Στον καναπέ του Στούντιο 4 κάθισε ο Γιάννης Τσιμιτσέλης το μεσημέρι της Τρίτης 10/12 και μεταξύ άλλων μίλησε για τη σχέση που έχει με τον θάνατο και πώς αντιμετώπισε αυτόν του πατέρα του.
«Με τον πατέρα μου έφαγα την ψυχρολουσία όταν έμαθα ότι είναι άρρωστος στο 50% και το άλλο 50% όταν έφυγε. Είχα τον χρόνο να τον αποχαιρετήσω», είπε αρχικά ο ηθοποιός και εξήγησε:
«Έμαθα ότι έχει τρεις μήνες, οπότε είναι σαν να περνάς ένα πρώιμο πένθος. Όταν ήρθε η ώρα, είχα προετοιμαστεί και είχαμε αποχαιρετηθεί. Που κι αυτό είναι σημαντικό, να μην έχεις αφήσει πράγματα, να μην είσαι τσακωμένος και όλα αυτά που σκέφτεσαι μετά».
«Ο πατέρας μου δεν ήξερε τίποτα. Ήταν δύσκολο. Ήταν 3 μήνες και 5 μέρες, τρομακτική ακρίβεια. Αυτό έγινε το 2012. Όταν το έμαθα ήμουν ψύχραιμος. Ο αδερφος μου είχε καταρρεύσει, τον πείραξε πολύ περισσότερο. Εγώ με το πένθος και τον θάνατο τα αντιμετωπίζω πιο κυνικά. Σκέφτομαι πώς θα ήθελε να με έβλεπε ο άνθρωπος που έφευγε. Εγώ τη φεύτερη μέρα αφότου έφυγε ο πατέρας μου πήγα στα μπουζούκια. Δεν ήμουν ο άνθρωπος που δεν θα ανοίξει το ραδιόφωνο 40 μέρες. Εγώ πίστευα ότι ο πατέρας μου με βλέπει από κάπου, θα γούσταρε να βλέπει τον γιο του να διασκεδάζει. Υπέφερα, ήθελα να είμαι με φίλους και να ακούω μουσική», πρόσθεσε.
«Αυτό το τρίμηνο… Κάθε μέρα που κοιμάσαι και ξυπνάς, για κάποια δευτερόλεπτα το ξεχνάς. Μετά συνειδητοποιείς ότι δεν είναι όνειρο, είναι πραγματικότητα. Εκείνος δεν το κατάλαβε ποτέ, νόμιζε ότι είχε κάποιο άλλο πρόβλημα. Έλεγα να τελειώσει σύντομα να μην ταλαιπωρηθεί άλλο. Η μεγαλύτερη ταλαιπωρία είναι αυτοί που μένουν πίσω, αυτός που υποφέρει καλύτερα να φεύγει για να μην κουράζεται η ψυχή του», τόνισε ο Γιάννης Τσιμιτσέλης.
