Καλεσμένη στην εκπομπή Καλύτερα Αργά βρέθηκε η Λένα Αλκαίου και αναφέρθηκε στη γνωριμία της με τον αείμνηστο Μίμη Πλέσσα αλλά και την αγάπη της για το τραγούδι.
«Μπαίνω στο στούντιο και βλέπω μπροστά μου τον Μίμη Πλέσσα. Μου κόβονται τα πόδια γιατί ήταν για εμένα μύθος, ήρωας των παιδικών μου χρόνων. Τον βλέπω μπροστά μου με τη Λουκίλα και μου λέει “πάμε στο στούντιο να γράψουμε”.
Κάθεται στο πιάνο και παίζει ένα τραγούδι του Δημήτρη Χορν, το λέω εγώ και καταγράφηκε. Έμεινε σαν bonus track σε εκείνο το CD. Δεν υπήρχε καμία συνεννόηση. Με τα μαγικά του χέρια ήταν μια εμπειρία τρομερή για εμένα. Ήταν η πρώτη μου γνωριμία και μια μεγάλη εμπειρία.
Ήταν φωτεινή προσωπικότητα, ήταν φοβερά απλός, άμεσος! Έχω παρατηρήσει ότι οι μεγάλοι είναι απλοί. Δεν έχει να αποδείξει τίποτα, ήταν αυτό που ήταν. Ένας μύθος! Ήταν ένας άνθρωπος που όχι μόνο δεν σε απογοήτευε αλλά μαγευόσουν. Είχε χιούμορ, είχε άποψη για τη μουσική και τη ζωή, ήταν ένας δάσκαλος».
«Ήμουν πολύ ενθουσιώδης. Από μικρή τραγουδούσα, κανένας δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Αν ξεκινούσα από την αρχή τη ζωή μου, πάλι τραγουδίστρια θα γινόμουν. Δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους. Αν το καταλάβουμε αυτό, προχωράμε. Αν αυτό που μας απασχολεί θα είναι ένα αγκάθι που δεν θα μπορέσουμε να πάμε παραπέρα.
Δεν μπορεί να μιλάμε για μια πορεία ζωής σαν να είναι ένα μυθιστόρημα Άρλεκιν! Υπήρχαν στιγμές Άρλεκιν στη ζωή μου. Είναι ένας δρόμος που δεν είναι όλα τέλεια αλλά όταν το επιθυμείς και το παλεύεις, θέλει υπομονή και επιμονή. Θέλει να μην ξεφεύγεις και να το σκέφτεσαι φωτεινά και να προχωρείς».
