Καλεσμένος στην εκπομπή Καλύτερα Αργά βρέθηκε ο Νίκος Αρβανίτης και μιλά για το πτυχίο που πήρα μετά από 23 χρόνια από όταν πέρασε στο Πολυτεχνείο αλλά και την αγάπη του για το κέντρο της Αθήνας.
«Πήρα το πτυχίο μετά από 23 χρόνια στο Πολυτεχνείο. Τώρα δεν θα μπορούσα γιατί θα με θεωρούσαν αιώνιο φοιτητή! Αυτή τη στιγμή κοντεύουν να γίνουν εκατοντάδες οι παραστάσεις που έχω παίξει. Δεν ήθελα να γίνω από μικρός ηθοποιός. Εγώ 10 χρονών πήγα στη Φιλαρμονική. Είναι ένα τρομακτικό σχολείο γιατί μιλάμε για μια μπάντα που έχει τα βαθύτονα όργανα, έχει τον μαέστρο που πιστεύω ότι εκεί έπαιξε ένα στοιχείο που άρχισε να με δένει με την Τέχνη χωρίς να το καταλαβαίνω.
Στην τρίτη Λυκείου είδα πρόβα θεατρική και σοκαρίστηκα από το μπες βγες του ηθοποιού στον ρόλο. Με ταρακούνησε αυτό! Αυτό ήταν η αιτία που όταν πήγα στο Πολυτεχνείο έψαχνα σαν τρελός να μπω σε θεατρικές ομάδες. Στο θέατρο σηκώνεις πολλή δοκιμή για να επιλέξεις εν τέλει αυτό που θες να σε πάει εκεί που θες να πας και να κάνεις κάτι που να είσαι ευχαριστημένος.
Είχα 25 χρόνια στο θέατρο, ήθελα κάτι να με ταρακουνήσει εκτός θεάτρου. Ήθελα να αναμετρηθώ με τον εαυτό μου για το εάν θα μπορούσα να διαβάσω μαθηματικά ή εάν γέρασα και μένω απέναντι από το Πολυτεχνείο. Κάποια στιγμή πήρα έναν παλιό μου φίλο και του λέω “μπορώ να έρθω;” και μου λέει “ναι”. Αν έπρεπε να πάρω μεταφορικά μέσα, δεν θα το έκανα ποτέ! Οι τοποθεσίες είναι μοιραίες. Συνεχίζω να μένω στο κέντρο, δεν το αλλάζω με τίποτα. Για τη δουλειά μας το κέντρο είναι η ζωή μας, τα θέατρα είναι στο κέντρο. Αλλά ταυτόχρονα αγαπώ την πόλη, θέλω τα πράγματα να είναι δίπλα μου».
