Πριν από λίγες μέρες, ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος έκλεισε τα 91 του χρόνια και με αυτή την αφορμή άνοιξε το κουτί των αναμνήσεων και κάλεσε τον Σταύρο Θεοδωράκη σε ένα διαφορετικό ταξίδι: μια αφήγηση γεμάτη πρόσωπα-σύμβολα και στιγμές που χαράχτηκαν στην ιστορία.
Δεν υπήρξε μόνο κορυφαίος νομικός – υπήρξε και μάρτυρας, συνομιλητής, φίλος ανθρώπων που καθόρισαν την Ελλάδα του 20ού αιώνα.
Από τη Ζωή Λάσκαρη και τον Μάνο Χατζιδάκι, μέχρι τη Μελίνα, τον Μίκη, τον Ελύτη, τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου, όλοι πέρασαν από το πλάι του. Κάποιοι του αφιέρωσαν λέξεις, άλλοι αναμνήσεις.
Για το κεφάλαιο των τεσσάρων δεκαετιών στο πλάι της Ζωής Λάσκαρη ανέφερε
«Είχαν πολλοί την έγνοια το “πώς με επέλεξε η Ζωή».
«Η σχέση μας είχε μπουνάτσες και φουρτούνες και διήρκησε μέχρι τη μέρα που έφυγε στον ύπνο της».
Σε άλλο σημείο ο γνωστός ποινικολόγος, με δεκαετίες εμπειρίας στις πιο πολύκροτες υποθέσεις της χώρας, παραδέχτηκε πως συχνά υπερασπιζόταν με ακόμη μεγαλύτερο πάθος ανθρώπους που γνώριζε ότι ήταν ένοχοι.
«Αυτός είναι ο ρόλος του ποινικολόγου, του υπερασπιστή. Ο κάθε κατηγορούμενος άσχετα από το πόσο βαρύ είναι το κατηγορητήριο έχει δικαίωμα στην υπεράσπιση και το δικαστήριο δεν τον δικάζει. αν δεν έχει υπεράσπιση. Στα πλαίσια του νομικού μας συστήματος το να αθωώνεις έναν ένοχο, είναι στα πλαίσια της απονομής της δικαιοσύνης».
«Με περισσότερο πάθος υπερασπιζόμουν κάποιον που ήξερα ότι ήταν ένοχος από ό,τι ήταν ένοχος. Δεν είχα εφιάλτες».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Αλέξανδρος Λυκουρέζος: «Με ταράζει και με απασχολεί η διαδικασία του θανάτου»
