Στον Γιώργο Πράσινο και το περιοδικό ΟΚ! μίλησε ο Παύλος Ευαγγελόπουλος. Ο ηθοποιός που φέτος παίζει στο «Χαιρέτα μου τον Πλάτανο» της ΕΡΤ1 φωτογραφήθηκε με την Τζένη Μπότση που επίσης θα είναι στη σειρά.
Όπως αποκάλυψε είναι 60 ετών ενώ μίλησε για τη δεκαετία του 80 και 90 που μεσουράνησε αλλά και για την αποχή του από τη μικρή οθόνη.
Παύλο, ξεκίνησες τη δεκαετία του ’80 και έγινες πολύ γνωστός μέσα από βιντεοταινίες. Αργότερα κατηγορήθηκαν αλλά πλέον θεωρούνται κλασικές και cult. Πώς το αντιλαμβανόσασταν τότε όλο αυτό;
Ήταν η δουλειά μας τότε, δεν υπήρχε ιδιωτική τηλεόραση ή κινηματογράφος. Ήταν αυτό που έπρεπε να κάνει ένας ηθοποιός. Οι συνθήκες και οι δυνατότητες ήταν τέτοιες, δεν ξέραμε κάτι άλλο. Προσωπικά, ένιωθα πως έκανα κινηματογράφο, άσχετα με το αν προβάλλονταν σε βίντεο.
Κατηγορήθηκαν, αλλά εντάξει… Από την άλλη, δεν θέλω να πω πως έκανα εξαιρετικές ταινίες ή ότι διεκδικούν δάφνες ποιότητας. Κάποιες ήταν καλές για τα δεδομένα, κάποιες όχι, όπως συμβαίνει παντού. Στις περισσότερες ταινίες που έκανα ήμουν πρωταγωνιστής και είχα τη χαρά να παίζω συχνά με την Πέγκυ Σταθακοπούλου, τη Βάνα Μπάρμπα. Οι «ανταγωνιστές» σου τότε ήταν ο Σταμάτης Γαρδέλης και ο Πάνος Μιχαλόπουλος.
Δεν ξέρω τι υπήρχε στο μυαλό του κόσμου, αλλά δεν είχαμε κανέναν ανταγωνισμό μεταξύ μας. Οι τρεις μας παίξαμε στους Επικίνδυνους, ενώ αργότερα με τον Σταμάτη παίξαμε στο «Όταν οι ρόδες χορεύουν».
Με τον Πάνο παίξαμε στα Λιονταράκια στην ΕΡΤ, όταν υπήρχαν δύο κανάλια και το έβλεπε όλος ο κόσμος το σίριαλ. Ήταν τεράστια επιτυχία.
Σε περιόρισε ο τίτλος του ζεν πρεμιέ που σου έδωσαν τότε;
Δεν έμενα σε τίτλους και ταμπέλες, αλλά δυστυχώς ο χώρος μένει σε αυτό. Αν κάνεις ένα πράγμα κι αυτό είναι καλό, μετά σε φωνάζουν συνεχώς για το ίδιο.
Προσπάθησα αργότερα και στο θέατρο να το σπάσω αυτό και γενικά σε ό,τι έκανα δεν στηρίχτηκα στο «ζεν πρεμιέ».
Ήταν ένα κομμάτι της όλης δουλειάς. Είσαι νέος, οπότε σαφώς είσαι ζεν λόγω της ηλικίας. Αλλά δεν αισθανόμουν ποτέ ότι ήμουν ιδιαίτερα όμορφος ώστε να το χρησιμοποιήσω.
Όταν το εισέπραττα από τον κόσμο, μου άρεσε. Το απολάμβανα.
Όταν προβάλλονται «Το ρετιρέ» και «Οι μικρομεσαίοι» σε επανάληψη, παρακολουθείς καθόλου;
Όχι, ποτέ. Δεν έχω λόγο για να τα βλέπω. Αυτές οι σειρές είναι μέρος της ιστορίας της ελληνικής τηλεόρασης, είναι δουλειές που τις έκανα, αλλά δεν έχω κάποιον λόγο να τις ξαναδώ. Δεν με θλίβει, αλλά γιατί να ασχολούμαι με το παρελθόν; Το τώρα είναι πολύ καλύτερο.
Είσαι στα αλήθεια νευρικός όπως ο «Ιάσωνας» που έπαιζες στο Ρετιρέ;
Δεν θυμάμαι πώς ήταν ο Ιάσωνας, αλλά είμαι νευρικός. Είμαι λίγο ευέξαπτος. Μπορεί να νευριάσω και να ανεβάσω τον τόνο φωνής. Έτσι εκτονώνομαι. Οι άνθρωποι που με ξέρουν γνωρίζουν πως είναι της στιγμής.
Για αρκετά χρόνια παρέμεινες εκτός τηλεόρασης και θεάτρου. Ήταν δική σου επιλογή;
Ήταν κάτι που το ήθελα τότε. Αποφάσισα να κάνω άλλα πράγματα, αλλά «έκαστος εφ’ ω ετάχθη». Έκανα τον επιχειρηματία, άνοιξα μπαρ και καφετέρια.
Αργότερα το μετάνιωσα, οικονομικά, αλλά καλώς έγινα αφού το ήθελα. Αργότερα επανήλθα με το «Έλα στη θέση μου», όπου έμεινα πέντε χρόνια και ξαναβρήκα τις ισορροπίες μου γιατί βρέθηκα στον χώρο μου. Το είχα ανάγκη.
