Στην εκπομπή Στούντιο 4 βρέθηκε καλεσμένος ο Πατέρας Φιλόθεος Φάρος, ένας από τους πλέον αγαπητούς και φωτισμένους ανθρώπους του λόγου και της πίστης, χαρίζοντας στους τηλεθεατές μια συγκλονιστική, ανθρώπινη εξομολόγηση γεμάτη αλήθεια και ειλικρίνεια.
Μίλησε για τα γηρατειά, τη σχέση του με τον κόσμο αλλά και για τις σκοτεινές οικογενειακές εμπειρίες που τον σημάδεψαν και τον οδήγησαν στον δρόμο της Εκκλησίας.
«Τώρα δεν έχω πρόγραμμα, τώρα περνάω τις λίγες μέρες που μου μένουν – γιατί έχω γεράσει πολύ – ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι. Δεν έχω πόδια να περπατήσω, δεν έχω μνήμη, δεν ακούω», εξομολογήθηκε αρχικά.
Δεν δίστασε να αναφερθεί στις δυσκολίες του να επικοινωνεί με το σήμερα: «Γεννήθηκα το 1930, προσπαθώ να μπω στη νέα εποχή, αλλά έχω δυσκολία, δεν καταφέρνω να μιλάω όπως μιλάτε εσείς, δεν μπορώ να κάνω τίποτα εγώ. Φοράω ακουστικά και πάλι δεν μπορώ να τους καταλάβω. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που μου μιλάνε και τους καταλαβαίνω, επομένως δεν είμαι παράλαβος, κάτι συμβαίνει μ’ αυτούς που δεν τους ακούω».
Μίλησε για την πορεία του στη ζωή, από την εργασία του ως τραπεζικός υπάλληλος μέχρι την απόφασή του να χειροτονηθεί: «Η πρώτη μου ζωή ήταν πιο ρηχή, τώρα έχει γίνει πολύ ρηχή. Πριν γίνω ιερωμένος, δούλευα κάποτε ως τραπεζικός υπάλληλος για 14 χρόνια και μετά έγινα κληρικός, πήγα στην Αμερική και σπούδασα. Όλα αυτά όμως που έζησα τότε έχουν αλλάξει πάρα πολύ. Κι εγώ τώρα μ’ εσάς μιλάω πάρα πολύ καλά, που σημαίνει ότι δεν είμαι τρελός, εσείς μου μιλάτε με έναν τρόπο που μπορώ να καταλάβω. Αυτό δεν συμβαίνει συνήθως…».
Ξεμάτιασμα: Γιατί πρέπει να σου μάθουν την ευχή μόνο Μεγάλη Παρασκευή;
Η βαθύτερη εξομολόγησή του, όμως, ήρθε όταν μίλησε για την οικογενειακή του ιστορία και τις πληγές που τον ώθησαν προς την Εκκλησία: «Κληρικός έγινα γιατί είχα μία κακή οικογενειακή ζωή και για μένα η Εκκλησία ήταν απόδραση. Ο πατέρας ήταν κουρέας και ήταν καλός άνθρωπος, αλλά τον είχα παρεξηγήσει γιατί ζούσε στην Τρούμπα στον Πειραιά και είχε σχέση με μία γυναίκα που με εκείνη έκανε ένα κορίτσι. Μετά έγινε στρατιώτης, πήγε στον πόλεμο στη Μικρά Ασία και όταν γύρισε, η γυναίκα με την οποία είχε κάνει ένα παιδί, είχε βρει άλλον εραστή και ο πατέρας μου πήγε να της ζητήσει τον λόγο που το έκανε αυτό και τσακώθηκαν. Φεύγοντας ο πατέρας μου, εκείνη του πέταξε και το παιδί τους από τον δεύτερο όροφο. Το κοριτσάκι το υιοθέτησε η αδερφή του. Αυτό το κοριτσάκι είναι αδερφή μου, αλλά δεν ζει πλέον, πέθανε».
Ο λόγος του Πατέρα Φιλόθεου δεν δίστασε να μιλήσει για τη σκληρή του παιδική ηλικία: «Ο πατέρας μου ήταν μέθυσος και είχε έναν καημό… είχε στεναχωρηθεί που δεν του επέτρεψαν να πάρει το παιδί του στην οικογένεια που έφτιαξε μετά. Εγώ δεν μεγάλωσα με την αδερφή μου. Μεγάλωσα σε σκληρές συνθήκες. Εγώ αυτό για 40 χρόνια δεν το ήξερα, όταν το έμαθα το συγχώρεσα, αλλά πέθανε».
Και καταλήγοντας με την ίδια καθαρότητα ψυχής, είπε: «Ενδιαφερόμουν για τον κόσμο, αλλά έγινα κληρικός για να πάω σε ένα καλύτερο περιβάλλον».
Διαβάστε επίσης: Η ιστορία του ναού της Αναστάσεως: Όλα όσα δεν ήξερες για τον Πανάγιο Τάφο
