Με λόγια που συγκλονίζουν μίλησε για πρώτη φορά η δεύτερη καταγγέλλουσα στην υπόθεση του Πέτρου Φιλιππίδη, περιγράφοντας το ψυχολογικό βάρος που κουβαλούσε μέχρι να πάρει την απόφαση να μιλήσει. Σε συνέντευξή της στο ladylike.gr, απόσπασμα της οποίας προβλήθηκε στο «Χαμογέλα και Πάλι», η Αφροδίτη Γεωργούση εξομολογήθηκε τις δυσκολίες που πέρασε και την υποκρισία που βίωσε από ανθρώπους γύρω της.
«Είναι σαν να σου κάνουν πλύση εγκεφάλου»
«Κάθε μέρα νιώθω και λίγο καλύτερα, δεν έχω συνειδητοποιήσει ακόμα ότι τελείωσε. Όταν για περίπου 5 χρόνια έχω συνηθίσει σε μία καθημερινότητα που με ανάγκαζε να σηκωθώ το πρωί με δυσκολία από το κρεβάτι με τον γνωστό, βαρύ αναστεναγμό και με αργά βήματα, να κατευθυνθώ προς το μπάνιο για να δω στον καθρέφτη το άυπνο πρόσωπό μου και να πω στον εαυτό μου για ακόμη μια φορά: «Πάμε. Μπορείς. Αντέχεις. Πρέπει. Θα τα καταφέρεις», να φορέσω τα ρούχα μου με την αίσθηση ότι φοράω τη στολή του πολέμου και να μπω για ώρες σε μία κρύα αίθουσα γεμάτη τοξικά βλέμματα, αμφισβήτηση και να μπορέσω να επιβιώσω εκεί, αυτό θέλει χρόνο να ξεχαστεί. Οπότε και με τη βοήθεια της ψυχολόγου μου και των δικών μου ανθρώπων, αρχίζω μέρα με τη μέρα να συνειδητοποιώ τι έγινε και να μπαίνω σε ρυθμούς κανονικής ζωής.
Εννοείται υπήρξαν gaslighting, όταν για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα ακούς ψέματα, ότι είσαι κάποια άλλη- γιατί αυτό άκουσα, με περιέγραφαν ως κάποια άλλη. Έλεγαν ότι είχα σχέση με ανθρώπους που ούτε καν γνώριζα, ότι έκανα πορνό γιατί έπαιξα σε μία γυμνή σκηνή σε βραβευμένη ταινία, ότι είμαι χούλιγκαν επειδή είμαι Παναθηναϊκός, μέχρι και το ασύλληπτο ότι δεν είμαστε αρκετά όμορφες για να μας βιάσει κανείς και γενικά αφηγήματα που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Όταν συμβαίνει αυτό, τότε είναι σαν να σου κάνουν πλύση εγκεφάλου. Αρχίζεις και αμφισβητείς κι εσύ η ίδια τον εαυτό σου. Θέλει πολλή δουλειά, για να μπορέσεις να μείνεις σταθερή και να κοιτάξεις τον καθρέφτη σου, όπως σου έλεγα, και να δεις ποια πραγματικά είσαι».
«Έλεγαν ψέματα χωρίς καμία ντροπή»
«Μου πήρε έναν μήνα για να αποφασίσω να κάνω την καταγγελία. Έναν μήνα που ακόμα και μέσα στην ίδια μέρα άλλαζα γνώμες. Συμβουλευόμουν φίλους νομικούς και άρχισα να καταλαβαίνω ότι αυτό που μου έχει συμβεί είναι σοβαρό, είναι απόπειρα βιασμού (έπαθα σοκ ακόμα και στο άκουσμα της λέξης), ότι είναι ποινικό αδίκημα και τιμωρείται με φυλάκιση . Άρχισα να μαθαίνω πόση βαρύτητα είχε το αδίκημα αυτό, πόσο χρονοβόρο και κοστοβόρο ήταν το δικαστήριο, και τότε ένοιωθα και πιο βαριά την υπογραφή μου, και έκανα πίσω. Ήξερα ότι ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω για να διαγράψω το περιστατικό που μου είχε συμβεί. Αλλά ένοιωθα χρέος μου να σταματήσω αυτή τη δράση, προστατεύοντας άλλα κορίτσια.
Γενικά είδα πολύ μεγάλη υποκρισία. Ανακάλυψα πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να πει ψέματα, χωρίς καμία ντροπή. Είδα ανθρώπους να μιλάνε για μένα χωρίς καν να με ξέρουν, να εκμεταλλεύονται τη διαδικασία, να παραπληροφορούν ότι είναι μέρος της δίκης ενώ δεν ήταν ούτε μάρτυρες, ακόμα και να εμφανίζονται στα δικαστήρια μόνο για να τους παίρνουν οι κάμερες ενώ δεν ήξεραν καν τη δικογραφία, αλλά ούτε και ενδιαφέρθηκαν ποτέ ουσιαστικά να βοηθήσουν τα θύματα.
Είδα επίσης ανθρώπους που πίστευα για φίλους, οι οποίοι είχαν συνηθίσει να είμαι εκεί πάντα διαθέσιμη, πάντα δοτική, αισιόδοξη όταν αποφάσισα να δώσω αυτή τη μάχη να είναι ανίκανοι και δειλοί να με στηρίξουν και εξαφανίστηκαν. Έμαθα λοιπόν, ότι υπάρχει πολλή υποκρισία και απίστευτη παραπληροφόρηση στο τι έβγαινε προς τα έξω».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Πέτρος Φιλιππίδης: Έστειλε μήνυμά του στον «αέρα» του Πρωινού – Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει
