Καλεσμένη στην εκπομπή The 2Night Show βρέθηκε η Ειρήνη Μερκούρη και μίλησε για την αποχή της από το τραγούδι, τον σύζυγό της αλλά και την άποψή της για τις αμβλώσεις.
«Τη θηλάζω και είναι πάντα κοντά μου. Είναι 1 έτους η κόρη μου! Θεωρώ μεγάλη αμαρτία να κόψει μια γυναίκα τον θηλασμό γιατί είναι η ρίζα. Παίρνω και εγώ ζωή μέσα από αυτό! Με τον σύζυγό μου είμαστε 10 χρόνια παντρεμένοι» ανέφερε αρχικά.
«Είμαι πολύ καλά! Είναι ανθρώπινες οι καταστάσεις, είναι συνηθισμένες στη ζωή του ανθρώπου αλλά πάντα τα ξεπερνάμε. Δεν έμεινα εκτός λόγω της περιπέτειας υγείας μου. Από ένα σημείο και μετά ήταν επιλογή μου. Ήταν κάτι καθαρά επαγγελματικό που ήμουν εκτός. Αλλά μετά ήθελα να αφιερωθώ στην προσωπική μου ζωή.
Δεν έφυγα ποτέ από τη δουλειά μου, δεν έκανα δήλωση “παντρεύομαι και αφήνω τη δουλειά μου”. Ήταν ένα θέμα υγείας πολύ λίγο, μετά τελείωσε το συμβόλαιο με την εταιρεία που ήμουν, μετά ήθελα να κάνω οικογένεια και να απολαύσω τον γάμο μου. Δισκογραφικά είμαι εκτός 12-13 χρόνια. Δούλεψα το 2015 στο Caramela τελευταία φορά, γιατί γνώρισα τον Γιάννη και ήθελα να αφιερωθώ εκεί».
«Είμαι Χριστιανή Ορθόδοξη, πάνω από όλα είναι η πίστη. Χρωστάω στον Χριστό και την Παναγία! Ό,τι έχω είναι γιατί μου τα δίνει ο Χριστός. Το ότι πάω και προσκυνάω στις εκκλησίες και τους Αγίους, κάποιοι το πήραν ότι κλείστηκα σε μοναστήρι. Πήγα στον Ταξιάρχη για να ηρεμήσω. Δεν θα πήγαινα καλόγρια και μετά θα έβαζα το μίνι να το παίξω τραγουδίστρια. Και αν το έκανα, δεν θα το μάθαινε κανείς.
Για την πίστη μου όταν με ρωτάνε, θα το πω και θα το ομολογήσω όσο ζω και να αναπνέω. Αν σε κάποιους δεν αρέσει, κλείστε τα αυτιά σας και τα μάτια σας».
«Το παιδί ήρθε με προσευχή στον Θεό και την Παναγία. Όταν είπα “το δικό σου να γίνει, όχι το δικό μου”, έγινε σε μια εβδομάδα. Δεν περιγράφονται τα συναισθήματα. Ήθελα να το κρατήσω μέχρι να γεννήσω, να μην το πω σε κανέναν. Τη βάπτισα στην Παναγία της Τήνου! Η ζωή μου αρχίζει από τότε που αρχίζει η Δέσποινα, δεν θυμάμαι κάτι άλλο πριν. Νιώθω να γκρεμίζομαι μπροστά της. Η διαδικασία της καισαρικής είναι μια μαρτυρική διαδικασία και πρωτόγνωρη ειδικά για την πρωτάρα μητέρα. Εκείνη την ώρα γίνεται η προετοιμασία της επισκληριδείου και αυτό που έλεγα στον γιατρό και τη μαία μου, είναι ότι “μην και μου βάλεις τίποτα και κοιμηθώ, θέλω να δω το πρόσωπο της κόρης μου”. Και όταν βγήκε η Δέσποινα, δεν ήθελα κάτι άλλο από τη ζωή μου.
Θα το πω και δεν το λέω ως μάνα αλλά ως άνθρωπος. Να σταματήσουν να κάνουν εκτρώσεις οι γυναίκες. Δεν το λέω με κατάκριση, είναι ζωές. Το λέω γιατί θα προκύψει κάποια στιγμή σαν ερώτηση. Η ουσία, το τι μπορεί να γίνει βάσει φύσης στην εγκυμοσύνη είναι άλλο πράγμα. Είναι δυνατόν ο φόνος να γίνει δικαίωμα και νόμος; Με είχε ρωτήσει παλιά η Ελεονώρα Μελέτη αν θα κρατούσα παιδί από βιασμό είπα ναι, το ίδιο θα πω και τώρα αν με ρωτήσεις. Μακάρι να μην το ξανακάνει καμία γυναίκα, το λέω με ανθρώπινο πόνο. Δεν το κατακρίνω! Είναι και θα παραμείνει το μεγαλύτερο έγκλημα στην ανθρωπότητα ο φόνος! Τον φόνο το κάναμε άμβλωση. Ο φόνος δεν πρέπει να γίνει ποτέ δικαίωμα. Δεν καταδικάζεται ο φόνος στην κοιλιά αλλά ο απέξω καταδικάζεται».
