Η Δήμητρα Παπανδρέου μίλησε στην εκπομπή Mega Καλημέρα για τον Ανδρέα Παπανδρέου.
«Ήταν σταθμός στη ζωή μου και με έκανε καλύτερο άνθρωπο. Σκιά του δεν ήμουν ποτέ. Στην καθημερινότητα ήταν ισότιμη η σχέση μας. Όσο παράδοξο και να φαίνεται, είχε την καρδιά και την νοοτροπία ενός μικρού παιδιού. Δεν τον ζήλευα, θεωρώ ότι η αγάπη μας ήταν του “περασμένου αιώνα”», είπε αρχικά.
Για την οικογένεια Παπανδρέου δήλωσε ότι μετά τον θάνατο του πατέρα τους ήταν πολύ σκληροί μαζί της.
Για τους συντρόφους του Παπανδρέου στο κόμμα και γιατί δεν την συμπάθησαν είπε: «δεν άφησα τον Ανδρέα να πεθάνει πολλές φορές. Ήμουν η προστασία του, το μαξιλάρι του. Έδινα στον Ανδρέα ένα κίνητρο ζωής και αυτό ήταν κακό για κάποιους.
Το μεγαλύτερο λάθος που έκανα ήταν οι επιλογές μου στους ανθρώπους. Άφησα τις “σειρήνες” της κολακείας να μου “χαϊδέψουν” τα αυτιά. Πολλά πρόσωπα με πλήγωσαν, άλλα έχω μάθει και να συγχωρώ. Όταν πηγαίνω στην εκκλησία, ανάβω κι ένα κεράκι για τους εχθρούς μου».
Και πρόσθεσε: «Ο μεγαλύτερος αγώνας που έχω κάνει στη ζωή μου είναι να παραμείνω ο εαυτός μου. Σε μεγάλο βαθμό νίκησα στο να μην γίνω “ψωνάρα”.
Πληγωμένος άνθρωπος είμαι, ‘εμαθα να διαχειρίζομαι τις δυσκολίες και να επιβιώνω. Οι “εχθροί” μου έπεσαν έξω, γιατί πίστεψαν ότι μπορούσαν να με εξοντώσουν. Είναι λυπηρό ότι έζησα την αγριότητα του Τύπου όταν σήμερα υπάρχουν νόμοι για τα προσωπικά δεδομένα. Τότε όμως ήταν στο απόλυτο μεγαλείο της».
Για τα δημοσιεύματα για τις γυμνές φωτογραφίες και τον «πόλεμο» που δέχτηκε:
«Στήθηκε χορός εκατομμυρίων πάνω στο κορμί μου. Πολλοί πλούτισαν γράφοντας για έμενα. Εγώ πτώχευσα», σημείωσε χαρακτηριστικά η Δήμητρα Λιάνη.
«Η ζωή μου σήμερα είναι πολύ ήρεμη και δεν έχω κάποια σχέση. Είναι λογικό μετά από μία πολύ έντονη ζωή, να νιώθεις μοναξιά. Το διαχειρίζομαι. Δεν μου «έκατσε» το να γίνω μητέρα. Από την στιγμή που έφυγε ο Ανδρέας δεν είχε και νόημα μετά», συμπλήρωσε χαρακτηριστικά.
Η Δήμητρα Λιάνη Παπανδρέου για τον Στέφανο Κασσελάκη, τόνισε πως, «μου φαίνεται συμπαθής. Η χώρα πρέπει να απαλλαγεί από φθαρμένα πρόσωπα. Θα τον συμβούλευα να μελετήσει την σκηνική παρουσία του Ανδρέα και την εξωτερική του πολιτική».
Για το περίφημο… νεύμα του Ανδρέα είπε ότι «δεν θύμισε σε τίποτα την βράδια της νίκης του Κασσελάκη, ήταν μοναδικό και έχει μείνει στην ιστορία».
