Σε μία σπάνια συνέντευξη στο «Καλύτερα δε γίνεται» ο Νίκος Αλεξίου άνοιξε την καρδιά του και μίλησε για την απώλεια των γονιών του, την υποκριτική αλλά και το #MeToo.
«Ο πατέρας μου πέθανε, όταν ήμουν δέκα χρονών και η σχέση με την μητέρα μου, όταν ήμουν στην εφηβεία, ήταν δύσκολη με συνεχείς καθημερινούς καβγάδες. Τα πράγματα μετά εξομαλύνθηκαν. Σήμερα έχει πεθάνει η μάνα μου αλλά ακόμα στον ύπνο μου βλέπω συχνά σαν όνειρο πως την έχω χάσει και την ψάχνω. Είναι πολύ αγχωτικό αυτό το όνειρο. Κάποια στιγμή έπαθε τον συνδυασμό που σκοτώνει, Πάρκινσον με άνοια, που είναι ένας αργός εξευτελισμός της ανθρώπινης ύπαρξης».
Οι γονείς του έκαναν θυσίες για να του δώσουν τα εφόδια για ένα καλύτερο μέλλον και γι΄αυτό τον έγραψαν σε ένα καλό σχολείο. Όπως λέει ο ίδιος ήταν ένας «μάγκας στα σαλόνια» σαν έφηβος.
«Είχα την τύχη να πάω σε ένα πολύ καλό σχολείο γιατί οι γονείς μου ήθελαν να κάνουν το καλύτερο για μένα. Όταν πέθανε ο πατέρας μου, με κράτησαν με υποτροφία γιατί η μητέρα μου δεν είχε τα μέσα αλλιώς. Ήμουν αυτό που λένε μάγκας στα σαλόνια, βλάχος στα αλώνια. Θέλω να πω πως είχα και την επαφή με ανώτερα στρώματα αλλά και την αλητεία της Κυψέλης».
Σε ό,τι αφορά το #MeToo είπε: «Αν ζούσαν τώρα ο Κουν και ο Βογιατζής θα ήταν κατά πάσα πιθανότητα υπόδικοι. Όταν κάτι φτάνει στην υπερβολή του, δηλαδή το metoo και η πολιτική ορθότητα, αρχίζει πια και γίνεται κάτι μακαρθισμού και σταλινισμού. Εγώ αυτό το πράγμα το φοβάμαι πάρα πολύ».
