Την πρώτη του συνέντευξη έδωσε ο Δημήτρης Σταρόβας στον Σταύρο Θεοδωράκη και τους Πρωταγωνιστές μετά την περιπέτεια υγείας που είχε.
«Έχω επανέλθει κατά 90% θα μπορούσα να πω. Έχω μερικά προβλήματα συγχρονισμού στα δύο χέρια αλλά ξεπερνιούνται όλα. Ο άνθρωπος έχει δυνάμεις που ούτε καν τις φαντάζεται. Την κιθάρα την έπιασα περίπου 1,5 μήνα μετά το συμβάν στο κέντρο αποκατάστασης. Η πρώτη μου επαφή με την κιθάρα ενώ ξεκίνησε γεμάτος χαρά, κατέληξε σε μια από τις πιο τραυματικές και τρομακτικές εμπειρίες. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι έπαιζε το ένα χέρι και το άλλο. Είναι ακριβώς όπως στην ομιλία. Ο νους τρέχει αλλά η γλώσσα δεν μπορεί να ακολουθήσει!».
«Ηλεκτρονικά τσιγάρα έκανα, πούρα έκανα, στριφτά έκανα. Τέσσερα πακέτα την ημέρα και το έκοψα μια και καλή! Όλα αυτά είναι βλακείες, είναι στο κεφάλι μας. Εγώ πίστευα ότι δεν μπορώ να κόψω το τσιγάρο. Κι όμως, τώρα μυρίζω στο δρόμο και δεν αντέχω. Ποτό θα πιώ κοινωνικά ένα κρασάκι, ένα ουισκάκι. Αλλά έχω φάει κι έχω καπνίσει για τρεις ζωές! Μέσα από αυτή την ιστορία έγινα πιο ταπεινός.
Στο νοσοκομείο έπρεπε να χάσω κιλά απαραίτητα, γρήγορα γιατί η πίεσή μου τις τρεις πρώτες μέρες με ενδοφλέβια αντί για υπερτασική αγωγή για ελέφαντες δεν έπεφτε κάτω από 22. Οι γιατροί με ρώτησαν “πώς ζούσες ρε Δημήτρη;”. Μου έφερναν δύο φρυγανιές ολικής άλεσης το πρωί, έτρωγα τη μία και την άλλη την κρατούσα για το μεσημέρι. Η φρυγανιά που δεν την υπολόγιζα πριν ήταν τόσο πολύτιμη για μένα, την κρατούσα! Κι αυτό μετά το σκεφτόμουν και λέω “πόσο αχάριστοι είμαστε οι άνθρωποι;”. Πράγματα που θεωρούμε δεδομένα δεν τα υπολογίζουμε! Στο πιο απλό πράγμα μπορεί να κρύβεται ένας θησαυρός κι αυτό να σε κάνει πιο προσγειωμένο.
Στο κερασάκι στην τούρτα, το απόγειο αυτής της ιστορίας ήταν μια γλυκύτατη νοσοκόμα που με αγαπούσε. Μια φορά μου έφερε κρυφά μια μπουκιά φέτα. Είχα ξεπεράσει τον κίνδυνο! Αν η φρυγανιά ήταν πολύτιμη, αυτό ήταν τι να σου πω. Δεν μπορώ να το πιστέψω. Είμαστε αχάριστοι.
Το χιούμορ με έχει σώσει πάρα πολλές φορές. Το χρησιμοποιώ σαν να γεμίζω τις μπαταρίες μου, έχω ξεφύγει από πολύ δύσκολες καταστάσεις μέσα από το χιούμορ και το παιχνίδι. Λανθασμένα ο κόσμος πιστεύει ότι είναι πολυτέλεια ενώ τα έχουμε ανάγκη να ξεφεύγουμε».
