Καλεσμένη στην εκπομπή, Καλύτερα Αργά, βρέθηκε η εικαστικός Maria Karetsos και μιλά για την επιστροφή της στην Ελλάδα μετά από 50 χρόνια αλλά και τη ζωή της στο εξωτερικό.
«Αρχίζω από τη Λάρισα και έφυγα με ένα τρένο της εποχής εκείνης. Μου έλεγε η μητέρα μου “πού πας στην Αθήνα;” αλλά ήταν σίγουρη η οικογένειά του και η αδελφή μου που σπούδασε Αρχιτεκτονική. Ο πατέρας μου έλεγε ότι είμαι σίγουρος ότι θα κάνουν κάτι και για αυτό τους επιτρέπω!
Έκανα το ίδρυμά μου πριν από 1 χρόνο και 9 μήνες. Είπα να το κάνω εδώ και η οικογένειά μου έλεγε να το κάνω εδώ για επιστήμη και τέχνη. Κάναμε αρκετά σε 1,5 χρόνο με λογοτέχνες, ποιητές, είχαμε κάνει στη Σορβόννη για τον Μέγα Αλέξανδρο. Νοίκιασα μια γκαλερί και κάναμε για τον Αλκιβιάδη. Προωθούμε την Ελλάδα όσο μπορούμε στο εξωτερικό. Το jazz φεστιβάλ το έκανα για να είναι κάτι μέσω της Αμερικής που έζησα και της Γαλλίας.
Ο Έλτον Τζον είναι ένα χαρούμενο παιδί, έχει μείνει ακόμη παιδί. Έχω γνωρίσει τους πάντες γιατί ήταν το Στούντιο 54 τότε! Ήταν μια εποχή που την έζησαν λίγοι και ήταν εξαίρεση. Μπορώ να πω ότι ο καθένας είχε μια ειδική προσωπικότητα.
Βρέθηκα στο Παρίσι με λίγα χρήματα. Δεν ζητούσα από την οικογένεια και περιμέναμε να περάσουν μερικά χρόνια, πέρασα 3-4 χρόνια δύσκολα. Μας πετούσαν κάθε βδομάδα έξω, δεν μπορούσαμε να πληρώσουμε το ενοίκιο. Υπήρχαν συλλέκτες που αγάπησαν τα έργα και μπορούσαμε να ζήσουμε αυτά τα 10 χρόνια.
Στο σπίτι του Αλέξανδρου Ιόλα περάσαμε τα πιο ωραία χρόνια. Ήμασταν 7 παιδιά, Έλληνες που μας “ξεπέταξε” σε όλο τον κόσμο!
Επιστρέφω σαν ένας Οδυσσέας και όπως όλος ο απόδημος ελληνισμός. Και όταν αποφασίζουμε να γυρίσουμε το κάνουμε για να προσφέρουμε. Τίποτα να πάρουμε από την Ελλάδα. Θα θέλαμε λίγη ζεστή αγκαλιά. Ψάχνω ένα κτίριο και είναι δύσκολο, δεν είναι ήδη φτιαγμένα, πρέπει να βρω έναν χρόνο!
Αυτό είναι ένα μυστικό το πώς μπορώ και μιλάω Ελληνικά καλά. Το σπίτι είναι γεμάτο από Ελληνικά βιβλία. Μιλάω έξι γλώσσες! Διαβάζω πολύ».
«Η Ελλάδα με έχει κάνει πρέσβειρα καλής θελήσεως»
«Στην Ελλάδα υπάρχει κάτι. Μπορεί μια κυρία να ζωγραφίζει για χόμπι και οι επαγγελματίες καλλιτέχνες που δουλεύουν δύσκολα σε υπόγεια δεν μπορούν να ανέβουν εύκολα. Πρέπει να υπάρχει μια κριτική για το ποιος είναι καλλιτέχνης και ποιος το κάνει για χόμπι.
Πήγαινα να βοηθήσω την Ελλάδα στο αμερικάνικο Κογκρέσο! Το 2000 έτρεχα με τον Κλίντον για να πάω στο Κογκρέσο να πάω στην Ουάσινγκτον. Έβγαινα με δύο σημαίες, μια ελληνική και μια αμερικάνικη. Η οικογένεια Κένεντι είναι μια οικογένεια που την θαυμάζει όλος ο κόσμος αλλά είναι καταραμένη. Είναι μια οικογένεια απλή βέβαια. Και θυμάμαι ότι τους μάθαινα συρτάκι και τους άρεσε, τρελάθηκαν. Αγαπούσαν την Ελλάδα βέβαια.
Το παράσημο είναι της Τέχνης που μου το έδωσε ο Σιράκ όταν έκανα την έκθεση στη Γαλλία. Η Ελλάδα με έχει κάνει πρέσβειρα καλής θελήσεως. Αυτό το ίδρυμα που έκανα είναι το μεγάλο μου όνειρο. Να πετύχει, να βοηθήσω τους νέους γιατί εγώ πέρασα δύσκολα».
