Καλεσμένη στην εκπομπή Στούντιο 4 βρέθηκε η Έφη Πίκουλα και μιλά για το άλμπουμ που θα βγάλει με αδημοσίευτες φωτογραφίες της Αλίκης Βουγιουκλάκη αλλά και για τον σύζυγό της, Τάκη Βουγιουκλάκη.
«Θα είναι ένα άλμπουμ με φωτογραφίες που δεν έχουν κυκλοφορήσει ακόμη. Από παιδική ηλικία, ντοκουμέντα, χειρόγραφα. Θα αναφέρεται κάπου, δεν θα είναι μόνο φωτογραφικό υλικό. Ήταν επιθυμία του Τάκη να το κάνει και να το ονομάσει “Η δική μου Αλίκη” και εγώ οφείλω να το κάνω. Είναι ένα υλικό που πρέπει να το δει ο κόσμος!
Ο κάθε ένας είναι μοναδικός και πορεύεται με τα δικά του θέλω, πρέπει και αξίες. Δεκανίκια δεν μου πήγαιναν ποτέ. Ήταν μεγάλη η σκιά και και είναι ακόμη και τώρα. Υπάρχει παντού η Αλίκη όπου κι αν βρίσκομαι. Όχι τόσο όσο ζούσε, ίσως εγώ δεν το ένιωθα. Είσαι κάπου, αναφέρεσαι για την Αλίκη και σε αντιμετωπίζουν τελείως διαφορετικά. Δεν ήξερα πού ήμουν. Ήμουν κοριτσάκι, παντρεύτηκα και μπήκα σε μια οικογένεια που με αγκάλιασε. Δεν έβλεπα το μεγαλείο της Αλίκης, δεν μπήκα μέσα σε αυτό να την εκμεταλλευτώ, να πάρω κάτι. Δεν μου πέρασε από το μυαλό!
Δεν παίξαμε ποτέ μαζί, μου το είχε προτείνει. Ήθελα να παραμείνω στην οικογένεια! Αφιερώθηκα πολύ στην οικογένεια, στο σπίτι και στον Τάκη. Είχαμε 20 χρόνια διαφορά ηλικίας. Ήθελα και αφιερώθηκα πολύ εκεί. Αγάπησα πολύ τον άντρα μου.
Ο Τάκης ήταν ευγενικός πολύ, ένας άνθρωπος που σεβόταν, σε δεχόταν όπως είσαι. Σου έδινε χωρίς να περιμένει να πάρει και ένας άνθρωπος καλός για όλα. Ταλαντούχος, ένας ωραίος άνθρωπος, μια ωραία ζωή μαζί του. Ήρεμη, όπως την ήθελα! Τότε σχολιάστηκε πολύ η διαφορά ηλικίας και από το οικογενειακό περιβάλλον του Τάκη και το δικό μου. Πέρασα μια πολύ ωραία ζωή, 35 χρόνια!
Το επίθετο Βουγιουκλάκη έχει μπει κανονικά στην ταυτότητά μου, ως φόρο τιμής! Νιώθω ότι πήρα το όνομα του άντρα μου, δεν έχει παρακλάδια με την Αλίκη».
«Την απώλεια του Τάκη την αντιμετώπισα πολύ γρήγορα. Έχω νιώσει τον πόνο του πατέρα και της μητέρας αλλά του συντρόφου είναι πιο δυνατό. Έχασα το άλλο μου μισό! Είχα ξεχάσει πώς ήταν να ζεις μόνος σου. Στην αρχή το ζούσα σαν παρωδία, έλεγα δεν είναι έτσι. Έλεγα δεν μπορεί, θα έρθει, όλα είναι καλά. Με το ψέμα και την υποκρισία! Δεν αντιμετωπίζεται.
Δεν είχα βοήθεια για να βρω τα πατήματά μου, το έκανα μόνη μου. Αναγκάζεσαι να το κάνεις, δεν μπορείς να σε βοηθήσει κανείς, δεν μπορεί να καταλάβει τον πόνο. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πώς έζησα εγώ! Για 6-7 μήνες εγώ το περίμενα ότι θα φύγει από τη ζωή, είχαμε σημάδια. Ήμουν δίπλα του στο νοσοκομείο 7 μήνες και το έζησα όλο. Με πόνεσε πολύ αυτό. Έφυγε όπως ήθελε και όπως ήθελα!».
Διαβάστε επίσης: Έφη Πίκουλα: «Όταν χάνεις το άλλο σου μισό, ο πόνος είναι πολύ μεγάλος»
