Ο Νίκος Γιαλελής, καλεσμένος στο Breakfast@star το πρωί της Πέμπτης μίλησε για τον ρόλο του στα «Φαντάσματα» στο Star. O ηθοποιός αποκάλυψε πως ο ρόλος του Παρασκευά προέκυψε μέσα από casting, όμως η γνωριμία του με τον Λευτέρη Παπαπέτρου και τη σκηνοθέτιδα, Αμαλία Διανίκου, ήταν καθοριστική.
«Μου είπαν ότι είναι σκηνοθέτης ο Λευτέρης Παπαπέτρου. Ήταν απευθείας για τον ρόλο του Παρασκευά και από την πρώτη στιγμή τον αγάπησα», εξομολογήθηκε.
Ο ίδιος παραδέχτηκε πως έχει κοινά στοιχεία με τον χαρακτήρα που υποδύεται: «Νομίζω πως με τον Παρασκευά μοιραζόμαστε κάτι βασικό, προσεγγίζουμε τους ανθρώπους με εμπιστοσύνη και καλή προαίρεση. Έχει κι ένα είδος παιδικότητας… Μερικές φορές φοβάμαι ότι θα την πατήσω, αλλά μέχρι στιγμής στάθηκα τυχερός».
Οι συνεργασίες του
Μιλώντας για τη μέχρι τώρα καριέρα του, αποκάλυψε πως δεν έχει βιώσει ποτέ αρνητική εμπειρία στις συνεργασίες του. «Δουλεύω 27 χρόνια και δεν την έχω “πατήσει”. Ίσως γιατί πιστεύω πως όλα γίνονται με σεβασμό και καλή διάθεση. Υπάρχει ανταγωνισμός, αλλά δεν έχει τύχει η φθορά».
Η σχέση του με τη Ναταλία Τσαλίκη και οι αστείες στιγμές στα γυρίσματα
Με ιδιαίτερη συγκίνηση μίλησε και για τη συνεργασία του με τη Ναταλία Τσαλίκη, τονίζοντας τον σεβασμό και την τρυφερότητα που τη διακρίνει: «Της μιλούσα στον πληθυντικό μέχρι που μια μέρα μου είπε “να το σταματήσεις αυτό”. Είναι ένας γλυκύτατος άνθρωπος και υπέροχη ηθοποιός. Είναι μεγάλη χαρά να μοιράζεσαι το ίδιο πλατό μαζί της».
Δεν παρέλειψε να θυμηθεί και μια από τις πιο αστείες στιγμές στα γυρίσματα: «Μια μέρα, όλοι κουρασμένοι, πιάσαμε το τραγούδι ντυμένοι… φαντάσματα! Ήταν από τα πιο αστεία περιστατικά που θυμάμαι».
Τι θα έκανε αν ήταν φάντασμα;
Με χιούμορ απάντησε στην ερώτηση για το πού θα πήγαινε αν μπορούσε να γίνει φάντασμα: «Αν μπορούσα να περνάω από τοίχους και να μην με βλέπουν, θα πήγαινα παντού! Θα ήθελα να βλέπω πώς ζουν οι άνθρωποι, να μαθαίνω… Όχι για να πειράζω, αλλά από περιέργεια!».
Κλείνοντας, αποκάλυψε πως αν μπορούσε να φέρει πίσω ένα «φάντασμα», θα ήταν αγαπημένοι φίλοι που δεν είναι πια κοντά του: «Ίσως να είναι ήδη δίπλα μου, ποιος ξέρει…».
