Ο Γρηγόρης Αρναούτογλου υποδέχτηκε στο The 2night Show τον Γιάννη Τσορτέκη σε μια συνέντευξη γεμάτη εξομολογήσεις και ενδιαφέρουσες ιστορίες.
Ο Γιάννης Τσορτέκης μίλησε για την πορεία του στην υποκριτική, περιγράφοντας την αφοσίωσή του στο θέατρο και την ανάγκη του να δημιουργεί.
Γιάννης Τσορτέκης: Η αινιγματική απάντηση για την προσωπική του ζωή – «Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο»
Αναφέρθηκε στα φοιτητικά του χρόνια στη Σχολή του Εθνικού, όπου, παρά τις υψηλές του επιδόσεις, δεν συμμετείχε στις παραστάσεις, καθώς η ανεξαρτησία του δεν του επέτρεπε να ενταχθεί σε ομάδες.
«Δεν έπαιζα στο Εθνικό, έπαιζα σε όποιο θίασο μπορούσα να υπάρχω και να είμαι ενεργός ηθοποιός. Δεν υπολόγιζα ποτέ ότι θα ζήσω από την υποκριτική. Ήταν δύο πράγματα ξεχωριστά: ένιωθα ότι αν πάω να κυνηγήσω μια παράσταση για να επιβιώσω, για να έχω ένα μεροκάματο, ένιωθα κάπως ότι θα είμαι υποχρεωμένος να δεχθώ το οτιδήποτε. Πρόσεξε τώρα το οξύμωρο… Ενώ δεν πληρωνόμουν, δεχόμουν το οτιδήποτε. Αλλά δεν υπήρχε το πρόσχημα το να το κάνω από ανάγκη για να επιβιώσω. Έκανα άλλες δουλειές κατά φάσεις, που μου διασφάλιζαν τα προς το ζην, και από εκεί και πέρα να μπορώ να νιώθω σαν να είμαι ένας άρχοντας που του περισσεύουν και βρίσκομαι με μεγαλοψυχία σε μία παράστασή που δεν θα πληρωθώ».
«Ενώ ήμουν αριστούχος, δεν με πήραν ποτέ στις παραστάσεις του Εθνικού. Εμένα έγραφε στο μέτωπο ότι είμαι φύσει, θέσει, αυτόνομος και ανεξάρτητος, εγώ δεν μπορώ να ενταχτώ σε καμία αυλή».
Παράλληλα, αποκάλυψε γιατί συνδύαζε πάντα την υποκριτική με άλλες δουλειές και πώς βίωσε την πρόταση του Χριστόφορου Παπακαλιάτη για το «Maestro».
Τέλος, αναφέρθηκε στη σχέση εμπιστοσύνης με τον γιο του, του οποίου τη γνώμη πάντα λάμβανε υπόψη πριν δεχτεί κάποιο ρόλο.
«Βλέπω μία κλήση και έναν αριθμό, το σηκώνω, και είναι ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης. Μου λέει “θα κάνω αυτό και αυτό” και μου προτείνει να διαβάσω το σενάριο. Επέμεινε στο να το διαβάσω πρώτα, και του απάντησα “ναι, να διαβάσω, δεν υπάρχει θέμα. Το παίρνω, το διαβάζω, και προκαλεί μια πολύ έντονη, σοκαριστική αντίδραση. Καθώς το διάβαζα, ήταν σαν να το ζούσα. Παίρνω τον γιο μου και τον ρωτάω: “Να το κάνω ή να μην το κάνω;. Είναι τόσο τζόγος τα πράγματα… “Να το κάνεις”, μου λέει. Αν μου έλεγε όχι, δεν θα το έκανα. Του λέω “με πήρε ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης”. “Να το κάνεις”, μου λέει. “Σε πήρε για να σου πει και τι είναι”. Του λέω “Σε πήρα να σου πω και τι είναι”. Και μου λέει ξανά: “Να το κάνεις”. Του εξηγώ, και μου λέει “Δυο φορές να το κάνεις!”».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
