Καλεσμένος στην εκπομπή, After Dark, βρέθηκε ο Θανάσης Πάτρας και μιλά για την επαγγελματική του πορεία αλλά και την προσωπική του ζωή.
«Μαθαίνω πράγματα που μου αρέσουν και εξερευνώ και όρια. Αυτό το τραγούδι δεν μπορώ να το πω, το λέω 2-3 φορές και λέω “μήπως μπορώ να το πω;”. Είναι ένας τρόπος αποσυμπίεσης. Ανακαλύπτεις ότι μέσα σε δύο λεπτά πρέπει να λειτουργήσεις αλλά το ελέγχεις και κάθε φορά να λες “το κατάφερα”».
«Μια χαρά ήταν η φετινή σεζόν. Με την Ελεονώρα Μελέτη ήμουν τρεις σεζόν. Ήταν το τηλεοπτικό μου σπίτι και μια μακρόχρονη συνεργασία. Δεν θυμάμαι να είχα τριετία άλλη φορά. Με τη Σοφία Αλιμπέρτη ήταν κάτι λιγότερο από δύο σεζόν. Είμαι φύσει αισιόδοξος. Όταν τελειώνει κάτι και τελειώνει με καλές εντυπώσεις αναφορικά με τις σχέσεις που ανέπτυξες, πιστεύω ότι το επόμενο θα είναι σίγουρα καλύτερο. Υπάρχουν ήδη που θα ήθελα να δοκιμαστώ και δεν τα έχω κάνει μέχρι τώρα. Εκπομπή ζωντανή, πρωινή, απογευματινή έχω κάνει. Με έχει ταυτίσει ο κόσμος με αυτό. Η ταυτότητά μου η τηλεοπτική είναι αυτή.
Τα νούμερα τηλεθέασης δεν τα παρακολουθούσα παλαιότερα ενώ τώρα πιο συχνά. Ασχολείται πολύς κόσμος με τα νούμερα. Αλλά τα έβλεπα, όπως αξιολογεί ένας περιπτεράς την είσπραξη στο τέλος της βραδιάς. Τα γνωρίζω και τα ξέρω και τα κατανοώ. Είναι ένα εμπορικό μέγεθος τα νούμερα. Αυτό που τα μεταφράζουμε, τα δείχνουμε στον κόσμο, έχουμε κάνει τον κόσμο κοινωνό της τηλεθέασης. Η υπερανάλυση αυτή δεν οδηγεί πουθενά. Πέρασαν οι εποχές των τεραστίων εποχών».
«Πολύ ωραία παιδικά χρόνια. Ήθελα να γίνω γιατρός όταν ήμουν μικρός. Μετά ήθελα να γίνω πιλότος γιατί ήταν και το Top Gun τότε. Το είδα πρόσφατα και συγκινήθηκα πολύ. Στην παιδική μου ηλικία με καθόρισε πάρα πολύ. Πήγα πρόσφατα στο Allou και έβλεπα το σφυρί που γυρνάει και λέω “δεν υπήρχε περίπτωση να γίνω πιλότος”. Δεν θα το είχα με τίποτα. Μετά είχε ανοίξει η ιδιωτική τηλεόραση. Μου άρεσε η ιδέα να μπω στα μίντια. Το είδα ως ευκαιρία γιατί είχε δημιουργηθεί μια αγορά που δεν είχε κόσμο. Δεν υπήρχε τότε πανεπιστημιακή σχολή. Λέω θα πάω να γίνω δημοσιογράφος. Βρήκα δουλειά αμέσως μετά τη σχολή. Έκανα μια δουλειά τότε στον ΣΚΑΪ με τη Νανά Παλαιτσάκη, μετά πήγα στην Ρούλα και μετά το ένα έφερε το άλλο όπως γίνεται στις περισσότερες των περιπτώσεων. Μετά ήρθε η συμμετοχή στην Σοφία Αλιμπέρτη, μου έδωσε και χώρο. Μιλάμε για επιτυχία του 38%.
Η καλύτερή μου στιγμή είναι η επόμενη. Έχω περάσει ωραίες στιγμές και με την Ελεονώρα και με τη Σοφία που ήταν το βάπτισμα του πυρός. Ήταν πολύ δοτική η Σοφία μαζί μου! Μου έδωσε πολύ χώρο, μου λέει “κάντο, μπορείς, το ‘χεις” και την ευχαριστώ πολύ για αυτό. Ήμουν τυχερός γιατί δεν έκανα συνεργασίες που δεν ήθελα. Είχα και το ραδιόφωνο πάντα, τα περιοδικά και έλεγα “ας μην το κάνω αυτό, του χρόνου μπορεί να είναι καλύτερο”.
Η γυναίκα μου δεν έχει καμία σχέση με τον χώρο. Δεν ασχολείται γιατί έχει άλλον κόσμο, έχει άλλα προβλήματα, άλλη στόχευση. Ο έρωτας είναι έρωτας! Θα μπορούσε να είναι μια κυρία της τηλεόρασης και να ήμουν παντρεμένος μαζί της.
Έχω έναν φίλο της δουλειάς, σκηνοθέτης και επιτυχημένος. Μου λέει “πάμε για καφέ, θέλω να δεις μια κοπέλα που μου αρέσει”. Πηγαίνουμε, καθόμαστε. Η γυναίκα μου κάθεται στο διπλανό τραπέζι, άσχετη, δεν την ξέρω, δεν με ξέρει. Έχεις αναπτήρα, έχω αναπτήρα. Εγώ παντρεύτηκα τη γυναίκα μου αλλά ο φίλος μου δεν ξαναβγήκε με την κοπέλα εκείνη. Σαν μπαμπάς είμαι περιπετειώδης νομίζω. Είναι ωραία η διαδικασία γιατί μαθαίνεις. Πατέρας δε γεννιέσαι, γίνεσαι. Δεν υπάρχει manual. Από αυτά που σου λένε δεν ισχύει τίποτα. Είναι ένας άλλος άνθρωπος που είναι μικρός και εσύ να τον μεγαλώσεις. Να του πεις το σωστό, το λάθος. Φυσικά θα αντιδράσει, θα σεβαστείς τα στοιχεία του χαρακτήρα του. Είμαι πολύ ευτυχισμένος! Έχω ένα καλό παιδί, συναισθηματικό. Συγκινούμαι με το παιδί μου γιατί θεωρώ ότι είναι μεγάλο επίτευγμα να μεγαλώνεις έναν άνθρωπο.
Η γυναίκα μου είναι πιο αυστηρή. Η κόρη είναι “βούτυρο”, σε λατρεύει για αυτό που είσαι. Η γυναίκα σου σε αγαπάει μέχρι να γίνει κάτι που της έχεις τάξει. Η μόνη που σε αγαπάει πραγματικά είναι η κόρη μου. Πάντα η σχέση αυτή είναι πολύ στενή!».
