Καλεσμένος στην εκπομπή, Πρωίαν σε είδον, βρέθηκε ο Αντώνης Λουδάρος και μιλά για την σκληρή καθημερινότητα της κοινωνίας αλλά και την αγάπη που χρειάζεται να υπάρχει ανάμεσα στους ανθρώπους.
«Με αγχώνει ο χρόνος, δεν είναι και ατέλειωτος. Είναι κάτι που με απασχολεί πια. Σκέφτομαι ότι τα περισσότερα χρόνια τα έχω, οπότε μένουν κάποια χρόνια και επαγγελματικά και για τη ζωή που θέλω να είμαι καλά, δημιουργικός, ήρεμος. Θέλω ό,τι κάνω από εδώ και πέρα να μου προκαλεί γαλήνη, να με ευχαριστεί, να με πηγαίνει προς την ευτυχία. Δεν θέλω τοξικότητα, δεν μπορώ άλλο. Η καθημερινότητά μας είναι πολύ δύσκολη, δεν τολμάς να ανοίξεις την τηλεόραση, να σκρολάρεις σε ειδήσεις. Δεν ξέρεις τι να εμπιστευτείς κι αυτό έχει μια δυσκολία γιατί σου παγώνει την καρδιά του, την ψυχή σου. Σε κάνει να βάλεις τόσο τοίχο με τόσο κακά πράγματα που σε σκληραίνουν και φεύγει κάτι ανθρώπινο. Για να μπορέσουμε να το αντιμετωπίσουμε κάθε φορά, γιατί κάθε μέρα γίνεται ένας φόνος και λες “κάθε μέρα έτσι θα πηγαίνουν;”. Πρέπει να σταματήσει, τι θα γίνει; Και λες “πώς θα σταματήσει αυτό; Το κράτος κάνει κάτι για αυτό; Κάτι πρέπει να γίνει, δεν είναι ζωή αυτό”».
«Μεγάλωσα με πολλή αγάπη. Με ρωτάνε γιατί λίγο πριν από την εφηβεία έχασα τη μητέρα μου, όλοι με αγκάλιασαν. Και τα αδέρφια μου, πήρα πολλή αγάπη. Δεν είμαι άνθρωπος στερημένος από αγάπη και μακάρι ένα κομμάτι να το έχω δώσει. Μάνα έλεγα τη θεία μου γιατί και εγώ είχα ανάγκη να το πω και εκείνη να το ακούσει. Μου είπε “αν θες να είσαι καλά, υπάρχει ένα δωμάτιο. Έλα και θα σε φροντίσω όσο μπορώ”. Αυτό κράτησε πολλά χρόνια και της έλεγα “τι γίνεται μανούλα;” και έλαμπε από χαρά. Έλαμπα και εγώ που το ξανά έλεγα! Η οικογένεια δεν έχει να κάνει ποια θα είναι τα φύλα, η αγάπη κάνει και το νοιάξιμο και η τρυφερότητα και να νιώθει ασφάλεια το παιδί».
Διαβάστε επίσης
Αντώνης Λουδάρος: «Η ένοχη συνήθειά μου είναι η Κατερίνα Καινούργιου! Είμαι εθισμένος!»
