Με εξομολογητική διάθεση η αγαπημένη ερμηνεύτρια Γιοβάννα κάθισε στον καναπέ του «Στούντιο 4» και ξετύλιξε το νήμα της ζωής της, η οποία θυμίζει παραμύθι.
Το άστρο της έλαμψε εκτυφλωτικά με τις πωλήσεις των δίσκων της σε Ελλάδα, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία και Σοβιετική Ένωση να ανέρχονται σε εκατομμύρια.
Ανοίγοντας το «μπαούλο» των πιο προσωπικών της αναμνήσεων μίλησε για τους γονείς της και συγκεκριμένα την ιδιαίτερη σχέση που είχε με τη μητέρα της.
«Η μάνα μου ήταν άξια σε πολλά, αλλά ήθελε να ζήσει μέσα από εμένα. Δεν νομίζω ότι χαιρόταν με τη χαρά μου, αλλά με τη χαρά που έπαιρνε επειδή εγώ έκανα κάτι».
«Η μάνα μου με πήγε στο Ωδείο, με πήγε γαλλικά, αλλά το μυαλό μου δεν το έλεγξε ποτέ, ούτε με δίδαξε τίποτα».
«Ήθελε να σηκωθεί παραπάνω από μένα, πατώντας στο δικό μου ύψος, να γίνει εκείνη ψηλότερη».
«Έχω μόνο ένα παράπονο, μία πίκρα. Ο μόνος άνθρωπος που τάχθηκε από τη φύση, τον Θεό να έρθει κοντά με το παιδί που έφερε στον κόσμο είναι η μάνα. Τους ενώνει μία αόρατη κλωστή, η οποία δεν αλλάζει με τίποτα. Αυτή η κλωστή δεν υπήρχε σε μας. Υπάρχουν γυναίκες που απλώς γεννάνε και δεν είναι μάνες. Υπάρχουν μάνες που δεν έχουν γεννήσει και θα γίνουν μάνες στο παιδί που θα υιοθετήσουν».
«Οφείλω να αναγνωρίσω ότι η μητέρα μου δύο χρόνια πριν πεθάνει – πέθανε 93 χρονών – με πήρε τηλέφωνο κλαίγοντας με λυγμούς και μου είπε “με συγχωρείς” για όσα σου έχω κάνει. Ούτε τότε άνοιξα το στόμα μου για να της πω κάτι, σιώπησα, όπως σιωπούσα σε καθετί που έκανε».
«Μου είχε πει δεν έμοιασες σε εμένα που είμαι όμορφη έμοιασες στον πατέρα σου που είναι άσχημος. Ήμουν 12 χρονών, ακόμα το σέρνω μαζί μου, μου στέρησε την αυτοπεποίθησή μου».
