέρκυρα, ο καιρός δεν ήταν καλός. Σκεφτόμασταν να μην επιστρέψουμε. Δεν σκέφτηκε κανείς ότι κάτι δεν πάει καλά. Μέσα είχαμε διάφορους ανθρώπους που γύριζαν από επαγγελματικά ταξίδια, είχαμε μητέρες με παιδιά. Κάποια στιγμή αργούσαμε και πήγα στον πιλότο “Τι γίνεται; Δεν θα προσγειωθούμε;”. Μου λέει να πάω πίσω γρήγορα και να δεθώ. Σε λίγο βλέπω το “μην καπνίζετε”. Αυτό είναι ένδειξη ότι πάμε για προσγείωση.
Την ώρα που πήγα να πω “Κυρίες και κύριοι σε λίγο θα προσγειωθούμε στην Αθ…ένα τεράστιο μπαμ”. Γυρίζω τα μάτια μου και βλέπω την πόρτα του αεροπλάνου ανοιχτή και το νερό σχεδόν να την καλύψει. Ένιωθα μια πίεση πάνω μου. Ή κάποιοι με πατούσαν ή ένιωθα την πίεση του νερού. Κάνω μακροβούτι και βγαίνω στην επιφάνεια. Ήταν μερικοί επιβάτες που είχαν προηγηθεί και τους παροτρύνω να φύγουμε γρήγορα από την πόρτα. Φοβήθηκα ότι θα μας πάρει κάτω, αρχίσαμε να κολυμπάμε. Δεν ξέραμε που είμαστε, τι γίνεται. Ένας καιρός πολύ άσχημος.
Η εκπαίδευση μας έλεγε να πάμε προς τα φώτα. Ξαφνικά ακούω μέσα στη θάλασσα την άλλη συνάδελφο και μου είπε ότι βρήκε ένα σωσίβιο. Επειδή είχε ανάψει το φως ίσως μας δει από πάνω και καταλάβει ότι υπάρχουν άνθρωποι στη θάλασσα. Βρήκα βράχια, κοπάνησα 5-6 φορές και στην 5η προσπάθεια έπιασε η ταυτότητα στον βράχο και ανέβηκα κομματιασμένη. Έβλεπα το μοναστήρι στην Αίγινα και έλεγα “Άγιε Νεκτάρια, βοήθησέ με”. Σε λίγο άρχισαν να έρχονται τα ασθενοφόρα και μας πήγαν στα νοσοκομεία.
Η Ολυμπιακή του Ωνάση και η εκπαίδευση ήταν σοβαρή δουλειά. Πολύμηνη, πολύωρη και καθημερινή με ανθρώπους πολύ έμπειρους».
Διαβάστε επίσης
