Τον Σταμάτη Γονίδη υποδέχτηκε στο «The 2Night Show» ο Γρηγόρης Αρναούτογλου.
Ο αγαπημένος τραγουδιστής αναφέρθηκε στη σύζυγό του, Κατερίνα, και στη μικρή του κόρη, Μαριαλένα, τονίζοντας πως η παρουσία τους άλλαξε ριζικά τη ζωή του.
Όπως είπε, θεωρεί τη μικρή του κόρη «δώρο από την Παναγία» και δεν έκρυψε πως βιώνει τη νέα αυτή πατρότητα με διαφορετικό τρόπο από ό,τι στο παρελθόν.
«Η Μαριαλένα μου άλλαξε τα σχέδια, την έστειλε η Παναγία. Τις μεγάλες μου κόρες δεν τις μεγάλωσα εγώ, τη μικρή τη μεγαλώνω εγώ από το πρώτο της κλάμα».
Στη συνέχεια, αποκάλυψε ότι πέρασε μια περίοδο έντονης εσωτερικής αναζήτησης, φτάνοντας στο σημείο να σκεφτεί να απομονωθεί σε μοναστήρι — κάτι που τελικά δεν έκανε, καθώς, όπως είπε, ο Θεός τον καθοδηγεί μέσα από την καθημερινότητα και όχι την απομόνωση.
«Πέρασα πολλά, δεν θα βγω να το πω για να γίνει ντόρος. Το πόσες φορές έχω μπει στα νοσοκομεία δεν το ξέρει η μάνα μου. Πέρασα και άσχημα οικονομικά, οι συνεργάτες που είχα, οι λογιστές δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους, με αποτέλεσμα να πληρώσω κάποια πρόστιμα. Πάνω σε αυτό το θέμα και τη σαπίλα που επικρατεί γύρω μου την είδα παράξενα να φύγω. Μόλις γεννήθηκε αυτό το πλάσμα και άκουσα την πρώτη λέξη “μπαμπά σε αγαπώ”, λέω “Χριστέ μου, τι μου κάνεις τώρα”».
«Ήταν να πάω σε μοναστήρι, όχι στο Άγιο Όρος. Η μικρή γέμισε τη ζωή μου» πρόσθεσε αμέσως μετά.
«Δεν έχω ενοχές για τα μεγάλα μου παιδιά, χαίρομαι που αγαπιούνται όλα μεταξύ τους, χάσαμε κάποια χρόνια λόγω της δουλειάς, αλλά αναπληρώνονται τώρα».
Μίλησε επίσης για το πόσο σημαντική θέση έχει η προσευχή στη ζωή του, αλλά και για τις μεγάλες του επιτυχίες που σημάδεψαν την πορεία του στο ελληνικό τραγούδι.
«Ο Χριστός άργησε να μπει στη ζωή μου, γιατί αν είχε μπει πριν, εγώ δεν θα τραγουδούσα, θα την είχα κάνει. Τα σχέδια του Θεού δεν τα ξέρει κανένας. Ήρθε την κατάλληλη στιγμή μέσα στην αμαρτία, μέσα στην κρεπάλη, μέσα στη ζωή μου που έκανα. Πέθανε ο πατέρας μου και έξω που περίμενε ο κόσμος τους δικούς τους ασθενείς, εγώ δεν έβλεπα ότι γύρω υπήρχε πόνος, έλεγα να γίνει καλά ο πατέρας μου. Τώρα συμπάσχω και σε ανθρώπους που δεν τους γνωρίζω».
«Τον Άγιο Στέφανο τον είχα δει μικρός μπροστά μου, μετά το ξέχασα, πέρασε μέσα από την πόρτα ενώ κοιμόμουν, μετά επανήλθε. Στην προσευχή μου είχα μία εικόνα της Παναγίας που μυρόβλυζε, και δεν το πίστευε ένας αρχιμανδρίτης και έβαλε τα κλάματα, όταν την πήρε αγκαλιά».
«Έλεγα στον Χριστό “δώσε μου ένα σημάδι και πες μου τι θέλεις από εμένα και εγώ θα το κάνω”. Και ένα πρωί πριν ξυπνήσω συμβαίνει αυτό, βλέπω σύννεφα στον ύπνο μου, πάντα συμβαίνει κάτι τέτοιο με άλλες περιπτώσεις, και ακούω μια φωνή κρυστάλλινη και λέει “δεν θέλω από κανέναν να σηκώσει τον σταυρό μου, θέλω αγάπη και ειλικρίνεια. Και από τη χαρά μου είχα μία παρέα έξω και τους λέω “μου μίλησε ο αρχηγός, μου μίλησε ο Θεός” και λένε “πάει τρελάθηκε αυτός, την ψώνισε”».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
