Ο Γρηγόρης Βαλτινός βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «Καλύτερα Αργά» και μίλησε με ειλικρίνεια για τη ζωή, το θέατρο, τον ναρκισσισμό και τον χρόνο που περνά. Ο σπουδαίος ηθοποιός άνοιξε την καρδιά του, μοιράζοντας βαθιές σκέψεις και προσωπικά βιώματα που σημάδεψαν την πορεία του.
«Δεν αντέχω την τοξικότητα»
Ο ηθοποιός παραδέχτηκε πως δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την τοξικότητα και τη δυσαρέσκεια των ανθρώπων γύρω του. «Δεν αντέχω την τοξικότητα. Δεν μπορώ. Πιστεύω πως όταν κάποιος “καβαλήσει το καλάμι” ή νιώσει ότι είναι κάτι διαφορετικό, αυτομάτως γίνεται τοξικός, δηλαδή δυσάρεστος με τους άλλους. Το να γίνω δυσάρεστος δεν μπορώ να το αντέξω, γιατί δεν αντέχω κάποιον άλλο δυσάρεστο απέναντί μου. Δεν μπορώ να γίνω αυτό που σιχαίνομαι».
Μιλώντας για το πάθος του για το θέατρο, εξήγησε πως η σχέση του με την τέχνη γεννήθηκε πρώτα από προσωπική ανάγκη. «Με ό,τι καταπιάνομαι, θέλω να περνάω όμορφα. Αυτή τη δουλειά την έκανα αρχικά για μένα. Πολλές φορές ακούμε “έχω πολλά να δώσω”, αλλά εγώ μπήκα στο θέατρο για να πάρω πράγματα για εμένα – τα είχα ανάγκη. Αν μέσα από αυτό ωφεληθεί και ο θεατής, ακόμα καλύτερα».
Για τον ναρκισσισμό και την ανάγκη για αποδοχή
«Ο ναρκισσισμός είναι η τάση να είμαστε εμείς το επίκεντρο. Άλλες φορές το καταλαβαίνουμε, άλλες όχι. Θυματοποιούμαστε, γινόμαστε γκρινιάρηδες, αναγκάζουμε τους άλλους να μας ακούν συνεχώς. Ένας εγωιστής είναι και ναρκισσιστής. Νιώθει εκ των προτέρων πιο άξιος από τους άλλους. Μπορεί να προέρχεται από ανασφάλεια, αλλά όταν αυτή στρίβει και γίνεται εκβολή, μετατρέπεται σε ναρκισσιστική κίνηση που θέλει να είναι το κέντρο και να τον φροντίζουν όλοι».
«Τα πρώτα 20 χρόνια στο θέατρο είναι έτος μηδέν»
Με τη σοφία της εμπειρίας, ο ηθοποιός μίλησε για τη διαδρομή ενός καλλιτέχνη στο θέατρο. «Τα 20 πρώτα χρόνια στο θέατρο είναι έτος μηδέν για τον ηθοποιό. Τσαλαβουτάει, παλεύει με τις ανασφάλειές του, με όσα τον βασανίζουν, με την ανάγκη του για αποδοχή, ακόμα και με τον ναρκισσισμό του να είναι στο επίκεντρο. Όταν περάσουν αυτές οι “παιδικές ασθένειες”, τότε αρχίζει να πηγαίνει βαθιά. Εκεί αρχίζει να καταλαβαίνει τι κάνει».
«Ήμουν το θύμα της καρδιάς»
Θυμήθηκε παράλληλα τα χρόνια του σχολείου και τις πρώτες του ερωτικές απογοητεύσεις. «Δεν ήμουν καρδιοκατακτητής, ήμουν το θύμα της καρδιάς. Ερωτευόμουν πάντα κοπέλες που είχαν μάτια μόνο για κάποιον μεγαλύτερο. Τους μισούσα όλους μέχρι να γίνω κι εγώ μεγαλύτερος. Και τότε… πάλι δεν μου έδιναν σημασία! Δεν ήξερα πώς να φλερτάρω».
Με χιούμορ πρόσθεσε ένα περιστατικό από την εφηβεία του: «Ήταν μια γειτονοπούλα, όμορφη και χαριτωμένη. Ταλαιπωριόμουν τότε, δεν μου έφτανε που δεν ήξερα τι γίνεται, έφτασα στο σημείο να της πω “θες να τα φτιάξουμε;” και εκείνη μου είπε “ναι”. Και δεν της ξαναμίλησα ποτέ, γιατί φοβήθηκα!».
«Προσπαθώ να εξοικειωθώ με τον θάνατο»
Τέλος, ο Γρηγόρης Βαλτινός μίλησε με ηρεμία για τον χρόνο που περνά και τη συμφιλίωση με τη φθορά.
«Δεν έχω κανένα άγχος, θα χαλάσω, θα γεράσω – το μόνο άγχος που έχω είναι η υγεία. Είμαι πολύ ευχαριστημένος. Προσπαθώ χρόνια να εξοικειωθώ με τον θάνατο. Το σκέφτομαι όταν φεύγει η προηγούμενη γενιά και λέω “είμαι ο επόμενος”. Αλλά αυτό σου δίνει καύσιμο για τη ζωή – να αφήσεις πράγματα πίσω σου».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
