Για τη δύσκολη περίοδο που πέρασε στη ζωή του, όταν έφτασε να έχει αυτοκτονικές τάσεις, μίλησε μεταξύ άλλων, ο Θέμης Ανδρεάδης στο «Στούντιο 4».
«Αποφασίζω το 2010, έχω τον μικρότερο γιο μου τον Δημήτρη, ο οποίος του άρεσε πολύ η μουσική και ήξερε τα τραγούδια που γράφω, και μαζί με την Άννα, μου λένε πρέπει να κάνεις έναν δίσκο. Βγαίνω και τον κάνω. Αρχίζω και μπαίνω ξανά στο παιχνίδι και μου έκανε αφιέρωμα και ο Σπύρος Παπαδόπουλος. Και μετά, καρκίνος. Αιμάτωμα στον εγκέφαλο, δυο φορές μετωπικά με τον θάνατο. Ήρθα έναν δευτερόλεπτο πριν από τον θάνατο. Λέω, θα τα βγάλω πέρα, έχω δίπλα τους δικούς μου και θα τα βγάλω πέρα. Εκεί που το λέω, μου τραβάει μια βαριά κατάθλιψη και με ρίχνει. Να μην ξέρω, να μη νιώθω, να μην είμαι τίποτα. Αν δεν είχα τους δικούς μου ανθρώπους, ψυχιατρική βοήθεια και φάρμακα, δεν θα την έβγαζα καθαρή», εξομολογήθηκε ο τραγουδιστής.
«Δεν δεχόμουν ότι έχω κάτι τέτοιο. Δεύτερον, είχα μια τρομερά επιθετική συμπεριφορά και το χειρότερο, αυτοκτονική διάθεση. Ξεκίνησα και φαρμακευτική αγωγή και ψυχολογική υποστήριξη. Είδα το φως, 8 χρόνια μετά. Ήταν πάρα πολύ δύσκολα. Υπάρχει ακτίνα φωτός. Θέλει μια μικρή προσπάθεια κάθε μέρα. Έκανα τιτάνιες προσπάθειες και μικρά βήματα. Άρχισα να περπατάω, γιατί ήμουν σκεπασμένος με μια κουβέρτα. Δεν ήθελα να κάνω τίποτα, είχα ένα βαθύ πόνο. Με έπιασε ο γιος μου από τη φανέλα πριν πέσω από κάτω», είπε συγκινημένος.
