Καλεσμένη στην εκπομπή, Στούντιο 4, βρέθηκε η Μαρία Παναγοπούλου και μιλά για τον αείμνηστο Κώστα Χαρδαβέλλα, το βιβλίο της αλλά και τη δύναμη που της έδινε ακόμη και κατά τη διάρκεια των χημειοθεραπειών του.
«Είναι ένας στόχος μου να ξεχάσει αλλά νομίζω ότι θα αργήσω. Με βοηθάει πολύ το γράψιμο! Αρχές Ιανουαρίου έρχεται η διάγνωση καρκίνο στον πνεύμονα του Κώστα και ήταν αδύνατο να γράψω. Τον είδα ότι άρχισε να ενοχλείται. Κατά τον Φεβρουάριο μου είπε γιατί δεν παίρνω το λάπτοπ στις χημειοθεραπείες. Κάποια στιγμή του είπα “γιατί μου το κάνεις αυτό;”. Και μου είπε μια φράση που με ξεκλείδωσε και με ταρακούνησε.
“Εάν μείνεις πίσω στη συγγραφή εξαιτίας του προβλήματος υγείας, θα έχουμε ηττηθεί και οι δύο”. Ο Κώστας είναι νικητής, ποτέ δεν συμπάθησε την ήττα ακόμα και όταν έχανε. Ένιωσα ότι δεν είχα δικαίωμα να το αφήσω. Ολοκληρώθηκε όσο ήταν ο Κώστας στη ζωή, το έστειλα στις εκδόσεις Ψυχογιός για να το εγκρίνουν και ήρθε η έγκριση δύο μέρες πριν μπούμε στην εντατική. Ήταν η τελευταία χαρά που πήρε ο Κώστας, του είπα ότι είναι αφιερωμένο σε εκείνον. Μου άλλαξε και τίτλο γιατί θεωρούσε ότι ήταν αρνητικά φορτισμένος. Και έτσι με έπεισε να το κάνω».
«Κάθε βράδυ γράφω λέξεις που με βοηθούν να αντιμετωπίσω αυτό που βιώνω. Η λέξη που επαναλαμβάνω συνεχώς στο τι μου λείπει από τον Κώστα, είναι ο ίσκιος του. Ήταν ένας ίσκιος τόσο ελαφρύς που λειτουργούσε σαν μαγικό χαλί, με βοηθούσε να πετάω. Και δεν ξέρω πώς το έκανε!
Με τον Κώστα είχαμε 25 χρόνια διαφορά, δεν το βάζαμε κάτω από το χαλί αυτό το θέμα. Το συζητούσαμε πολύ! Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχει ένα ζευγάρι με διαφορά ηλικίας, είναι το περιβάλλον. Είναι οι συνθήκες που στο υπενθυμίζουν, είναι η άποψη που έχουν ή το περίεργο βλέμμα. Αν μπορούσαμε να ζήσουμε μόνοι μας σε ένα έρημο νησί θα ήταν πολύ ωραίο. Με ρωτάνε αν θα πρότεινα μια σχέση με διαφορά ηλικίας, η απάντησή μου είναι “όχι”. Θέλει πολλή δουλειά.
Η μεγαλύτερη δυσκολία ξέρεις ότι αν δεν διαταραχθεί κάτι από ασθένεια, δεν θα γεράσετε μαζί, θα φύγει. Δεν το σκέφτεσαι όταν ερωτεύεσαι αλλά το βρίσκεις μπροστά σου μετά από χρόνια. Έζησα 32 χρόνια μαζί του και το σκέφτηκα στον δεύτερο καρκίνο που πέρασε».
