Καλεσμένη στην εκπομπή, After Dark, βρέθηκε η Ρούλα Κορομηλά και μιλά για τη χρυσή εποχή της τηλεόρασης, το πώς την αντιμετώπισε ο Τύπος και πώς λαμβάνει τα αρνητικά σχόλια που μπορεί να της κάνουν.
«Ήταν ο τρόπος προσέγγισης γλυκός. Μου είπε ο Δημητριάδης “Θέλω να έρθεις στο Mega”. Μου άρεσε και η εκπομπή, είναι αξιοπρεπής. Είναι το περιβάλλον που πάντα με εμπνέει.
Είμαι cool γιατί το έχει αναλάβει ο Δημητριάδης όλο αυτό, η ομάδα το ξέρει γιατί το κάνει πέντε χρόνια και εγώ παρουσιάζω το πρόγραμμα ήρεμη. Έχει μια δομή συγκεκριμένη! Δεν είναι σαν τις ψυχαγωγικές εκπομπές που έπρεπε κάθε φορά να την αλλάζω. Εδώ είναι πιο βατό. Εύκολο δεν είναι γιατί έχει πολλές ώρες. Συζητάω, θέλω να υπάρχει μια αρτιότητα και τελειότητα αλλά από την άλλη μουσική είναι και σε παραπέμπει σαν να κάνεις πάρτι στο σπίτι σου και πρέπει να συμμετέχεις. Επιβλέπω τα πάντα!».
«Σιχαίνομαι οι άνθρωποι να με γλείφουν»
«Είναι η προίκα μου η αγάπη και ο σεβασμός του κόσμου. Και έχει διατηρηθεί αυτή η αγάπη μέσω του διαδικτύου. Είδα ότι δεν έχουν αλλάξει τα συναισθήματα του κόσμου απέναντί μου. Μου αρέσει που είμαι η Ρούλα τους, το Ρουλάκι τους. Καμιά φορά προσπαθείς να βάλεις το μυαλό σου σε μια σειρά και να πεις ότι αυτή είναι η αγαπημένη μου στιγμή. Αλλά είναι τόσες πολλές που καθεμία έχει το δικό της ενδιαφέρον. Έχω φιλοξενήσει πολλά πρόσωπα! Όσους σπουδαίους ηθοποιούς του κινηματογράφου τους έχω φιλοξενήσει εκτός από τον Μάνο Κατράκη και άλλους δυο τρεις που δεν τους πρόλαβα νομίζω.
Πολλές φορές σκέφτηκα “ωχ, τι μπορώ να κάνω; Τι γίνεται; Πώς θα τα βγάλω πέρα;”. Πολλές φορές συνέβη αυτό. Πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος έχει μια δύναμη μέσα του και μπορεί να την εξωτερικεύει στις δύσκολες στιγμές. Εκεί φαίνεται πως μπορείς να αντιμετωπίσεις δύσκολες και ακραίες καταστάσεις. Εκεί βάζω τη δύναμη που δεν ξέρω ότι έχω. Ήταν πολλές οι φορές που είπα “ώπα, σηκώνω τα χέρια ψηλά. Δεν ξέρω τι να κάνω”. Τα κατάφερα όμως!
Την αγαπώ και την σέβομαι την τηλεόραση. Άφησα πολλές φορές πίσω τη Ρούλα. Αλλά είμαι ενήλικας και αναλαμβάνω τις ευθύνες μου. Έδωσα προτεραιότητα στη δουλειά, περισσότερο χρόνο και αφοσίωση σε αυτή, και παραμέλησα την προσωπική μου ζωή και τη Ρούλα. Δεν την αγάπησα πολύ και δεν της έδωσα την αξία που της άξιζε. Και το πλήρωσα αυτό! Είναι πολλές οι θυσίες που έχω κάνει. Όταν αγαπάς κάτι δεν παλεύεις για αυτό; Να βρεις τρόπους να επουλώσεις τα τραύματα αν υπάρχουν; Εγώ τη δουλειά δεν τη βλέπω αμιγώς σαν δουλειά αλλά σαν τον έρωτα της ζωής μου. Είμαι συνέχεια ερωτευμένη! Το έχω πληρώσει, όμως, αυτό. Η Ρούλα ήταν λίγο στα σύννεφα και την έβλεπε από ψηλά. Μετά συνήλθα! Δεν υπήρξα επηρμένη, δεν πέταξα στα σύννεφα. Εννοώ ότι δεν με φρόντιζα, δεν με αγαπούσα 100%. Με άφηνα στη γωνία και έδινα σημασία και αξία στη δουλειά μου, σε άλλα πρόσωπα και όχι σε εμένα.
Είναι πολύ εύκολο να αποκτήσεις έπαρση. Υπάρχουν περιπτώσεις που κρατούν μια ζωή. Αλλά παίζει μεγάλο ρόλο για μένα η οικογένειά σου, οι αρχές σου και η στήριξη από την οικογένεια. Το φιλικό περιβάλλον μεταλλάσσεται. Όταν γίνεσαι γνωστός κάποιοι άνθρωποι σε βλέπουν διαφορετικά. Υπήρξε ένα στιβαρό βάθρο στην οικογένεια που και με στήριξε και με καθοδηγούσε σε κάποιους δρόμους σωστούς. Η μητέρα μου ήταν πολύ αυστηρή, ο πατέρας μου δίκαιος και αυστηρός και μου έλεγε “Δεν έχεις κάνει κάτι, ηρέμησε”. Καθοριστικό ρόλο παίζει ο αδερφός μου, Θανάσης. Σε πολλά στάδια της ζωής μου ήταν ο βράχος μου. Και στις ανασφάλειες και στις φοβίες που εξακολουθώ και έχω, είναι ο άνθρωπος που καταφεύγω. Είναι το καταφύγιο. Μου λέει τα πράγματα όπως είναι. Σιχαίνομαι οι άνθρωποι να με γλείφουν. Θέλω να μου τραβάς τα μαλλιά και να πονάω για να καταλάβω ότι κάτι έκανα λάθος».
«Η γνώμη κάποιων είναι γεμάτη από δηλητήριο εμπάθειας»
«Στην αρχή που δεν υπήρχε το διαδίκτυο υπήρχαν οι εφημερίδες που διαβάζαμε τα καμώματά μας ή τα ευφάνταστα που έφτιαχναν οι άνθρωποι για τις εντυπώσεις. Υπήρχαν κάποια πράγματα που δεν ίσχυαν. Και υπήρξαν επίσης και κάποιες κριτικές που ήταν καταπέλτης. Έναν άνθρωπο τον αφορά όταν κάνει τηλεόραση να ξέρει αν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των άλλων συνανθρώπων του. Θέλει να ακούσει και ένα μπράβο και μια κριτική για να βελτιωθεί. Όχι να δημιουργεί ψυχολογικά προβλήματα και ανασφάλειες. Τα έπαιρνα τις μετρητοίς. Σήμερα επειδή ξέρω πώς γίνεται το παιχνίδι, τα έχω απλοποιήσει. Όταν σου γράφουν αρνητικά πράγματα, σαφώς και μαζεύεσαι.
Ήταν τόσοι οι τίτλοι που δεν θυμάμαι και δεν θέλω να τους θυμάμαι. Δεν αξίζει τον κόπο να στεναχωριέται ένας άνθρωπος για πράγματα που δεν ισχύουν και δεν τον αφορούν. Δεν πρέπει να τον απασχολεί η γνώμη κάποιων ανθρώπων που είναι γεμάτη από δηλητήριο εμπάθειας. Η τοξικότητα υπάρχει και τώρα απλά εμένα δεν με ακουμπάει πλέον. Θέλω να είμαι με ανθρώπους που να με προάγουν. Να σκάμε από τα γέλια αλλά να ανταλλάσσουμε και μια κουβέντα. Δεν με ψάχνω στο διαδίκτυο. Τον ανώνυμο που θα βγει και θα με βρίσει δεν με νοιάζει καθόλου. Γράψε το όνομά σου και έλα ένα κοντινό να δούμε λίγο. Να ξέρω ποιος είσαι».
