Μαρία Σολωμού και… διαδικτυακό «ξύλο» κοντεύουν να γίνουν έννοιες ταυτόσημες, αφού κάθε φορά που η ηθοποιός ανοίγει το στόμα της, ξεκινάει νέος «πόλεμος» αντικρουόμενων απόψεων – βούτυρο στο ψωμί των τηλεοπτικών εκπομπών που «διψάνε» για σχολιασμό και έκθεση ιδεών.
Αυτή τη φορά η Μαρία Σολωμού σόκαρε το… πανελλήνιο εκφράζοντας την άποψη ότι δεν υπάρχει 50άρης επιτυχημένος, με την οικογένεια του, που να μην έχει πλάι του μια πιτσιρίκα και ότι δεν πιστεύει ένας άνδρας 50 ετών, που δεν έχει παντρευτεί ή αποκτήσει παιδιά, ότι δεν αντιμετωπίζει κάποιο θέμα (sic).Και κάπως ο συντηρητισμός μας κλονίστηκε, αρνούμενος να πιστέψει ως κανόνα τα παραπάνω.
Γιατί, όμως;
Πατριαρχία… αφού, θα τολμήσω να πω εγώ…
Ζούμε στην κοινωνία που θέλει τη γυναίκα αιωνίως έφηβη, που της πλασάρει ότι πρέπει να αρχίσει το baby botox από τα late 20s, μην τυχόν και προλάβει η ρημάδα η ρυτίδα και αυλακώσει το τεντωμένο της μέτωπο, συνεχίζοντας στα 30s με το «βαρύ» πυροβολικό ενέσιμων σε μία άνιση μάχη με τον χρόνο μόνο και μόνο για να καταρρίψει την «κατάρα» της γυναίκας που «μπαγιατεύει» στα 40. Όταν «πατήσει» την ένεση, βέβαια, εκεί αρχίζει το άλλο «παραμύθι», του τύπου: «για δες την μποτοξαρισμένη, δεν μπορεί να συμφιλιωθεί με την ηλικία της» και άλλες μάρες, κουκουνάρες.
Μαρία Σολωμού: «Δεν οφείλω κάποια εξήγηση για οτιδήποτε – Αποκλείεται να έχω πει κάτι τέτοιο»
Ζούμε στην κοινωνία – δεκαετίες ολόκληρες – που τα περιοδικά πλασάρουν ένα είδος γυναίκας – τα κάνει όλα και συμφέρει:
Η γυναίκα πρέπει να είναι γλυκιά, σεμνή, όχι προκλητική, αλλά και όχι ξενέρωτη. Κάτι μεταξύ σε αιθέριο «ξωτικό», θελκτικό θηλυκό, καλή επαγγελματίας, ακόμα καλύτερη μητέρα, με καλοφτιαγμένα νύχια, χωρίς τρίχες, στα 90s αυστηρά skinny, στο σήμερα βλέπε fit thick.
Γιατί όλα αυτά; Για να αρέσει στον άντρα. Για να είναι επιθυμητή. Για να «αξίζει» αγάπη, σεβασμό, προσοχή.
Και ο άντρας; Πρέπει να είναι επιτυχημένος, να έχει εξουσία, να βγάζει λεφτά, να έχει «πιάσει τη ζωή από τα μαλλιά». Φυσικά, να μην λυγίζει, να μην κλαίει, να μην πονάει, να είναι βράχος. Άντρας. Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό και με όποια κατάληξη… βλέπε: 15 γυναικοκτονίες κατά το έτος 2024.
Και για να επιστρέψουμε στο θέμα μας, ναι, για κάποιους στα 40 η γυναίκα χάνει την «αγοραστική της αξία». Μεταλλάσσεται σε παραγινωμένο φρούτο, επομένως χάνει την ιδιότητα της της ερωτικής συντρόφου και τότε αρχίζει το παιχνίδι ανεύρεσης κάποιας πολύ νεότερης βερσιόν.
Με το ροδαλό και τσίτα δέρμα, τα πάντα σε… ανόρθωση και με τη νεανική ανεμελιά, που όσο περνάνε τα χρόνια οι έγνοιες και τα προβλήματα εξαλείφουν. Αυτό καταγράφηκε και στα δεδομένα του ιστοτόπου γνωριμιών OkCupid με τον ιδρυτή του, Christian Rudder να εξηγεί: «ένας άνδρας, όσο μεγαλώνει, αναζητά όλο και νεότερες γυναίκες σε σχέση με την ηλικία του».
Επομένως, γιατί σαστίσαμε με αυτό που είπε η Μαρία Σολωμού; Τι ενόχλησε περισσότερο; Ότι οι άνδρες απατούν ή ότι απατούν με μικρές;
Ή μήπως ενόχλησε το «άνδρας 50 ετών, που δεν έχει παντρευτεί ή αποκτήσει παιδιά, δεν αντιμετωπίζει κάποιο θέμα», σελίδα από το ίδιο βιβλίο με το «γυναίκα μόνη στα 50, είναι μία γεροντοκόρη που έμεινε στο ράφι».
Πιθανόν, στο συγκεκριμένο και η Μαρία να έπεσε θύμα του ίδιου του στερεότυπου.
Εξυπακούεται πως ένας εργένης 50άρης μπορεί να τα έχει πολύ καλά με τον εαυτό του, όπως ακριβώς και μία 50άρα που δεν «ψήθηκε» ποτέ στο mood να ντυθεί «νυφούλα».
Το νόημα της παρέμβασής της, όμως, δεν αλλάζει… Αφού το έχουμε δει γύρω μας. Τις έχουμε ακούσει τις ιστορίες, το ζήσαμε. Γιατί η αλήθεια πονάει τόσο πολύ, που προτιμάμε να τη θάψουμε και να «λιθοβολήσουμε» τον «αγγελιόφορο» της παρά να την κοιτάξουμε στα μάτια και να παλέψουμε μαζί της;
Συν τοις άλλοις, πρόκειται για έναν «ιό» που δεν χτυπά μόνο τους παντρεμένους, γιατί η ίδια αντίληψη του «παραγινωμένου φρούτου» έχει ριζώσει στα μυαλά και των single ανδρών. Το σύνηθες δεν είναι ένας 50άρης να κοιτάξει την 50άρα, αλλά την 30άρα, και κατά περιπτώσεις και την 25άρα.
Και ναι, ο έρως χρόνια δεν κοιτά, αλλά καλό θα ήταν με μία αυτοκριτική να καταφέρουμε να διαχωρίζουμε τον έρωτα από το προϊόν ενός βαθιά ριζωμένου στερεοτυπικού κατάλοιπου.
Αυτό που έκανε η Μαρία Σολωμού δεν ήταν τίποτα άλλο από το να «ξύσει» μία κακοφορισμένη πληγή που δεν θα κλείσει, μέχρι να καταλάβει και ο τελευταίος ότι Γιατί στο τέλος της ημέρας, όλα αυτά —η απαξίωση της γυναίκας με την ηλικία, η εμμονή με τη νεότητα, η ανάγκη να είναι πάντα αρεστή, πρόθυμη, «σωστή» – δεν είναι τίποτα άλλο από απότοκα μιας πατριαρχικής νοοτροπίας που συνεχίζει να καθορίζει ποιος «δικαιούται» να αγαπιέται, ποιος «αξίζει» να επιθυμείται και ποιος έχει τη δύναμη να επιλέγει…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
