Το πρωί της Δευτέρας 27 Οκτωβρίου, η Μυρτώ Αλικάκη βρέθηκε καλεσμένη στην εκπομπή της ΕΡΤ «Πρωίαν σε είδον», όπου παραχώρησε μία ειλικρινή και άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη.
Η αγαπημένη ηθοποιός μίλησε για το remake της σειράς «Υπέροχα Πλάσματα», για τη σύγχρονη καθημερινότητα που την γεμίζει άγχος, αλλά και για τη στάση της απέναντι στον θάνατο και τις απώλειες.
Για τα «Υπέροχα Πλάσματα» και τη νέα εποχή
Η Μυρτώ Αλικάκη αποκάλυψε πως τα γυρίσματα του remake αναμένεται να ξεκινήσουν τον Ιανουάριο. «Καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα ξεκινήσουμε γυρίσματα τον Ιανουάριο για τα “Υπέροχα Πλάσματα” και επειδή είχα και την παράσταση “Λίντα”, είπα να μην περιμένω τον Γενάρη, να είμαι και σε όλη την παράσταση, να έχω μία εικόνα που ταιριάζει πολύ κι εκεί», είπε, εξηγώντας και τον λόγο για την αλλαγή στο χρώμα των μαλλιών της.
Σχετικά με τη σειρά που αγαπήθηκε από το κοινό, τόνισε: «Είχαμε πολύ ωραίο χιούμορ και ακούμπησαν πάρα πολύ σε αυτή τη γενιά. Η γενιά των σημερινών 50άρηδων πραγματικά είδε τον εαυτό της μέσα σε αυτή τη σειρά, όλη αυτή την πλευρά της καλώς εννοούμενης ανωριμότητας που διακατέχει αυτή τη γενιά».
Μιλώντας για τα χρόνια εκείνα, η ηθοποιός σημείωσε: «Η γενιά μου μεγάλωσε με αρκετές ευκολίες, σε μία μακρά περίοδο ευημερίας για τη χώρα, με μία αίσθηση ότι ό,τι θέλουμε να κάνουμε, θα το κάνουμε. Καμία σχέση με τα τελευταία 15 χρόνια. Ο καθένας μπορούσε να κυνηγήσει το όνειρό του, να δώσει χρόνο στα πράγματα…».
Για τις αλλαγές της εποχής και το άγχος
Η Μυρτώ Αλικάκη παραδέχτηκε πως η ταχύτητα της σύγχρονης ζωής την επηρεάζει έντονα: «Γενικά έχουμε μία τάση όσο μεγαλώνουμε να μας φαίνεται ξένο αυτό που είναι τώρα, το οποίο είναι λογικό. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι το οποίο είναι από μόνο του επικίνδυνο ή κακό.
Το θέμα είναι ότι επειδή ζούμε σε έναν καπιταλιστικό κόσμο που στόχος είναι γενικά να υπάρχει κέρδος, και υπάρχει μία ταχύτητα όσο περνάνε τα χρόνια, που δεν προλαβαίνουμε ούτε κι εμείς να αφομοιώσουμε τις αλλαγές που συντελούνται, νιώθουμε διαρκώς ανεπαρκείς. Δεν υπάρχει χρόνος στον σύγχρονο κόσμο. Υπάρχει στρες, τρομερή ταχύτητα, δεν συγκεντρωνόμαστε σε ένα πράγμα και το βλέπω και από εμένα».
Η ίδια πρόσθεσε με ειλικρίνεια: «Θυμάμαι να μπαίνω στο σπίτι μου και να ηρεμώ. Τώρα δεν ηρεμώ. Εγώ 30 χρονών είχα ήδη τον πρώτο μου γιο και μετά από λίγο και τον δεύτερο και είχα πραγματικά μία πολύ πιεστική καθημερινότητα, δεν θυμάμαι ποτέ να έχω αυτό το στρες που έχω τώρα. Προσπαθώ να αντιστέκομαι σε μικρά διαστήματα της ημέρας. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς όλα αυτά τα πράγματα. Στα 30 μου δεν είχαμε καν email. Πόσο ωραία ήταν η ζωή χωρίς email!».
Παράλληλα, αναγνώρισε ένα θετικό στοιχείο της νεότερης γενιάς: «Κάθε γενιά έχει τα δικά της θέματα να λύσει. Η σημερινή γενιά θέλει και προσπαθεί να είναι πιο δίκαιη και αυτό είναι πολύ όμορφη. Θέλουν να είναι ευγενή αυτά τα παιδιά και να συμπεριφέρονται πιο όμορφα».
Για τον θάνατο και τις απώλειες
Σε ένα ιδιαίτερα προσωπικό σημείο της συνέντευξης, η ηθοποιός μίλησε με ωριμότητα για τη στάση της απέναντι στον θάνατο: «Θα έλεγα ότι με την απώλεια και τον θάνατο είμαι αρκετά συμφιλιωμένη, εκτός αν πρόκειται για πολύ νέους ανθρώπους, που εκεί δεν νομίζω ότι μπορείς να συμφιλιωθείς. Νιώθω ότι όταν ένας άνθρωπος έχει ζήσει τη ζωή του σε ικανοποιητικό βαθμό και κυρίως όταν φύγει εύκολα και γρήγορα, για εμένα αυτό είναι το σημαντικό».
Και συνέχισε: «Δεν έχω τη φαντασίωση του να τα εκατοστίσω, αλλά εύχομαι να φύγω εύκολα και γρήγορα. Πιο πολύ αυτό με ανησυχεί. Νιώθω ότι τους αγαπημένους μας ανθρώπους τους κουβαλάμε πάντα και αυτό είναι πολύ ανακουφιστικό, αλλά δεν θέλω να βλέπω τους ανθρώπους να ταλαιπωρούνται, ούτε τους άλλους ούτε τον εαυτό μου.
Έχω αυτή την κοσμοθεωρία πως ό,τι είναι τετελεσμένο και δεν μπορείς να το αποφύγεις, γλιτώνεις πολύ κόπο και χρόνο να τα αποδεχθείς. Ο θάνατος είναι το μόνο σίγουρο ότι θα σου συμβεί. Οπότε ποιο το νόημα του να καταναλώνεις χρόνο πότε θα φύγεις, πώς θα φύγεις κτλ».
Η συζήτηση έκλεισε με μια συγκινητική αναφορά του Φώτη Σεργουλόπουλου, που θυμήθηκε τα λόγια της νονάς του: «Η νονά μου το είχε πει αυτό – η οποία έχει φύγει από τη ζωή – τι λένε οι άνθρωποι που το μέλλον είναι άγνωστο αφού το μόνο γνωστό είναι το μέλλον. Τέλος πάντων, τη θυμήθηκα τώρα. Η νονά μου ήταν από τα πιο αγαπημένα άτομα στον κόσμο. Πραγματικά, η νονά και οι θείες».
Διαβάστε επίσης: Μυρτώ Αλικάκη: «Η επιτυχία της “Αναστασίας” ήταν τραυματική εμπειρία – Ένιωθα φυλακισμένη στην εικόνα του sex symbol»
