Καλεσμένος στην εκπομπή Buongiorno βρέθηκε ο Νικόλας Παπαδομιχελάκης, τον οποίο και απολαμβάνουμε μέσα από τη σειρά, Έχω παιδιά, στον ρόλο του Έκτορα.
«Το μικρόβιο για την υποκριτική μου πήγε σε ηλικία 6 ετών σε μια επιθεώρηση. Με στιγμάτισε πολύ και λέω “ουαου”. Ο μπαμπάς μου ήταν υποστηρικτικός όταν πήρα την απόφαση να γίνω ηθοποιός. Γενικά ενώ ήταν αρνητικός στην αρχή, όταν πήρα την απόφαση και του είπα “θα πάω σε δραματική, τελείωσε” το αποδέχθηκε και ήταν συγκινητικά ο πιο υποστηρικτικός άνθρωπος του κόσμου. Ήταν άνθρωπος της κόντρας, ήταν αυστηρός και έδινε συνεχώς οδηγίες. Αν έβλεπε απέναντί του έναν άνθρωπο με επιχειρήματα σε σχέση με το τι θέλει να επιλέξει, ήταν πολύ οκ.
Η μαμά μου ήταν καλλιτεχνικής φύσης, τραγουδούσε και έκανε ραδιόφωνο. Οπότε ήταν πιο αιθεροβάμων η μαμά και εγώ ήμουν ανάμεσα σε δύο κόσμους. Είμαι εσωστρεφής αλλά η δουλειά που κάνουμε έχει επαφή με κόσμο και ανταποκρίνομαι σε αυτό. Θα πω ότι είμαι ηθοποιός με έφεση στην κωμωδία».
«Δεν με πήραν τελικά στη Μουρμούρα»
«Πριν από δύο χρόνια έκανα ένα δοκιμαστικό για τη Μουρμούρα, φίλο του Σπύρου Χατζηαγγελάκη, και εκεί γνώρισα τον σκηνοθέτη. Δεν με πήραν τελικά στη Μουρμούρα. Η δουλειά αυτή είναι κυρίως η απόρριψη που τρως. Αλλά όσο δουλεύεις βλέπεις ότι για κάποιο λόγο, ίσως να μην ταιριάζει η φωνή σου, το ύψος σου. Μετά από πολλά “όχι” κατάλαβα ότι δεν έχει να κάνει για το ταλέντο μου. Δεν είναι κάτι προσωπικό, έχει να κάνει με τη χημεία.
Με κάλεσαν μέσα στους 200 που μπορεί να ήταν για τα δοκιμαστικά. Το κάστινγκ κράτησε μήνες, υπήρχαν κι άλλοι μετά από εμένα. Είδα και κωμικούς και λέω “εμένα τι με κάλεσαν αφού θα πάρουν αυτόν;”. Παρόλα αυτά επειδή έκαναν πολλά διαδοχικά καλέσματα για να δουν και τη χημεία, με πήραν. Έχει γίνει πλέον μια οικογένεια.
Έχω ξανακάνει τηλεόραση και ήταν από τις πιο ευχάριστες εμπειρίες. Ήμουν στο Άσε μας μαμά που ήταν φουλ σεζόν. Ήταν η πρώτη μου τηλεοπτική δουλειά αλλά ήταν “ξύλο”».
