Μία tell all και σπάνια συνέντευξη έδωσε ο Μανώλης Λιδάκης στο Στούντιο 4. Ο σπουδαίος τραγουδιστής αποφεύγει τη δημοσιότητα και προτιμά την Κρήτη, την πατρίδα του, «την αφετηρία και τον τελικό προορισμό, ζω εκεί» όπως είπε.
Μάλιστα η Νάνσυ Ζαμπέτογλου συγκινήθηκε προλογίζοντάς τον καθώς όπως είπε είναι οικογενειακός της τραγουδιστής καθώς το Για να σε συναντήσω είναι το αγαπημένο κομμάτι της κόρης της και του συζύγου της.
«Δεν άφησα ποτέ τον Λιδάκη να μου κάτσει στον σβέρκο»
«Να τα πάρουμε ένα ένα. Όντως ισχύει, ίσως και να μην αγάπησα και πολύ αυτό το επάγγελμα, του τραγουδιστή. Δεν ζούσα για αυτό το επάγγελμα. Δεν άφησα ποτέ τον Λιδάκη να μου κάτσει στον σβέρκο γιατί ερχόταν ο Μανώλης και μου έλεγε “εγώ πού είμαι;”.
Ό,τι έγινε στη ζωή μου έγινε κατά τύχη. Κατά τύχη γεννήθηκα, ήμουν απρογραμμάτιστος. Όμως για κάποιον λόγο έπρεπε να έρθω. Ήταν ιατρικοί λόγοι. Ούτε τραγουδιστής είχα σκεφτεί να γίνω. Όταν ακούσω κλασική μουσική για παράδειγμα μετά δεν μπορώ να ακούσω τίποτα. Λένε ότι η τζαζ είναι η μουσική των μουσικών. Για μένα δεν ισχύει. Η κλασική μουσική και μετά όλα τα άλλα».
Μανώλης Λιδάκης: «Δεν αγάπησα τα χρήματα»
«Από μικρό παιδάκι όλοι πήγαιναν κατασκηνώσεις, εγώ δούλευα. Σε τυπογραφείο, σε πλυντήριο. Εμένα μου άρεσε. Όταν με πήραν στη Φιλαρμονική και μου έκοψαν μισθό μου άρεσε. Είχα μάθει από μικρός να έχω χρήματα. Είπα στην οικογένειά μου ότι δεν θέλω τίποτα και θα πάω να δουλέψω. Στη μάνα μου έδινα. Πήγαινα στα μπιλιάρδα και παίζαμε στοιχήματα. Καθόμουνα και έχανα να ανέβει στο στοίχημα και κέρδιζα. Ήμουν 12-13.
Δεν μπορώ να πω ότι αγάπησα τα χρήματα. Ίσως να τα είχα σε μεγαλύτερη εκτίμηση αν έσωζαν κόσμο, όπως ένα παιδάκι που έχει καρκίνο. Δεν τα εκτίμησα».
«Τη δουλειά δεν την αγάπησα όσο ήθελα γιατί δεν μπορούσα να επιστρέφω τα όποια συναισθήματα δεχόμουν. Δεν το λέει κανένας, θα το πω εγώ. Μη νομίζετε ότι ηθοποιοί και τραγουδιστές είναι τα καλύτερα παιδιά! Χαμός γίνεται παντού.
Εγώ δεν μπορούσα να αλλάξω τον εαυτό μου και την ψυχή μου, να γίνω κάποιος άλλος για να έχω κερδίσει κάποια πράγματα περισσότερα, υλικά αγαθά.
Όταν είσαι νούμερο ένα, πρέπει να είσαι πολύ άρρωστος για να θες να είσαι μονίμως στην κορυφή. Ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος γιατί η Ελλάδα έχει τραγουδιστές για μια χώρα 100 εκατομμυρίων.
Μπορεί να κερδίσεις ένα μεγάλο χρηματικό ποσό και να είναι η καταστροφή σου.
Παίζει και το DNA ρόλο. Ο πατέρας μου έτσι ήταν. Ήταν κύριος. Όλοι του οι φίλοι ήταν πλούσιοι».
«Κάποτε πήρα κάποιον που μου είπε ότι είναι όνειρό του να τραγουδήσουμε μαζί. Κάθε μέρα είχε και ένα πρόβλημα ειδικά όταν τραγουδάγαμε ντουέτο. Εγώ έφτασα να τραβάω το μικρόφωνο για να μην τον σκεπάζω και είπε ότι τραβούσα το δικό του μικρόφωνο. Αποφάσισα ότι εγώ δεν θα παίξω μπάλα σε αυτό το γήπεδο.
Τον έρωτα τον πήρα ελαφρά».
Ο τραγουδιστής μίλησε για το πώς ξεκίνησε την καριέρα του από το Να η ευκαιρία όπου ξεχώρισε και πώς εξακολουθεί να είναι πολύ συνεσταλμένος στην σκηνή.
«Ακόμα και τώρα ντρέπομαι να βγω να τραγουδήσω. Δεν είμαι ο άνετος. Δεν έχω πολλή αυτοπεποίθηση για να είμαι ειλικρινής. Από τη μία προσπαθείς να είσαι απλός και από την άλλη δεν το εκτιμάνε. Αν είσαι ψηλομύτης πάλι την πληρώνεις. Είμαι απίστευτα ενοχικός αλλά ενοχές ηλιθιότητας, μακριά από μένα!
Η ματαιοδοξία υπάρχει σε όλα τα επαγγέλματα όχι μόνο στους καλλιτέχνες. Όταν αρχίζεις να τα βλέπεις όλα με τα μάτια αυτών που σε θαυμάζουν τρελαίνεσαι. Είναι έτσι ακριβώς όπως το είπε κάποιος, όταν έχεις λεφτά σε σέβονται, όταν έχεις όπλο σε φοβούνται και όταν είσαι στα Τάρταρα σου δίνουν μία να πας πιο κάτω να ξεμπερδεύουν. Ποτέ δεν ήμουν σε καλά χέρια, τίμια χέρια ως καλλιτέχνης. Η εντιμότης είναι και στο συναίσθημα, δεν λες άλλα μπροστά και άλλα από πίσω.
Την επιτυχία την ψιλοχάρηκα. Αυτό ή το έχεις ή δεν το έχεις. Ή είσαι ένας άνθρωπος κανονικός ή όσο σου δίνονται οι ευκαιρίες τελικά ήσουν ένα σοβαροφανές νούμερο. Ένας γελοίος δεν μπορεί να γίνει ποτέ σοβαρός, ένας σοβαρός όμως μπορεί αν δεν προσέξει να γελοιοποιηθεί. Σε γελοιοποιεί η ματαιοδοξία.
Δεν μπορώ να το ψάχνω για να πηγαίνω στην τηλεόραση ή σε όποιον με καλεί» ανέφερε.
«Δεν έχω ποτέ τσακωθεί με γυναίκα. Θεωρώ ότι πέφτω χαμηλά αν τσακωθώ με γυναίκα ή ξεφύγω και γίνω του λιμανιού, όπως γινόμαστε καμιά φορά οι άντρες».
«Υπάρχουν 2-3 άνθρωποι αρσενικοί και θηλυκοί στον χώρο που δεν με έχουν δει ποτέ και δεν θα με δουν σε συνεργασία» είπε με νόημα.
«Να κάνω εγώ τα πάντα για να έχεις επιτυχία εσύ γιατί αν κάνεις εσύ επιτυχία θα έχω εγώ» είπε για την ιδανική συνεργασία.
«Τους είπα να με αφήσουν ήσυχο και δεν πρόκειται να συνεργαστώ μαζί τους» ήταν η απάντηση στα ονόματα που δεν ήθελε να συνεργαστεί.
«Δεν θέλω να ξαναγυρίσω μόνιμα στην Αθήνα»
Ο τραγουδιστής τα τελευταία χρόνια είναι μόνιμος κάτοικος Κρήτης. «Πήγαινα αν καιρούς και καθόμουνα 20ήμερα. Μετά τον κορονοϊό δεν ήθελα να έρθω στην Αθήνα. Αυτό που νιώθει την πρώτη φορά που πάει κάποιος κάπου τον ακολουθεί. Όταν πας κάπου μόνιμος βλέπεις πολύ περισσότερα. Δεν θέλω να ξαναγυρίσω μόνιμα στην Αθήνα. Είναι οριστικό. Τον λιγότερο χρόνο της ζωής μου τον έχω ζήσει στην Κρήτη.» δήλωσε.
«Αυτή δουλειά μου έδωσε χαρά αλλά η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Δεν μου αρέσει η πίκρα, η μιζέρια. Αν θέλω να κλάψω θα πάω κάπου μόνος μου. Δεν είναι ένδειξη αδυναμίας, είναι μια πολύ προσωπική στιγμή. Το να είσαι ευαίσθητος δεν είναι κακό, αλλά πρέπει να ξέρει ο άλλος ότι άμα λάχει την σκίζεις τη γάτα!» είπε.
Όπως είπε δεν τα πάει καλά με την τεχνολογία αλλά όπως είπε «το διαδίκτυο απέδειξε ότι όλοι κρύβουν μια φίρμα μέσα τους!».
«Αλλάζω πολύ συχνά αριθμό και δεν μπορούν να με βρουν. Εντεκάμιση το βράδυ κάνω νάνι και 6.30 το πρωί ξυπνάω. Όταν λέμε άνθρωποι της νύχτας εννοούμε τι; Όλη μέρα κοιμάσαι και τη νύχτα ξενυχτάς. Ακόμα κι αν αλλάξω ωράριο, 6.30 το πρωί ξυπνάω. Ανοίγω τα παράθυρα, βλέπω τη φύση. Κατάλαβα ότι είναι πολύ διαφορετικό να δίνεις ζωή στα χρόνια σου και άλλο χρόνια στη ζωή σου. Ό,τι μου αρέσει το κάνω και ό,τι δεν μου αρέσει δεν το κάνω. Δεν κρατάω επαφές με παλιούς συνεργάτες. Αγάπησα κάποιους ανθρώπους στον χώρο, που συνεργαστήκαμε. Ας πούμε τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, τον Μάριο κι ο Περίδης. Αν μαζευτούμε και παίξουμε μαζί τι θα συμβεί».
«Τη Γαλάνη τη θεωρώ και μέντορά μου. Είχε κατέβει στην Κρήτη και με έψαχνε να με μαζέψει. Υπάρχουν άνθρωποι που με μάθανε πράγματα. Τι να πω για τη Μοσχολιού, για τη Διαμάντη, τη Γαλάνη, την Αλεξίου, τον Μπιθικώτση;
Δεν υπάρχουν σύγχρονοι μεγάλοι ερμηνευτές, γιατί έχουν την ατυχία ένας μεγάλος ερμηνευτής να καθιερώνεται μέσα από τις μεγάλες ερμηνείες. Εγώ δεν ακούω πια μεγάλα τραγούδια».
Δεν θέλω να θυμάμαι τίποτα γι’ αυτό δεν κρατάω κι αρχείο, εσείς έχετε περισσότερα από μένα» είπε στους παρουσιαστές.
Διαβάστε ακόμα:
