Στην εκπομπή, Πρωταγωνιστές, παραχώρησε συνέντευξη ο Εμμανουήλ Καραλής και μιλά για την απόφασή του να ασχοληθεί με το άλμα επί κοντώ και το οικογενειακό ρεκόρ που έσπασε!
«Ξεκίνησα από τριών χρονών με την αδελφή μου, περάσαμε από όλα τα αθλήματα, έχουμε αθλητική παιδεία. Ο πατέρας μου έκανε δέκαθλο. Ήταν να με κάνει δεκαθλητή ο πατέρας μου και ξεκινήσαμε το επί κοντώ που είναι πιο δύσκολο και το ερωτεύτηκα. Από τότε συνέχισα και είπα ότι θα δώσω όλη μου την ενέργεια! Όταν πάει το κοντάρι στη βαλβίδα μπορώ να καταλάβω αν έχω περάσει ή όχι.
Αυτό που ήθελα να κάνω ήταν να ξεπεράσω το οικογενειακό ρεκόρ που ήταν 4.80. Την ημέρα που πήδηξα 4,80 πήγα στον πατέρα μου και του είπα “πατέρα, πέρασα. Τώρα είμαι εγώ το αφεντικό”. Ήμουν 14 ετών τότε, μικρός!».
«Κάποια στιγμή είχα γράψει ότι θα κάνω τα έξι μέτρα και το έδωσα στον πατέρα μου. Η ψυχολογία είναι ένα 80% και μετά είναι το σωματικό. Όταν είσαι σε ένα υψηλό επίπεδο σχεδόν όλοι σωματικά είμαστε καλά. Οπότε πάνω στον αγώνα είναι η ψυχολογία που θα κάνει να περάσεις μπροστά. Η ψυχολογία είναι το Α και το Ω. Μου αρέσει να μιλάω με τον κόσμο, να επικοινωνώ, να χαίρομαι την κάθε στιγμή.
Νιώθω μια σιγουριά με την οικογένειά μου, η ρίζα μου είναι καλά και γερή. Όλα τα υπόλοιπα μου βγαίνουν πολύ αυθόρμητα. Παλιά όταν ήμουν πιο μικρός είχα συγκεκριμένη διατροφή, συγκεκριμένα ωράρια ύπνου. Πλέον γνωρίζω τι πρέπει να κάνω, τι πρέπει να φάω αλλά μου βγαίνει εντελώς φυσικά.
Βλέπω περισσότερο τον Μίλτο από την οικογένειά μου. Είμαστε δύο εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες. Είναι ένας άνθρωπος σοβαρός, δεν βγάζει τα συναισθήματά του προς τα έξω. Ενώ εγώ είμαι εξωστρεφής! Ο ένας συμπληρώνει τον άλλον. Μεγαλώσαμε μαζί, ζούμε πολύ όμορφες στιγμές, άσχημες στιγμές μαζί».
«Ο κάθε αθλητής περνάει τη δική του Οδύσσεια. Είχα δύο μεγάλους τραυματισμούς, είχα να αντιμετωπίσω στεναχώρια, κατάθλιψη, ρατσισμό. Αλλά όταν έχεις γερές βάσεις ξέρεις ότι έχεις την οικογένειά σου και είσαι καλά. Κάποια στιγμή τα είχα παρατήσει. Προσπάθησα να ζήσω σαν φυσιολογικός έφηβος, άνθρωπος. Ξενύχτησα, πράγματα φυσιολογικά για όλους. Αυτός ο χρόνος με έκανε να συνειδητοποιήσω ποιος είμαι, να περάσω χρόνο με τον εαυτό μου, με τους δικούς μου.
Είναι ένα δύσκολο κεφάλαιο για κάποιον που το αντιμετωπίζω και δεν είναι εύκολο να αντιμετωπίσει τον ρατσισμό. Είναι μια μάχη που παλεύεις για το στοιχειώδες. Είμαι πολύ θετικός και οι νέες γενιές τα έχουν ξεπεράσει αυτά!».
