Καλεσμένος στην εκπομπή, Καλύτερα αργά, βρέθηκε ο Πάνος Δημάκης και αναφέρθηκε στην αγάπη του για τη γνώση από μικρή ηλικία, εάν αυτό υπήρξε ποτέ παγίδα στη ζωή του αλλά και τις μεθόδους για να έχει καλύτερη μνήμη.
«Εκτιμώ τους ανθρώπους που την εξυπνάδα τους τη χρησιμοποιούν για να βελτιώσουν τη ζωή τους και των δίπλα τους. Το να έχεις γνώσεις σε ένα σεντούκι και να τις βγάζεις κατά βούληση δεν έχει νόημα. Μικρός έπαιρνα τις εγκυκλοπαίδειες, ειδικά τη μία την είχα ξεκοκκαλίσει. Η γνώση είναι περιπέτεια για εμένα! Θέλω να μαθαίνω πράγματα. Να τα συνδυάσω με αυτά που ξέρω ήδη. Εγώ χαίρομαι μέσα μου πιο πολύ. Μπορεί κάποια στιγμή να διολίσθησα και εγώ, όχι να γίνω ξερόλας, αλλά τύπου “δεν ξέρεις αυτό;”. Σιγά σιγά κατάλαβα ότι κάποιοι άνθρωποι δεν τα ξέρουν και δεν πειράζει.
Υπάρχει μια αντίσταση στη γνώση. Υπάρχουν οι κατηγορίες που μπορεί να αισθάνονται υποδεέστεροι ή να μην έμαθαν μικροί και τώρα τους φαίνονται βουνό. Και υπάρχουν και οι άλλοι που χαίρονται που υπάρχουν άνθρωποι που προάγουν τη γνώση και το εκτιμούν. Δεν θεωρώ ότι υπάρχει μόνο καχυποψία.
Υπάρχουν περιπτώσεις που γίνεσαι ο “σταρ” της παρέας, δεν θεωρώ ότι με χαντάκωσε η γνώμη. Είμαι ο ταξιδιωτικός οδηγός της παρέας μου ας πούμε. Υπάρχουν περιπτώσεις που δεν το επιδίωξα να γίνω το κέντρο της παρέας. Κάνω σεμινάρια για το πώς μπορούμε να θυμόμαστε αυτά που μαθαίνουμε.
Δεν είναι εύκολο να θυμάσαι ένα πρόσωπο. Μπορείς να συνδυάσεις κάποιον από την εξωτερική εμφάνιση, από το όνομα. Δεν είναι πάντα εύκολο. Αν αποτύχουν όλα μπορείς να πεις “θυμάμαι ποια είσαι αλλά μου διαφεύγει το όνομά σου”.
Είναι πολύ απαισιόδοξο το να ξεχνάμε αλλά είναι και λογικό. Από τη μία λέω ότι η μνήμη είναι ένα ποτήρι νερό γεμάτο τρύπες. Μπορούμε να το συμπληρώνουμε το νεράκι αυτό που είναι η ίδια γνώση, η επανάληψη! Ο εγκέφαλός μου είναι φτιαγμένος έτσι ώστε να ξεχνάει τα επουσιώδη για να μην πάθει βραχυκύκλωμα».
