Στην εκπομπή EQ με την Έλενα Παπαβασιλείου, ο γνωστός συγγραφέας μίλησε ανοιχτά για τη σχέση του με τη μητέρα του, τον σύντροφό του, αλλά και την απύθμενη στήριξη που έχει λάβει από τον σύντροφο της ζωής του.
«Σιγοντάριζα τη μητέρα μου στους εθισμούς της»
«Το πρώτο μεγάλο μυστήριο της ζωής μου ήταν η μητέρα μου. Έπρεπε ως παιδί, ως έφηβος να καταλάβω τη φύση της αρρώστιας της. ΖΟΎΣΑ Σε καθεστώς πλήρους άγνοιας σε ό,τι αφορά τα ψυχικά νοσήματα κι έτσι έπρεπε μέσα από τη σχέση μας που ήταν πολύ στενή και πολύ εξομολογητική να προσπαθώ να εντοπίσω το τραύμα».
«Από μία ηλικία και μετά ήμουν ο πρωταρχικός φροντιστής της. Πολλές φορές προκειμένου να είναι ήσυχη, σχετικά χαρούμενη, τη σιγοντάριζα στους εθισμούς της».
«Ο Τάσος ήταν η μεγάλη τύχη της ζωής μου γιατί εδώ και 20 χρόνια έχω έναν άνθρωπο που μου προσφέρει αγάπη, στοργή στήριξη, συντροφιά που δεν με έχει αφήσει μόνο με το βάσανό μου στιγμή. Αποδέχτηκε και έμαθε να διαχειρίζεται καταστάσεις με τις οποίες δεν ήταν καθόλου εξοικειωμένος με μόνο κίνητρο την αγάπη. Με λάτρευε, ήθελε να γίνω καλά, και θα έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να γίνω καλά. Αυτό είναι τύχη, είναι ευλογία. Τον αγαπάω περισσότερο από τον εαυτό μου. Είμαι εξαρτημένος πάνω του, είναι τα πάντα. Όταν γυρίζει από τη δουλειά το απόγευμα τον περιμένουμε με τον Τζέρι στην πόρτα και δεν ξέρεις ποιος είναι ο σκύλος και ποιος είναι ο άνθρωπος».
«Υπήρχε η επιθυμία να παντρευτούμε γιατί η ζωή μας είχε τα χαρακτηριστικά της ζωής ενός παντρεμένου ζευγαριού. Ευθύνες, έξοδα, κοινούς φίλους, ζούσαμε σαν παντρεμένο ζευγάρι πολύ πριν παντρευτούμε. Θέλαμε να έχουμε και την εξασφάλιση που σου προσφέρει ο νόμος».
«Εννοείται ότι θα παντρευόμασταν, ήταν το τελείως άπιαστο όνειρο»
«Ο Τάσος ως νομικός το ήξερε ακόμη περισσότερο από εμένα. Το πιο απλό να πω: όταν νοσηλεύτηκα στο Αιγινήτειο το 2018 είχαμε σύμφωνο συμβίωσης. Το σύμφωνο συμβίωσης έδινε στον Τάσο τη δυνατότητα να έρχεται να με βλέπει οποτεδήποτε θέλει ασχέτως των ωρών του επισκεπτηρίου. Να κάθεται όσο θέλει να συζητάει με τους θεράποντες ιατρούς, να έχει μία πλήρη εποπτεία της νοσηλείας μου».
«Εννοείται ότι θα παντρευόμασταν, ήταν το τελείως άπιαστο όνειρο των παιδικών μας χρόνων,. Δεν το λέγαμε από μικροί, θα ήταν αδύνατο, Όταν ήμασταν μικροί δεν μπορούσαμε καν να φανταστούμε δυο άνδρες ζευγάρι να συζούν σε ένα σπίτι,.
«Είχα υποστεί bullying. Είχα, παρ’ όλα τα προβλήματά μου, επειδή η Κατερίνα με λάτρευε και πίστευε ότι είμαι ένα χαρισματικό και σπάνιο πλάσμα, και δεν έχασε την ευκαιρία να μου το πει, θηριώδη αυτοπεποίθηση. Γι’ αυτό και πίστευα ότι μπορώ να τη θεραπεύσω. Είχα πάρα πολύ μεγάλη αυτοπεποίθηση κι όποτε έτρωγα κράξιμο ή κοροϊδία για το οτιδήποτε, υπήρχε ένα κομμάτι που έλεγε: “Θα πάρετε τα @ρχ@δι@ μου, θα φάτε τη σκόνη μου”. Ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι “θα είστε χαμένοι στην ασήμαντοτητα”. Ακούγεται αλαζονικό, αλλά πρέπει κάπως να αμυνθεί ο βαλλόμενος έφηβος».
«Αυτός είναι ένας καβγάς που έχω κάνει με επώνυμους γκέι»
«Στην Ελλάδα, αν θέλουμε ένα παράδειγμα του πόσο πίσω είμαστε, αρκεί να σκεφτούμε πόσοι πολιτικοί, αθλητές και καλλιτέχνες είναι ανοιχτά ΛΟΑΤΚΙ. Πόσοι είναι και πόσοι το έχουν πει. Αυτός είναι ένας καβγάς που έχω κάνει με επώνυμους γκέι. Δεν αρκεί να το ξέρουν οι πάντες· το να το πεις έχει τεράστια αξία. Μπορείς να βοηθήσεις πολύ κόσμο, πολλά παιδιά που ζουν στην κάθετη Ελλαδίτσα του ’50. Αδιαφορούν και θεωρούν ότι είναι περιττό, αφού το ξέρουν όλοι».
«Εγώ αγανακτώ, γιατί μιλάμε για καλλιτέχνες που ζουν επί δεκαετίες από τους γκέι και τις λεσβίες. Αυτοί αγόραζαν τους δίσκους τους, αυτοί πήγαιναν στις συναυλίες τους. Και δεν βοηθάνε. Όταν δεν έχεις εκπροσώπηση ανοιχτή και ελεύθερη από ανθρώπους που θα μπορούσαν να βοηθήσουν, κάνεις ό,τι μπορείς με το μέγεθος της φήμης που διαθέτεις ο ίδιος».
