Η Ειρήνη Μουρτζούκου πρόσωπο με πρόσωπο με την Αγγελική Νικολούλη, μοιράστηκε πτυχές της δύσκολης παιδικής της ηλικίας, στην οικογένεια που βρήκε στο πρόσωπο της Πόπης, ενώ αναφέρθηκε και στα «σημάδια το Θεού» που διακρίνει στους θανάτους των πέντε παιδιών.
«Με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή και ήταν εκεί για εμένα. Όταν γνώρισα την Πόπη είχε ήδη γεννήσει. Μιλούσαμε με βιντεοκλήση και μου έδειχνε το παιδί. Ξεκίνησα να μένω μαζί τους μετά από παρότρυνση της μητέρας της. Έσμιξα εγώ με την Πόπη και δέθηκα πολύ και με την ίδια και τον Παναγιώτη. Ένιωθα ότι κανείς δεν μπορεί να μπει ανάμεσά μας. Έκανα όνειρα για αυτόν κάθε μέρα, που δεν έκανα για τα παιδιά μου, γιατί δεν τα είδα να μεγαλώνουν. Ήμουν πάνω, πιο πολύ και από την μητέρα του και μου είχε αδυναμία».
«Της είχα πει της Πόπης ότι για όλο αυτό που γίνεται θα το μετανιώσει»
Κάποια στιγμή είχε μια κόντρα με την Πόπη και χρειάστηκε να φύγει από το σπίτι.
«Αυτό είχε γίνει λόγω ενός τρίτου προσώπου που μπήκε ανάμεσά μας. Το έβλεπα αυτό και στο τέλος έκανα μπαμ. Η Πόπη δεν πίστευε ότι θα μπορούσε αυτό το πρόσωπο να διεισδύσει τόσο πολύ και να φτάσει στα άκρα».
«Η Πόπη έλεγε στις φίλες της ότι ήθελε να φύγω από το σπίτι λόγω της τρίτης που είχε μπει ανάμεσά μας. Της είχε πει κι όλας η μάνα της ότι δεν γίνεται να ξεκόψει η Ειρήνη με την Πόπη γιατί μας έχει σταθεί. Ήθελε να μας χωρίσει. Είχα τσακωθεί πολλές φορές μαζί της και δεν καταλάβαινε τίποτα. Της είχα πει και της Πόπης ότι για όλο αυτό που γίνεται θα το μετανιώσει. Πάνω σε τσακωμό της έχω πει ότι θα την πονέσω αλλά όχι με τον τρόπο που βγήκε προς τα έξω», συμπληρώνει.
«Εγώ προχθές είπα μια κουβέντα σε όλους. Ποιος δεν ήθελε αυτό το παιδί, γιατί εμένα περνάνε τα πάντα από το μυαλό μου. Εύχομαι να μην έρχονταν καν στην οικογένεια. Θα είχαμε άλλη ισορροπία και ο Παναγιώτης ήσυχος θα ήταν ακόμα. Μπορεί να μην είχε γίνει καν αυτό», λέει και προκαλεί ανατριχίλα.
«Ακόμα και χθες έκανα βίντεο με τον Παναγιώτη, για να τον βλέπω και να τον θυμάμαι. Δεν μπορώ αλλιώς. Και χθες που τα έλεγα σε κάποιον, μου είπε να πάω να ανάψω ένα κεράκι γιατί έχω καιρό. Έχω πίστη πολλή και προσεύχομαι κάθε μέρα να ηρεμήσουν τα πράγματα γιατί αυτή η φορά είναι πολύ κουραστική».
«Μπορεί εκεί που είναι, να είναι καλύτερα»
«Για όλα τα παιδάκια αυτά έχω σκεφτεί γιατί ‘έφυγαν’. Μπορεί, λέω, κάτι να ήξερε ο Θεός για να τα πήρε. Κάτι να ήθελε να γλιτώσει, κάτι να προλάβει. Ο Θεός δίνει πάντα σημάδια. Δεν ξέρω πολλά περνάνε από το μυαλό μου».
Σε ερώτηση της δημοσιογράφου αν κι εκείνη έβλεπε κάποιο τέτοιο σημάδι, ότι για παράδειγμα τα παιδιά τα έχουν εγκαταλείψει, ότι δεν τους φέρονταν καλά ή ότι κάποια στιγμή μπορεί και να «φύγουν», είπε πως δεν είχε καταλάβει κάτι.
«Μπορεί εκεί που είναι, να είναι καλύτερα. Όταν βλέπω τον Παναγιώτη στον ύπνο μου, τον βλέπω πολύ χαμογελαστό, χαρούμενο και τρέχει. Όταν το είπα σε έναν ιερέα, μου είπε ότι είναι καλά εκεί που είναι και να μην ανησυχώ. Θα ήθελα να πάω όμως εκεί να δω πώς είναι τα παιδιά μου. Υπάρχει λένε μια σκάλα που ανεβαίνεις και κατεβαίνεις. Μακάρι να υπήρχε μόνιμα και να πήγαινα να τα έβλεπα όλα μαζί τα παιδιά» κατέληξε.
