Καλεσμένος στην εκπομπή, Γκαράζ, βρέθηκε ο Γιάννης Σαββιδάκης και μίλησε για την Eurovision, τη μουσική αλλά και τη σειρά που κάνει επιτυχία μέχρι και σήμερα, Της Ελλάδος τα παιδιά.
Η ζωή του ξεκίνησε με πολύ αθλητισμό αφού έπαιζε μπάσκετ στον Σπόρτινγκ, έκανε στίβο και μπήκε στη Γυμναστική Ακαδημία αλλά δεν μπορούσε να φανταστεί τον εαυτό του καθηγητή γυμναστικής.
Πώς ένιωσε το 1989 πρωτοεμφανιζόμενος στη σκηνή της Εurovision εκπροσωπώντας την Κύπρο;
«Μας διάλεξε το ΡΙΚ και πήγαμε στη Λωζάνη και την προηγούμενη χρονιά είχε κερδίσει η Σελίν Ντιόν. Πήραμε την 11η θέση. Η ορχήστρα ήταν ζωντανή, κάναμε μία βραδιά. Για έναν πρωτοεμφανιζόμενο καλλιτέχνη ήταν μια σοβαρή δουλειά να σε δει τόσος κόσμος».
«Από πολύ παλιά ήμουν σε μια θέση που ερχόντουσαν κάποιοι και μου έλεγαν πώς να το κάνουν, πώς να γίνουν καλύτεροι. Η νούμερο 1 συμβουλή που έδινα ήταν η τριβή με το αντικείμενο. Να μην κάνει πράγματα που να μην του ταιριάζουν επειδή θα βγάλουν λεφτά. Κάποιος έχει πιο πολλές πιθανότητες να πλουτίσει κάνοντας το δικό του πράγμα που είναι γνήσιο και βγαίνει από την ψυχή του παρά όταν μιμείται. Το “σαν αυτόν” μας έχει πάει πίσω. Τώρα είναι στη μόδα η τραπ γιατί μπορώ να δολοφονήσω πιο εύκολα, να τρακάρω πιο εύκολα. Η τραπ μου αρέσει μην παρεξηγηθώ, οι παραγωγές της βασικά μου αρέσουν πολύ, ο ήχος. Έχει ωραία πράγματα! Εδώ όμως υπάρχει μια διττή κατάσταση.
Έχω κάνει δύο συνεργασίες πολύ δυνατές. Η μία είναι με τη Χαρούλα Αλεξίου. Είναι οντότητα, δεν είναι μια απλή τραγουδίστρια. Στον δικό μου δρόμο ήταν μια μαγεία. Επίσης και ο Μίμης Πλέσσας! Η Χαρούλα μου είχε προτείνει όταν είχα κάνει το “10 μάγισσες” να κάνουμε συναυλίες μαζί. Αυτό που συνειδητοποίησα μια μέρα, έλεγα το Σε ακολουθώ του Λοΐζου, και είχα την κυρία Αλεξίου δίπλα μου που την άκουγα στο ραδιόφωνο που μου έκανε δεύτερη φωνή. Έχει τέτοια τεράστια ενέργεια, είναι τόσο δοτική. Αυτό με τάραξε, με συντάραξε και ένιωσα συγκίνηση και τιμή.
Ο Άγγελος Πυριόχος μου είχε πει ότι ο Μίμης ψάχνει κάποιους τραγουδιστές να ανεβάσει παραστάσεις. Μου λέει “άρπα το αυτοκίνητό σου και το κορίτσι σου και έλα στην Πλάκα”. Κάναμε την ακρόαση και από τις πρώτες νότες μου λέει “θα είμαστε μαζί τον χειμώνα”. Έπεσα κάτω!».
Γιάννης Σαββιδάκης: «Ήταν ένα… “κρασί” που δεν ήθελα να το πιω»
Νικητής του Υοur Face Sounds Familiar, εντυπωσίασε τραγουδώντας από Tina Turner μέχρι Ψαραντώνη. «Είπα την Τίγρη που ο στίχος και η μουσική είναι μεγαλειώδη. Εγώ δεν έκανα πρόβες. Αν κάποιοι έκαναν 10 εγώ έκανα 1. Η φωνή ήταν ζωντανή. Πρόβα έκανα στα ρούχα. Ήμουν λίγο σκράπας στο χορευτικό. Με δυσκόλεψε η Τίνα Τάρνερ, ο Boy George. Όταν κατέβαινα τα σκαλιά δεν έκανα μίμηση, γινόμουν το πρόσωπο. Ο κόσμος μου έδινε συνήθως 12 στη βαθμολογία» ανέφερε.
«Ήταν ένα μοναδικό κάστινγκ. Εκεί δεν μπήκε κανένα “μικρόβιο”, γίναμε όλοι πρωταγωνιστές στην πορεία. Ο Μπέζος έκανε τον Κάκαλο, δυστυχώς χάσαμε τον Ευρυπιώτη που ήταν ένας άνθρωπος περιβόλι. Ό,τι έβλεπες αυτό ήταν! Αλλά όλο αυτό ήταν ένα ανθισμένο δέντρο που δεν έχασε τα φύλλα του. Ο κόσμος τώρα το αναζητάει. Για να παίζεται μια σειρά τόσο πολύ και να την ζητάνε, σημαίνει ότι ήταν ένα πολύ ωραίο πράγμα.
Ήταν όλο bloopers! Το πρόβλημα ήταν οι τεχνικοί. Δεν άντεχαν από τα γέλια. Η κάμερα έτρεμε! Εγώ έβγαζα πολλά δικά μου πράγματα, ο Μπέζος μου έλεγε “ωραίο αυτό”. Μετά από λίγο καιρό πρότεινα σε πλάνα. Ήμασταν πολύ δεμένοι, πολύ αγαπημένοι, δεν υπήρχε ανταγωνισμός και είχαμε πολλά γκεστ από τον κινηματογράφο. Πέρασε και ο Γκουσγκούνης!».
Όνειρο ζωής του είναι να επικοινωνήσει εκτός Ελλάδας τα ορχηστρικά του.
